Test: Peugeot 508 PSE

Een quizvraag: wanneer nam Peugeot Sport, de competitiepoot die in 1981 door Jean Todt werd opgericht, voor het laatst een sedan onder handen? Met de GT-varianten van de 508 had de sportafdeling immers niets te maken en van de flauwe 407 kwam er nooit een ultrarappe uitvoering. Zelfs de 406, die in zijn coupévorm toch met Pininfarina-lijnen kon pochen, had ondanks een 210 pk sterke 3,0-liter V6 geen sportieve ambities. Dus hoe ver moeten we teruggaan in de tijd om de signatuur van het raceteam terug te vinden in het portfolio van Peugeot? Precies 28 jaar. Peugeot was begin jaren 90 betrokken bij de totstandkoming van de potente 405 T16 (de nog snellere turbobroer van de Mi16), goed voor 220 paarden in overboost uit een geblazen 2,0-liter zestienklepper.

GEËLEKTRIFICEERDE AMBITIE

De autosporttak heeft door de jaren heen overigens wel enkele hatchbacks voorzien van een GTi-signatuur. De laatste keer was dat in 2016 met de gelijknamige 308, die zo maar even 270 paarden uit zijn geblazen één-punt-zesje leverde. Op een gegeven moment leek Peugeot Sport zelfs helemaal los te gaan met de 308 R Hybrid, die dat vermogen dankzij twee elektromotoren naar 500 pk tilde. Helaas ging die hybridevlieger destijds niet op, maar hij zou wel de toekomst bepalen van de divisie die ooit 205 T16’s en dito 405’s voor Parijs-Dakar bouwde. Vandaag wordt de geëlektrificeerde ambitie eindelijk realiteit met de 508 PSE, leverbaar als sedan en als stationwagon.

500 paarden zijn het ook deze keer niet geworden, maar wel 360, oftewel 60 pk meer dan Peugeot in de 3008 Hybrid4 aanbiedt. Kijken we wat nauwkeuriger naar de plug-in-techniek, dan lijkt die haast identiek aan die van zijn stalgenoot zonder PSE-toevoeging: een 1.6-benzine-krachtbron met turbo van 200 pk, gekoppeld aan een elektromotor van 110 pk die voorin in de automatische achtbak zit en een tweede elektromotor van 113 pk die de achterwielen aandrijft. In de cross-over levert dat alles een systeemvermogen van 300 pk, in de 508 PSE is dat plotseling 360 pk, hoewel de vermogens van de individuele motoren gelijk zijn gebleven. De vermogenstoename komt dus van de manier waarop de beschikbare energie wordt gebruikt, ten koste van de elektrische actieradius. In de Hybrid4 bedraagt die immers 59 kilometer volgens de WLTPcyclus, terwijl dat bij de PSE onder optimale omstandigheden maar 42 kilometer is.

Omdat de sportversie op 20-inchers met plakkerige Michelin Pilot Sport 4S-banden rolt, hebben de adaptieve dempers een specifieke afstelling gekregen. Eveneens opvallend zijn de forse remschijven van 380 mm, die gegrepen worden door fluorgroene zuigers met vier zuigers om het rijklare gewicht van om en nabij de twee ton overtuigend tot stilstand te brengen.

Hij passeert de 100 km/h voortaan in 5,2 seconden, terwijl de staande kilometer in 24,5 seconden wordt afgeraffeld. Bij 250 km/h vindt de elektronica het welletjes, om het accupakket van 11,5 kW te sparen. Aan een standaard stopcontact laad je het accupakket in 7 uur op, met 16 ampère kan het in 4 uur en met 32 ampère in één uur en drie kwartier. In dat laatste geval verplicht Peugeot je wel om de boordlader van 7,4 kW in optie erbij te nemen, want anders is thuisladen beperkt tot 3,7 kW.

VIJF RIJMODI

Het exterieur van de 508 PSE ziet er al met al best dreigend uit met zijn zwarte accenten en extra spoilerwerk, maar het interieur verschilt niet eens zoveel van de GT-versies. De digitale tellers zijn weliswaar blitser en de stoelen overtrokken met een sportieve bekleding, maar verder is het vooral vaste prik. De belangrijkste wijziging komt dan ook uit onverwachte hoek: een lager opgestelde bestuurdersstoel die de rijhouding verbetert en terloops ook wat extra hoofdruimte ontsluit. Schakel de pook van de automatische e-EAT8 transmissie in Drive en je krijgt de keuze uit vijf rijmodi: Electric, Comfort, Hybrid, Sport en 4WD voor op glibberige ondergrond. In de praktijk schakel je vooral tussen Electric (met de mogelijkheid om de elektrische actieradius te vergroten), Hybrid (voor normale verplaatsingen) en Sport (om de 360 gecombineerde paarden te ervaren).

Dat de adaptieve dempers gestaag mee evolueren, valt eerlijk gezegd niet zo zeer op. Op de keper beschouwd is de 508 PSE zeker geen comfortabele cruiser, maar rijdt ook lang niet zo stug als je met de laagprofielbanden zou verwachten. Wel merkbaar is dat de stuurweerstand en de gas respons al maar gretiger worden naarmate je naar het volle potentieel schakelt. In de Sport-modus komt de 508 PSE in elk geval gewillig over. Het gebrek aan gasrespons dat eigen is aan geblazen motoren met een klassieke automaat wordt hier netjes gemaskeerd door de onmiddellijke krachtsontplooiing van de elektromotoren.

Dat geeft het klassieke deel van de aandrijflijn dan weer de kans om op adem te komen en de brandstofcavalerie te verzamelen, waarna deze 508 gezwind naar de horizon snelt. Bovendien zijn de overgangen tussen elektrokracht en benzinevermogen onopvallend, in tegenstelling tot de 1.6 brandstofmotor an sich. Die moet namelijk serieus werken om zijn prestatiepotentieel te realiseren, met hoge toerentalregimes en best wat motorgeluid tot gevolg. Ondanks een turbo en twee elektromotoren blijft het immers een kleine viercilinder die bijna twee ton staal moet mobiliseren.

WEINIG INSPRAAK

De rest van het dynamische plaatje is eerder neutraal van aard. Dat betekent dat zowel het stuurals het remgevoel zich niet negatief laat opmerken, maar evenmin positief doet onderscheiden, wat samen met de geëlektrificeerde aandrijflijn voor een eerder braaf rijgedrag zorgt. Toegegeven, de voortrein stuurt gewillig in met behulp van het kleine stuurtje van de standaard i-Cockpit, maar betrekt de bestuurder ook niet bovengemiddeld bij de pret. Daarnaast valt de grip van de integrale aandrijving zelfs op nat wegdek nauwelijks te doorbreken, tenzij je te snel de bocht induikt en met onderstuur wordt geconfronteerd. Op de achtergrond zijn er namelijk zoveel stuureenheden en ESP-programma’s actief dat je als bestuurder nog maar weinig inspraak hebt op grip of slip. Dat was nu juist wat Peugeot Sport zo onderscheidend maakte. Het wist doorgaans meer betrokkenheid uit zijn auto’s te halen dan Peugeot zelf. In het geval van de 508 PSE is het vooral extra snelheid geworden, zonder meer.

Een korte rit in de SW, die precies hetzelfde recept in de stationwagon aanbiedt, leert ons dat de sedan de fijnst rijdende van de twee is. Het verschil is niet heel groot, maar de langere ‘achterbouw’ van de stationwagon zorgt af en toe voor iets meer deining in de lengterichting, terwijl het gewicht nog 25 kilo hoger ligt. Nu we het toch over de coronakilo’s hebben: Peugeot geeft enkel een leeggewicht op voor de PSE-modellen. Dat is in het geval van de sedan 1.850 kilo en voor de SW 1.875 kilo, wat met vloeistoffen en extra opties in de praktijk twee ton betekent. Vergelijken we dat met een conventioneel gemotoriseerde 508, dan voegt de plug-in-behandeling bijna 250 kilo gewicht toe. Nog frappanter is echter dat de maximaal toegelaten massa daarmee dicht in de buurt komt.

Die bedraagt namelijk 2.350 kilo, wat in de vooral praktische stationwagon niet zoveel marge laat voor passagiers en spullen. Gelukkig ondervindt het bagageruim boven de vloerafdekking geen merkbare invloed van het accupakket. Dat zit grotendeels onder de achterbank verstopt.

PERFORMANCE HYBRID

De tijdgeest wil dat plug-in hybrides vooral op hun verbruik worden beoordeeld, meernog dan op hun prestaties. Dus wat zegt de boordcomputer van de 508 PSE na een paar uur rijden op een gevarieerd traject met respect voor de maximumsnelheid? Gemiddeld 4,3 kWh en 8,3 liter benzine per 100 km. De 405 T16 zou er 30 jaar geleden vast en zeker nog wat meer benzine hebben doorgejaagd, maar je kunt niet ontkennen dat de verschillen minder groot zijn dan verwacht. Bij de 508 PSE komt dat vooral doordat de verbrandingsmotor stiekem ook als generator fungeert, om er voor te zorgen dat er altijd genoeg energie in de accu’s zit om de volle 360 pk te genereren. Anders zou je na maximaal 42 elektrische kilometers terugvallen op 200 benzinepaarden, wat de 508 PSE natuurlijk niet toelaat. Het zou immers een hoger brandstofverbruik tot gevolg hebben. In Sochaux bedekken ze dat nadeel met de vlag van Peugeot Sport, al is het nog maar de vraag of die entiteit genoeg met de 508 Hybrid heeft mogen en kunnen doen om zo’n iconische badge te verdienen.