Opel Meriva 1.4 Turbo Cosmo (2013) - Test

Ruim drie jaar geleden verving Opel de oersaaie Meriva voor dit hartstikke leuk ogende model. En als je het met dat subjectieve oordeel oneens bent, dan heeft deze mini-MPV op basis van de Corsa een troef in huis. De achterportieren slaan tegen de rijrichting in open, een verschijnsel dat ook wel suicide doors wordt genoemd. Hiermee wil Opel de toegang naar achteren verbeteren. En daarin is het merk behoorlijk goed geslaagd. De portieren slaan vrijwel haaks open, wat de instap nog eens verbetert. Vanbinnen is de Meriva al net zo vlot als aan de buitenkant, iets wat voor een deel te danken is aan de two tone-interieurbekleding met de gewaagde, maar geslaagde combinatie lichtblauw/bruin. Het dashboard is rijk uitgerust, maar wel overzichtelijk en een mooi geheel vormend. Helaas moeten we ons behelpen met een elektronische handrem, maar de winst daarvan is dat er ruimte overblijft voor de zogenaamde Flexrail. Die loopt over de middentunnel en herbergt een aantal bakjes, vakken en andere handigheden die je naar eigen smaak en inzicht kunt verschuiven en combineren.

Opel heeft prettige stoelen gemonteerd; ze voelen erg stevig aan. Achterin heb je een bank die vrij laag staat om meer hoofdruimte te creëren. Om te voorkomen dat kleine kinderen daardoor niet meer naar buiten kunnen kijken, is de onderste lijn van de zijruiten daar wat verlaagd. Het middelste gedeelte van de bank kan worden weggeklapt, waardoor twee losse stoelen ontstaan. Wanneer je die vervolgens naar achteren schuift, gaan ze ook een paar centimeter naar het midden, wat de schouderruimte aan de raamkant ten goede komt. Slim gedaan allemaal. Ook heb je achterin de beschikking over twee vliegtuigtafeltjes. De hele boel platgooien gaat soepel en simpel; daarna heb je een vrijwel vlakke laadvloer achter in de Meriva.

Bescheiden gemotoriseerd

Downsizen is een discipline waarvoor General Motors voorlopig geen Nobelprijs hoeft te verwachten, en dat merk je ook weer aan de 1,4-liter turbomotor in deze Opel. Die levert een vermogen van 120 pk en dat is niet overdreven veel voor de 1.320 kilo zware Opel. De krachtbron kan de Meriva aan, maar meer ook niet. Hij voelt veel minder alert aan dan je zou wensen. Jammer, want het onderstel en de besturing zijn juist weer erg goed – tegen het sportieve aan zelfs. Met een ietwat levendiger motor zou dit een erg leuk rij-ijzertje kunnen zijn. Gelukkig gaat de Opel wel redelijk zuinig om met brandstof. Het door de fabriek opgegeven verbruik van 1 op 17,5 halen we – uiteraard – niet, maar met 1 op 13,2 is de consumptie toch behoorlijk bescheiden te noemen.