Test: Opel Crossland

De eerste Mokka was nog een echt General Motors-product. Onder de naam Mokka X verscheen in 2016 een stevig vernieuwde variant, die terugkijkend als twee druppels water leek op de latere Crossland X. Die auto was de vrucht van de samenwerking met het Franse PSA die al vóór de overname van Opel door dat concern plaatsvond. Het model leunde daarom al in 2017 volledig op Franse techniek. Inmiddels geldt dat ook voor de Mokka, waarvan recentelijk een volledig nieuwe en X-loze variant verscheen. Dat buitengewoon hip bedoelde model introduceert Opels nieuwe familiegezicht, waarbij de ‘Opel Vizor’ als centraal element fungeert. Die zwarte baan tussen de koplampen is ook het opvallendste nieuws bij de nieuwe Crossland, die het nu net als de Mokka zonder de toevoeging ‘X’ moet doen. Het nieuwe ‘vizier’ lijkt een grille, maar is dat niet. De eigenlijke luchtinlaat verschuift naar de bumper, die daardoor een stukje brutaler oogt. Aan de koplampen zelf verandert opvallend genoeg niets, al krijgen meer uitvoeringen nu ledverlichting mee. Aan de achterzijde voorziet Opel in nieuw ingedeelde, donkere lichtunits. Wie het optionele zwarte dak bestelt, krijgt ook een zwarte baan die de achterlichten met elkaar verbindt. De typeaanduiding ‘Crossland’ staat nu in het midden van de klep, ook naar voorbeeld van de Mokka.

Op papier zijn die Mokka en Crossland regelrechte concurrenten van elkaar, maar volgens Opel is de Crossland veel meer gericht op praktisch gebruiksgemak. Inderdaad is de bagageruimte ronduit fors. Er past minimaal 410 liter aan bagage achter de achterbank; schuif de bank 15 cm naar voren en die waarde wordt 520 liter. Achterin zitten is dan wel bijna onmogelijk. In de normale positie is de achterbank voor volwassenen goed bruikbaar. Ook de zitpositie voorin is prettig. Hier voelt de Crossland wat smalletjes aan, maar er heerst dankzij het opvallend diepe dashboard toch een luchtige, ruimtelijke sfeer. Het dashboard zelf is ongewijzigd overgenomen uit de Crossland X. Dat betekent dat het strakke Pure Panel-dashboard uit de Mokka nog even aan dit model voorbijgaat, maar verder is er weinig mis met dit interieur. Afwerking en materiaalgebruik zijn keurig voor elkaar en dat geldt ook voor de weinig opzienbarende vormgeving. Op de toevoeging van een draadloze telefoonlader na is er ook op technisch vlak niets veranderd. De auto beschikt dus nog gewoon over een analoog instrumentarium, al is daar eigenlijk niets mis mee. Het centrale touchscreen werkt redelijk, maar PSA’s menustructuren en de ietwat tegenvallende reactiesnelheid laten wel ruimte voor verbetering.