Opel Astra OPC (2003)

De Opel Astra OPC heeft een forse nosejob ondergaan. De grille met het OPC-logo en veel gaas in de bumper geven de Astra een brutaler smoelwerk. De Astra staat op opvallend 17-inch lichtmetaal. De gigantische achterspoiler van de eerste Astra OPC keerde terug. Het is een opzichtig ding dat het uitzicht naar achter belemmert, maar die taartschep zorgt wel voor de nodige neerwaartse druk bij hoge snelheden. De motor is ook dezelfde als die in de eerste versie, maar nu met een turbo én meer vermogen.We stappen in voor een snelle ronde met de Astra, en zien dat Opel heeft getracht het interieur wat op te vrolijken. Maar omdat het van huis al uit niet het toppunt van frivoliteit is, is die missie minder geslaagd. Zwart voert de boventoon; daar veranderen de witte wijzerplaten, aluminium en grijze accenten weinig aan. Recaro tekende voor de zetels. Hun vorm is perfect, maar de wangen zijn wat zacht. We draaien de contactsleutel om en geven gas. De ESP van de Astra hebben we uitgeschakeld want we willen deze Opel zélf bedwingen. We sprinten naar de 100. We drukken de stopwatch in en de Astra laat de klok stoppen op 7,6 seconden. Maar we gaan nog even door naar de volgende versnellingen. De Astra OPC bereikt de 180 km/h in 21,8 seconden. Het is in de Astra OPC eigenlijk opvallend stil. Natuurlijk hoor je dat het geen huis-tuin-en-keuken-Opel is, maar er is wat afstand tussen mechaniek en bestuurder. Weinig sensatie dus, mede door de soepele distributie van de turbokrachten. De Duitser heeft 250 Nm koppel en dat wordt uitgesmeerd over een breed toerengebied. We gaan door. Hard rechtuitrijden is één ding, fatsoenlijk de hoek om is weer wat anders. We gaan vól in de ankers. Ons traanvocht spat bijna tegen de voorruit. Deze hot hatch remt bovengemiddeld! Maar we zijn verbaasd als we insturen. Ondanks de uitgeschakelde ESP voelen we de elektronica via remingrepen de boel stabiliseren. In tegenstelling tot de tractiecontrole blijft dít deel van het systeem wél werken. Jammer want hierdoor kunnen we de Astra niet de bocht in 'zetten', maar het is wel goed voor de veiligheid, natuurlijk.
 

Compromis
Op naar de volgende hoek. Het wordt nu écht bochtig. Hoewel het onderstel harder is dan normaal en de wagenhoogte is gereduceerd, is er té veel gezocht naar een compromis tussen handelbaarheid, comfort en veiligheid. Van OPC, wat staat voor Opel Performance Center, hadden we eerlijk gezegd meer sportiviteit verwacht. De Astra OPC mist simpelweg de nodige scherpte. Daarbij is hij wel héél erg onderstuurd. Eerst geduldig wachten tot de neus in de goede richting staat, daarna pas gas geven. Dat kost tijd. Wat je ook doet – gas loslaten, remmend een bocht in – de kont is niet tot enige reactie te verleiden. Het rondje Assen wordt door de Astra OPC afgelegd in 1.48,60 min.

Even slikken
Het is even slikken om ruimschoots meer dan 30.000 euro neer te moeten tellen voor een Astra. Oké, xenonkoplampen zijn standaard, maar het blijft een opgehitste turboversie van een hatchback. Wij vinden dat het Opel Performance Center het niet goed heeft begrepen en te veel heeft gezocht naar een compromis tussen sportiviteit aan de ene kant en comfort, handelbaarheid en veilgheid aan de andere. De Astra OPC brengt niet de sensaties die je zou mogen verwachten.