Opel Combo Tour 1.5D Edition - Test

Ruimte, ruimte en ruimte is waar het voor jou om draait? Dan zou een ludospace wel eens de ideale oplossing kunnen zijn. Personenauto’s met een bestelwagen als basis blonken nooit uit door verfijning, maar de laatste jaren doen fabrikanten steeds beter hun best om het comfort van een echte personenauto toch enigszins te benaderen. Dat maakt de keuze een stuk gemakkelijker. Bij Opel kun je al jaren terecht voor de Combo Tour en dat was tot voor kort een gerebadgede Fiat Doblò. Maar de nieuwe, vorig jaar geïntroduceerde Opel Combo is een kind van Opel nieuwe stijl, en daarmee een ei uit het PSA-nest.

Technisch gezien is het dus een Peugeot Rifter (voorheen de Partner Tepee) en een Citroën Berlingo. Dat betekent weer dat de voortrein bestaat uit componenten van het EMP2-platform (Peugeot 308, 508, 3008, Opel Grandland X, etc.), terwijl de achterkant nog is overgenomen van de oudere bedrijfswagens. Ook aan de buitenkant zijn de nieuwe familiebanden onmiskenbaar. Vanaf de voorruit naar achteren is de Combo Tour identiek aan zijn Franse neven, maar bij Opel hebben ze wel de moeite genomen om hun versie van de ludospace van een eigen, kenmerkend front te voorzien. De zevenhoekige grille, koplampen met hoekige led-dagrijverlichting: het doet denken aan de Crossland X. Onmiskenbaar Opel, allemaal.

FUNCTIONALITEIT

Maar bij dit soort auto’s gaat het natuurlijk vooral om de ruimte en functionaliteit, dus laten we om te beginnen daar vooral op focussen. Uiteraard heeft ook de nieuwe Combo Tour weer schuifdeuren voor de passagiers achterin, waarmee een gemakkelijke instap, ook in krappe parkeerplekken, wordt gewaarborgd. Nieuw is dat deze schuifdeuren (op de instap versie na) geen uitzetraampjes meer hebben, maar volwaardige elektrisch omlaag zakkende ramen. Hoewel volwaardig: helaas gaan ze niet helemaal omlaag, zodat op een zomerse dag met de ellenboog naar buiten leunend macho-flaneren over de boulevard met een pijnlijke biceps dient te worden bekocht. Beurse knieën zul je daarentegen beslist niet oplopen op de achterbank van de Combo Tour. De ruimte daar, zowel voor benen als hoofd, is beduidend meer dan limousine-waardig. Zitten doe je daar absoluut goed en dat op een hoge positie met veel glas rondom, zodat je lekker om je heen kunt kijken. Dat is maar goed ook, want kinderen krijgen op lange ritten met een afwezige eerste levensbehoefte te maken; usb-aansluitingen zoek je op de achterbank tevergeefs.

Een meer dan royale kofferruimte krijg je daarentegen weer wél. Met 597 liter heb je niet alleen ruimschoots laadvolume tot je beschikking, ook qua vorm is gebruiksgemak troef. Hoog, breed en hoekig. De toegang geschiedt via een grote klep. Dat kan juist lastig zijn wanneer je krap staat geparkeerd, maar wanneer je regelmatig in die situatie verkeert, kan de optielijst uitkomst bieden. Voor een alleszins bescheiden € 59 krijg je een achterraam dat apart te openen is, voor € 277 is de achter steven met twee ongelijke, tot 180 graden zijwaarts scharnierende deuren te openen. Uiteraard is de rugleuning van de achterbank weg te klappen, in de eenvoudigste uitvoering in twee ongelijke (40-60) delen. Tegen meerprijs wordt dat 30-30-30. Daarbij ontstaat een mooi vlakke laadvloer, bijna ongehinderd door wielkasten. Voor echt lange stukken kan ook de bijrijdersstoel nog vlak (optioneel) en dan kunnen objecten tot 2,70 meter mee.

LOZE RUIMTE

Wel jammer dat de kofferruimte geen ondervloer-bergruimte heeft. Daar is beslist plaats voor, want de ruimte waar in vroegere tijden het reservewiel zat, is nu een loze uitsparing aan de onderkant. Zonde! Daar staat tegenover dat Opel veel andere ruimtes wel optimaal heeft benut.

Het interieur van de Combo Tour is het ideale decor voor paaseieren zoeken voor gevorderden. Overal zitten opbergvakken: onder de bestuurdersstoel, op het dashboard links, boven het dashboardkastje rechts, boven de voorruit. Wie meer wil, kan de optielijst ter hand nemen en dan kom je bij vakken onder de voeten van de achterpassagiers en wie het panoramadak kiest, krijgt daar een hele plank bij over de volle lengte van de auto. Daar zit dan meteen een ledlichtarmatuur in, waarmee het luxegevoel aan boord flink wordt vergroot.

Net als op de neus hebben de drie merken geprobeerd ook in het dashboard hun eigen identiteit veilig te stellen. In het geval van Opel betekent dat een strak, zakelijk instrumentarium. Niet het spannendste van de drie, wel het meest praktische en erg overzichtelijk bovendien. Een conventioneel setje klokken zonder poespas en een herkenbaar Opel-stuur domineren. Het infotainment bedien je via een royaal bemeten centraal scherm, dat boven de hoog oplopende middentunnel prijkt. Die tunnel herbergt dankzij de elektrische parkeerrem een flink vak, met daarvoor de pook. Door zijn hoogte voelt het schakelen wel erg bestelbus-achtig aan. De portiergrepen zitten juist erg laag, waardoor je vaak misgrijpt. De brede A-stijl zorgt voor een vrij forse dode hoek. Daar staat tegenover dat de zitpositie keurig is. Hoog, maar niet als in een busje. Het stuur kan ver naar je toe en de stoelen voelen erg goed aan, zoals we gewend zijn van Opel-personenauto’s.

TRAAG

Wij rijden de 1.5 diesel met 75 pk (hij is er ook met 102 en 131 pk) en dat is de meest bescheiden motorisering. Een fabrieksopgave van de 0 tot 100 km/h-acceleratie vinden we niet. Nadat we zelf hebben gemeten, begrijpen we waarom: 19,5 seconden is een waarde die we lang niet meer hebben meegemaakt. De strook asfalt die we sinds jaar en dag voor deze proef gebruiken, schiet vrijwel nooit tekort, maar ditmaal was hij qua lengte maar net aan. Toch voelt de Combo Tour zeker niet zo traag aan als de cijfers vertellen. Wie niet te veeleisend of gehaast is, komt prima mee met het dagelijkse verkeer. En het goedmoedige karakter van het onderstel maakt veel goed.

De Combo stuurt licht, maar biedt zowaar een bescheiden dosis feedback in het stuur. Overhellen valt voor deze hoge bouw reuze mee. Zolang je niet te hard door de bocht gaat, maar dat wil de motor sowieso niet. De pook van de vijfbak maakt vrij grote slagen, maar voelt voldoende nauwkeurig aan en de koppeling laat zich licht, maar zeker bedienen.

De Opel Combo Tour is er vooralsnog als Edition en dan heeft hij standaard 16-inch wielen met doppen, radio met usb en Bluetooth, zesvoudig verstelbare bestuurdersstoel, centrale vergrendeling met afstandsbediening, elektrische bediening van de zijramen voor en van de buitenspiegels, cruisecontrol, handmatig bediende airconditioning, rijbaanassistent, bots preventie, en vermoeid heidsen verkeers bordherkenning en hellingstarthulp. Wie zich daar tevreden mee stelt, is voor € 31.326 klaar. Onze Combo Tour kost € 33.730 en dat verschil wordt veroorzaakt door extra’s als lichtmetalen wielen, parkeerhulp, kleurendisplay, multimediasysteem met navigatie, led-dagrijverlichting en een sportstuur. Wie de 75 pk van onze Combo wat krap aan vindt (zoals wij), kan voor € 1.201 extra de 102 pk nemen. Er is ook de mogelijkheid een derde zitrij te nemen en dat kost op deze uitvoering € 894. Extra ruimte krijg je bovendien met de lange versie, die 35 cm langer is. Uiteraard is deze er ook met derde zitrij, die hier voor een meerprijs van € 1.015 verkrijgbaar is. Dieselen kan verder met de 131 pk-versie van ditzelfde blok. Dan heb je standaard 6 versnellingen of tegen meerprijs een achttraps automaat. De benzineversie ten slotte is een 1.2 Turbo met 110 pk en handgeschakelde zesbak.