Peugeot 107 XS 1.0 (2011)

Van de binnenkant zie je geen verschil tussen de drieling van PSA en Toyota, die elk alleen hun eigen stuurtje met bijpassend merklogo hebben. Vanbuiten is het een ander verhaal. Zo ziet de 107 er van voren ook echt als een Peugeot uit met een ver naar voren stekende bumper. De Peugeot heeft een simpel dashboard met een groot instrumentarium dat dicht achter het stuur zit, compleet met een ingebouwde radio-cd-speler.

De ergonomie is prima in orde en de vormgeving is simpel, maar speels. Guitig is de toerenteller 'op een stokje'. Jammer is wel dat de in het interieur gebruikte plastics nog steeds grijs en hard zijn. De zit in de Peugeot 107 is prettig, maar je zit vrij hoog en je verstelt de rugleuning helaas niet traploos. Daardoor kun je de positie niet lekker instellen. De buitenspiegels moet je in de Peugeot met de hand verstellen. Het is allemaal nogal minimalistisch. Dat zie je ook bij het openen van de bagageruimte. Nou ja, bagageruimte, er gaat met moeite een krat boodschappen in. Als XS heeft de 107 wel een in twee delen neerklapbare achterbank. Met vier volwassenen op pad met de kleinste Peugeot levert nauwelijks problemen op, al kan er dan niet voor evenveel mensen bagage mee.

Enthousiaste driepitter

Het allerleukste moet nog komen. Want wat reutelt dat driepittertje toch lekker! De 1,0-liter levert 68 pk en maakt een serieuze indruk. Een donker geluid bij lage toerentallen, wat nogal snel gebeurt dankzij de lange overbrengingen, en jubelende klanken als je hem richting de 6.000 toeren jaagt. Boven de 100 is de gang er goed uit en moet je zeker terug naar vier als je wilt versnellen of zelfs naar drie wanneer je snel wilt inhalen. De handgeschakelde versnellingsbak voldoet prima. Het schakelen gaat licht maar trefzeker en datzelfde kun je zeggen van de koppeling; je wordt er niet echt bij betrokken, maar het werkt prima. Je hebt verder ook nooit het idee met een ondergemotoriseerde auto onderweg te zijn. De driepitter reageert lekker bijterig op het gaspedaal en zorgt ervoor dat je met gemak met het overige verkeer meerijdt. Wat betreft het brandstofverbruik komt de Peugeot ook goed voor de dag. Hij komt dan wel niet aan de fabrieksopgave, maar met een gemiddelde van 1 op 17,7 is de auto toch behoorlijk zuinig.

Niet alleen aan de motor kun je merken dat dit een echte stadsrakker is, ook het onderstel is vooral op de stad berekend. De Peugeot 107 is zeer stabiel. Hij heeft niet snel last van onderstuur en ga je van het gas in een bocht, dan levert dat nauwelijks een reactie op. Ook is de besturing niet zo eng licht. Gewoon een lekker autootje, waarmee je behoorlijk kunt hoeken. Ondanks z'n compacte wielbasis weet de 107 namelijk best raad met wat steviger bochtenwerk. Op slecht wegdek kan de 107 bovendien ook aardig uit de voeten. Wel hoor je dan wat piepjes en rammeltjes in het binnenste van de 107. Voor het overige blijft het redelijk stil aan boord, want bij de facelift die het model enkele jaren geleden onderging, heeft de fabrikant veel aandacht besteed aan de geluidsisolatie. Dat was bij de allereerste 107 namelijk een punt van kritiek.