Opel Combo Tour (2018) - Test

Nu het aantal MPV’s op de markt steeds kleiner wordt, zoeken kopers met een groot gezin die niet aan de SUV willen naar alternatieven. Bij Opel staat sinds kort de Tour-versie van de Combo-besteller in de showroom. Na de PSA-overname is die niet langer gebaseerd op de Fiat Doblò, maar op de Peugeot Rifter en Citroën-zustermodel Berlingo. Het is nog altijd geen schoonheid, maar daar draait het ook niet om bij dit soort auto’s. De praktische eigenschappen zijn belangrijker en daarmee zit het wel snor bij dit model. Zo kun je een europallet in de lengterichting in de bagageruimte van de Combo Tour plaatsen, in de gesloten bestelversie kunnen er zelfs twee. Hoewel de Combo maar 4,40 meter lang is, kun je drie meter lange voorwerpen in de bagageruimte onderbrengen als je de rugleuning van de passagiersstoel omklapt.

Op de achterbank is plek voor drie kinderzitjes. Je kunt zelfs vier fietsen kwijt in de Opel als je de afzonderlijke stoelen achterin omklapt. En mocht dat nog niet genoeg zijn, dan is er ook een 4,75 meter lange XL- uitvoering met maximaal zeven zitplaatsen. Dat dit model in feite een bestelwagen met ramen is, merk je tijdens het rijden totaal niet. Hij rijdt als een personenwagen, niet als een besteller. Als je instapt, krijg je overigens wel het idee dat je plaatsneemt in een werkpaard. Het lijkt erop dat de Fransen ergens nog een restpartij plastic op de kop hebben getikt. De kunststoffen voelen knetterhard aan en echt fraai oogt het niet. Laten we het op ‘robuust’ houden. Daar staat tegenover dat de ergonomie top is: het display zit mooi op ooghoogte, de instrumenten zijn goed afleesbaar en niet voorzien van overbodige versiering. De achttraps automaat waarover onze testauto beschikte, bedien je met een draaiknop, net als in een Jaguar. Dat de schakelaar voor de stoelverwarming op de stoel zit en niet op de middenconsole, doet echter weer heel Frans aan.

TE VEEL VAN HET GOEDE

In het vooronder van onze testauto ligt een 1,5-liter dieselmotor, die in dit geval dus is gekoppeld aan een automaat. Dankzij de conventionele constructie weet de bak in stop & go-verkeer te overtuigen; de schokjes die een bak met dubbele koppeling veroorzaakt, ontbreken. De dieselmotor is bijna te veel van het goede voor deze auto. Het koppel van 300 Nm kan ervoor zorgen dat je kinderen spontaan wagenziek worden. In rechte lijn voelt de Combo net zo aan als de Grandland X waarmee hij de vooras en het platform deelt. Pas als je met hogere snelheid een bocht in duikt, helt de carrosserie behoorlijk over en de kermende banden maken eveneens duidelijk dat dit een hoge auto is.

Het zal de gemiddelde eigenaar waarschijnlijk worst wezen. De kopers van dit soort auto’s houden er vaak geen al te sportieve rijstijl op na. Deze Opel is een geslaagde mix van twee werelden: hij biedt de ruimte van een bestelwagen en hij rijdt als een personenauto. Bovendien beschikt hij over héél veel assistenten: een botswaarschuwing met noodrem, verkeersbordherkenning, een rijbaanassistent, het is allemaal aan boord. Daar hangt wel een prijskaartje aan: onze testauto passeert de € 37.000. Te kostbaar? Dan kun je wellicht beter voor de driecilinder benzinemotor met 110 pk gaan, die blijft ruim onder de 30 mille en die motor wist in de Grandland X al te overtuigen. De nieuwe Combo Tour wint wellicht geen schoonheidsprijzen, maar het is wel een erg praktische auto die bovendien heel acceptabel rijdt.