Test: Peugeot 107 XS 1.0 (2008)

Aan de binnenkant zie je geen verschil tussen de drieling van PSA en Toyota, die elk alleen hun eigen stuurtje met bijpassend merklogo hebben. Vanbuiten is het een ander verhaal. De drie fabrikanten hebben een eigen ontwerp gemaakt voor de drie technisch identieke modellen. Zo ziet de 107 er van voren ook echt als een Peugeot uit met een ver naar voren stekende bumper.

Frivool dashboard

De Peugeot heeft een simpel dashboard met een groot instrumentarium dat dicht achter het stuur zit, compleet met een ingebouwde radio-cd-speler. De brandstofmeter van de 107 kan ons niet bekoren; nadat het tweede streepje vanonder wegvalt, gaat ook deze aanduiding zenuwachtig knipperen. Tanken alstublieft! Een beetje voorbarig, want rijd je naar het pompstation, dan blijkt er nog een liter of tien in de brandstoftank te zitten.

Binnen in de Peugeot zie je veel plaatstaal, want de deuren zijn spaarzaam bekleed met kunststof. Zoiets ziet er al snel kil uit. Maar verder is het dashboard van de 107 frivool en vooral modern vormgegeven. Guitig is de toerenteller 'op een stokje'. Jammer is dat je tevergeefs zoekt naar een afsluitbaar dashboardkastje.

De zit in de Peugeot is prettig, maar je zit vrij hoog en je verstelt de rugleuning helaas niet traploos. Daardoor kun je de positie niet lekker instellen. De buitenspiegels moet je in de Peugeot met de hand verstellen. Het is allemaal nogal minimalistisch. Dat zie je ook bij het openen van de bagageruimte. Nou ja, bagageruimte, er gaat met moeite een krat boodschappen in. Het hoedenplankje zit aan maar één kant vast met een touwtje. Open je de achterruit, die tegelijkertijd dienstdoet als achterklep, dan hangt het stuk karton bekleed met een stofje al snel te bungelen. Knullig oogt ook de uitsnede voor de ruitenwissermotor. Alsof achteraf even de decoupeerzaag in de hoedenplank is gezet. Als XS heeft de 107 wel een in twee delen neerklap bare achterbank. Met vier volwassenen op pad met de kleinste Peugeot levert nauwelijks problemen op, al kan er dan niet voor evenveel mensen bagage mee.

Enthousiaste driepitter

Het allerleukste moet nog komen. Want wat reutelt dat driepittertje toch lekker! De 1,0-liter maakt een serieuze indruk. Een donker geluid bij lage toeren, wat nogal snel gebeurt dankzij de lange overbrengingen, en jubelende klanken als je hem richting de 6.000 toeren jaagt. Boven de 100 is de gang er goed uit en moet je zeker terug naar vier als je wilt versnellen of zelfs naar drie wanneer je snel wilt inhalen. De versnellingsbak schakelt prettig. Het verbruik verrast ons aangenaam. Ook al rijden we op de snelweg ruim 120 km/h, we halen met gemak 1 op 16. Dat heeft deels te maken met de erg lange overbrenging.

De Peugeot 107 is zeer stabiel. Hij heeft niet snel last van onderstuur en ga je van het gas in een bocht, dan levert dat nauwelijks een reactie op. Ook is de besturing niet zo eng licht. Gewoon een lekker autootje, waarmee je behoorlijk kunt hoeken. Wel kan de 107 door de korte wielbasis op een wat minder egaal stuk asfalt wat stoterig worden.