Opel Vectra Station Wagon 2.0 Turbo Sport (2005)

Het dashboard in de strikt zakelijke Opel Vectra is strak, netjes en overzichtelijk. De zaken zijn logisch ingedeeld en naar vrolijke afwerkingsdetails zul je lang moeten zoeken. Het frivoolst zijn nog wel de aluminiumkleurige randen om de tellers op het instrumentenpaneel. Kenmerkend voor het Vectra-dashboard is verder het beeldschermpje boven aan de middenconsole. Het wordt gebruikt voor de uitgebreide boordcomputer en de audio-installatie.
Je zit op stoelen die bij de allereerste kennismaking wat hard en vormeloos overkomen. Maar na een tijdje blijken de Opel-zetels juist comfortabel te zijn en ook prima steun te geven. Ze zijn zelfs zeer geschikt voor lange ritten, als je het ons vraagt. Ook zeer geschikt is de ruimte op de achterbank, waar je tot  bovengemiddelde lichaamslengte niets te klagen hebt. Wie onverhoopt in het midden moet zitten, zal innig moeten voetjevrijen met de passagiers links en rechts, want de middentunnel in de Opel is behoorlijk hoog.
Maar de attractie van deze Vectra is natuurlijk de grote kofferbak. Het openen van de achterklep ervoeren we echter als een beetje lastig. Wanneer de deuren wél ontgrendeld zijn, is de kofferbak dat nog niet. Je moet dus eerst op een knopje in het bestuurdersportier of op de sleutel drukken. In liters is de Vectra-kofferbak niet de grootste, maar hij is wel handig gevormd. Zo heb je nauwelijks hinder van wielkasten en is hij dus overal ongeveer even breed. Met de banken neergeklapt biedt de Vectra Station Wagon je 1.850 liter bagageruimte.

Bekoorlijk onderstel
Opel is er goed in geslaagd om de juiste afstemming van het onderstel te vinden. Niemand zal verwachten dat hij bij aanschaf van een Vectra een sportauto in handen krijgt. Het Opel-onderstel kan ons echter zeer zeker bekoren. Het comfort en de directheid van de hele installatie zijn prima in orde. Zeker op de langere afstand toont deze auto z'n kwaliteiten als comfortabele reisgezel.
Helaas scoort de Opel Vectra iets minder punten als pure rijdersauto. Dat komt doordat de demping net iets strakker z'n werk zou mogen doen. De besturing komt vrij direct over, maar mist net het laatste beetje scherpte. Desalniettemin is deze auto wel keurig door de bocht te sturen.
Onze test-Opel rijdt op benzine. Hij is uitgerust met een gretige turbomotor die gekoppeld is aan een handgeschakelde zesbak. De versnellingspook laat zich direct en met gepaste weerstand door z'n H-patroon sturen. Het gaat wel wat licht, maar dat is zeker niet onprettig. De Opel-transmissie vormt een ideaal duo met de tweeliter turbomotor, die z'n 175 pk fluitend vrijgeeft. Zonder aarzeling reageert de geblazen vierpitter op de commando's die je hem met het gaspedaal geeft, keer op keer en zonder morren. Overigens is het opvallend dat je voor de gretigheid van deze motor bij het tankstation niet direct wordt gestraft.
Opvallend is dat de Vectra geen elektrische bedienbare zijruiten achterin heeft en dat je voor een automatische klimaatregeling en ESP moet bijbetalen. Maar toch is de Opel een zeer nette en prettige zakelijke stationwagen die lekker ruim is en zeer aangenaam rijdt.