Opel Astra OPC (2002) - Test

De vraag die direct rijst: kan de Astra OPC de tijd van dwarse Manta's en gemene Kadetjes doen herleven? Want toevoegingen als 'Sport' of 'Gsi' op de huidige sportieve Opels hebben niet meer de betekenis die ze vroeger hadden. De karakters zijn tegenwoordig wat gemoedelijker, wat huiselijker. Afgezien van de Speedster natuurlijk, dat is een verhaal apart. Kijken we echter naar modellen als de Corsa Gsi, de Astra 2.2 Sport Edition of de Astra Coupé Turbo, dan zijn dat wagens die bovengemiddeld hard vooruit gaan, maar die qua onderstel vooral op veiligheid zijn afgesteld. Wat dat betreft is het achtervoegsel OPC meerbelovend. Dat staat immers voor Opel Performance Center, waar onder meer Opels DTM-bolides vandaan komen. De Astra OPC is ontstaan door intensieve samenwerking tussen deze sporttak, de afdeling Opel Special Vehicles en de technici van het International Technical Development Center in Rüsselsheim. Carl-Peter Forster, algemeen directeur van Adam Opel AG, verklaart: "De Astra OPC maakt deel uit van ons modeloffensief en is een perfect voorbeeld van de Opel waarden dynamiek, creativiteit en veelzijdigheid. Bij de ontwikkeling hebben we onze uitgebreide ervaring op het gebied van de autosport gecombineerd met onze kennis als innovatieve autofabrikant." Mooie woorden. Maar wij zijn uiteraard veel meer benieuwd naar de praktijk. De eerste kennismaking is op het circuit van Assen.

Aardig compleet
Van buiten ziet de Astra OPC er in ieder geval best gespierd uit. Het front oogt lekker dik, met een speciale OPC-grille en een grote luchtinlaat met zwart rooster onder de bumper. De naast de mistlampen geplaatste luchtsleuven zorgen voor de nodige verkoeling van de remmen. Die ho-ijzers zijn weliswaar forser dan normaal, maar een beetje extra lucht kan nooit kwaad. De zijkant wordt gekenmerkt door vergrote wielkasten met daarin een setje blits, zeventien inch lichtmetaal. A la Astra X-treme, de straatversie van de DTM-auto. Verder zien we onder meer een stel aërodynamische buitenspiegels en B-stijlen in koolstofvezel-look. Ook de kont is sportief dik, met – goed kijken - speciale achterlichten, 'n verchroomde uitlaatmond, een grotere bumper en – in geval van de driedeurs – een kloeke achterspoiler. Die laatste zit er niet alleen op voor de stoerigheid, maar zorgt bij hogere snelheden tevens voor een portie extra druk op de achteras.
Ook het van huis uit niet echt frivole interieur werd aangepakt. Zaken als een driespaaks sportstuur, de gepolijste aluminium pookknop, de grijze middenconsole, witte wijzerplaten en verchroomde dorpelplaten met de inscriptie 'Turbo' zorgen voor de nodige sportieve accenten. Recaro tekende voor de halflederen sportzetels, dus dat zou wel snor moeten zitten. Qua vorm is dat zeker het geval, alleen hadden ze wat ons betreft wel wat steviger gemogen. Bij het snellere bochtenwerk – waarover zo meer – bieden ze net even te weinig zijdelingse steun.

Bommetje!
Wat betreft de uitrusting: airco, radio/cd, boordcomputer, elektrische ramen rondom, regensensor, centrale vergrendeling met afstandsbediening, automatisch dimmende binnenspiegel en Xenon-koplampen zijn standaard. Net als, naast de gewone airbags, zij-airbags voor en achter. Aardig lijstje, niet? Maar rijdt die Astra OPC ook een beetje? In de snuit zit de tweeliter geblazen krachtbron die we kennen uit onder andere de Coupé Turbo. Precies dezelfde motor, maar door een aangepaste software en een grotere luchtinlaat steeg het vermogen van 192 naar 200 pk. De honderd wordt bereikt in 7,5 seconden, als top geeft Opel maar liefst een flitsende 240 km/h op. Wat direct opvalt is de enorme trekkracht over een heel breed toerengebied. Geef in een willekeurige versnelling gas en de snelste Astra trakteert je op een onvervalste turbostoot in je rug. Zolang je maar tussen de 1.950 en 5.600 toeren zit, want daar wordt het maximale koppel van 250 Nm geleverd. Daarbij is de aanjager van het soepele soort, van een turbogat is mede dankzij de by-pass klep op de compressor nauwelijks sprake. Een heerlijk motortje, waarmee het lekker opcschieten geblazen is! Jammer alleen dat de schakelwegen van de verder prima functionerende versnellingsbak ietwat aan de lange kant zijn.

Veilig
Veel pk's zijn natuurlijk lekker meegenomen. Maar wat een auto daarnaast vooral sportief maakt, is de aard van het onderstel. Communicatie is het toverwoord. De auto van dit soort moet snel en direct kunnen reageren op de bestuurder. En daarbij het liefst een beetje speelsheid in zich hebben. Om het stuurgedrag sportiever te maken, zijn demping plus vering harder dan die van een gewone Astra en is de wagenhoogte vóór met 20 millimeter verlaagd en achter met 10. De ontwikkelaars van de Astra OPC hebben echter gezocht naar een balans tussen handelbaarheid, actieve veiligheid en comfort. Dus zeker géén knetterhard, compromisloos onderstel. En dat is te merken als we over het asfalt van Assen boenderen. Natuurlijk is geen enkele straatauto echt geschikt voor een circuit, maar je kunt daar wel veilig z'n grenzen verkennen. Bij normale snelheden voelt de OPC strak aan en is de besturing fijn. Gaat 't wat harder, dan blijkt de boel vooral heel veilig te zijn. Ook bij deze OPC dus. Het stabiliteitscontrolesysteem grijpt irritant snel in, zowel de bochten ín (remingrepen) als de bochten uit (regulering van het vermogen). Hierdoor kunnen we 'm helaas niet zo dirigeren als we zelf zouden willen, dat neemt een stukje speelsheid weg. Het ESP is niet volledig uit te schakelen. Er zit weliswaar een knop, maar daarmee schakel je alleen de tractiecontrole uit en worden van de rest van het systeem de grenswaarden een beetje verlegd. Dan nog bemoeit de elektronica zich er eerder mee dan gewenst. Op zich jammer, want echt nodig is het niet. De Astra OPC heeft bovengemiddeld veel grip en áls 'ie gaat glijden, is het over de voorwielen. Heel veilig en voorspelbaar dus.

Imagobooster
Kortom, de tijd van die gemene Kadetjes komt níet terug. Opel vaart vandaag de dag vooral een veilige koers, en daar is natuurlijk helmaal niets mis mee. De Astra OPC heeft een heerlijke motor, gaat knetterhard vooruit en heeft een fijn, veilig weggedrag. Daarbij ziet de snelle Opel er lekker uit en is 'ie aardig compleet uitgerust. Al met al is de OPC eerder een leuke imagobooster voor de Astra-lijn dan een door-en-door ontwikkelde rassporter. Begrijpelijk, want de Astra loopt immers tegen het einde van de levenscyclus. De prijs van € 32.495 (€ 33.895 voor de station) kan behoorlijk concurrerend genoemd worden. Zeker als je kijkt naar de categorie 'hot-hatches met 200 of meer pk'. Daarin is de Astra fiks goedkoper dan bijvoorbeeld de VW Golf R32 en de Alfa 147 GTA. Wel is 'ie vergelijkbaar met de Seat Leon Cupra R.