MINI-BMW

Het lijkt cryptisch wat hierboven staat. Immers, wat hebben (concerngenoten) BMW en Mini met de Mazda 2 te maken? Nou, stel dat je van je baas kleiner moet gaan rijden dan je huidige 1-serie en je wilt niet inleveren op rijplezier, dan ligt een Mini voor de hand. Vind je die te popperig of is hij simpelweg ook nog te duur, dan is de Mazda 2 een prima alternatief.

Want net als grotere broer 3 lijkt de 2 wel om de bestuurder heen te zijn gebouwd: je zit laag en ingekapseld, het dashboard mét iDrive-achtige bedieningsknop laat zich intuïtief bedienen en als vanzelf valt je rechterhand op de pookknop. Gaan we rijden, dan vallen de directe besturing en de wendbaarheid op. Wat is dit een lekkere rijdersauto! Het lage gewicht, de 2 weegt honderd kilo minder dan de Jazz, is daar grotendeels verantwoordelijk voor, want qua motorvermogen is de Mazda nipt het zwakst. Diens 90 pk worden overigens uit de grootste motor gehaald, wat hem een smeuïg karakter geeft.

Wij vinden ‘m een stuk verfijnder dan de Yaris. De Jazz komt weliswaar goed mee qua soepelheid, maar da’s een automaat. De scherp gesneden koets en het kekke kleurtje wekken sportieve verwachtingen, en die worden waargemaakt. Ook valt de uitgebreide uitrusting op: head-up display, veel veiligheidsassistenten (slechts vier EuroNCAPsterren, waar Jazz en Yaris er vijf hebben), navigatiesysteem, ledverlichting vóór plus diverse zaken die nu eens met de Jazz worden gedeeld, dan weer met de Yaris. Het levert een bomvolle auto op. Ook op dit punt is een maatje kleiner geen straf. Dat geldt wél voor de ruimte. Vooral de achterpassagiers komen er bekaaid vanaf. Zowel in de lengte, als in de breedte én hoogte moet de 2 zijn meerdere erkennen in de Yaris en vooral in de Jazz. Samen met de oplopende taillelijn zorgt dat eerder voor een opgesloten dan een geborgen gevoel, en da’s minder prettig. Deze ex-lease Mazda 2 is de jongste van het stel, maar met de hoogste kilometerstand. Daar zitten vast veel snelwegkilometers tussen, wat de onderhuidse slijtage beperkt. Ook het exen interieur zien er nog prima uit.

Hij heeft twee eerdere, zakelijke eigenaren gehad. De verkoper heeft ‘m ingekocht vanwege de kleur. Ondanks de hoogste kilometerstand is de vraagprijs eveneens het hoogst. De rijke uitrusting maakt dat echter helemaal goed. Sowieso vinden we deze occasion als geheel een ijzersterke aanbieding. Voor de bestuurder tenminste!

RUIMTEWONDER(TJE)

Van een totaal andere orde is de Jazz. Het is een betrouwbaar ruimtewonder dat zijn eigenaren daarmee bijzonder tevreden stelt. Wij vinden de Jazz ook heus niet verkeerd, maar behalve bovengenoemde pluspunten zijn er weinig andere zaken die de compacte Japanner boven de rest doen uitsteken.

Eens zien hoe de Jazz als occasion zich houdt tussen 2 en Yaris. Daartoe gaan we op pad met een 1.4 in Trend-uitvoering en voorzien van een automaat. Het kenteken doet import vermoeden en da’s correct: het is een ex-Belg. Gunstig, want België kent de Car-Pass, zodat de historie bekend is. Het is geen koppendraaier, van ons drietal is deze het minst fantasievol vormgegeven. De MPV-achtige koets zorgt voor een indrukwekkende hoeveelheid binnenruimte, zeker achterin. Met de magic seats daar kun je alle kanten op: denk aan individueel verstelbare rugleuningen en in hoogte verstelbare zittingen, zodat daaronder een extra laadvloer ontstaat. En met de achterbank plat is maar liefst 1.320 liter beschikbaar. Alles wat jong tot oud meezeult, van kinderwagen via Billy-boekenkast tot rollator, past erin.

Daarmee hebben we de grootste troef inderdaad gehad, zo blijkt tijdens de proefrit. Want waar de 2 dynamisch overkomt, is de Jazz juist een ontspannen MPV: je zit ietwat op de bok, de lichte be sturing geeft weinig feedback, het weggedrag is eerder goedmoedig dan inspirerend, terwijl de traploze automaat de rest doet. Veilig en droog van A naar B en dat héél lang, want het is tenslotte een Honda. Daarover gesproken: de kilometerstand is het laagst, de auto juist het meest ervaren. Van jarenlang hobbelen over Belgische kasseien merken we niets: geen rammeltjes of kraakjes in een licht chaotisch vormgegeven, en van minder mooie materialen dan de 2 voorziene cabine waarin wat ‘onpersoonlijke’ zetels zijn gemonteerd.

In deze Trend-uitvoering is alles aanwezig wat je nodig hebt, maar extra’s ten opzichte van de Mazda en Toyota bezit deze Jazz niet. We komen tot dezelfde conclusie als destijds toen deze generatie Jazz nieuw in de showroom stond: een no-nonsense vervoermiddel dat dankzij zijn veelzijdige interieur een breed publiek van dienst is, maar daarmee zijn troefkaart meteen heeft uitgespeeld. Wíj zouden de 2 er niet voor laten staan. Tenzij we regelmatig passagiers of grote stukken te vervoeren hebben. Benieuwd welke meerwaarde de Yaris heeft ten opzichte van de 2 en de Jazz.

DE UITDAGER

En daarvoor gaan we naar Meppel, waar een vijfdeurs Yaris 1.3 VVT-i Aspiration klaarstaat. Kilometerstand en bouwjaar schurken tegen die van de Mazda aan, de prijs is van Honda-niveau. Wel staat deze occasion bij de merkdealer, terwijl de andere twee door onafhankelijke autobedrijven aangeboden worden. Puntje van belang voor sommigen. Qua uiterlijk (op de kleur na dan) komt deze Japanner best krijgshaftig over met zijn stoere grille en sportieve wielen. Een en ander oogt net als de 2 bijdetijds, de Jazz is tijdlozer saaier, zo je wilt.

Het lijkt erop dat Toyota deze generatie Yaris een hipper imago heeft willen geven dan de voorgaande, wat gedurende de rit in onze ogen helaas niet altijd goed uitpakt. Zo vinden we de auto wat stoterig rijden. Veren en dempers zijn net wat te hard voor een soepele rit. Jammer genoeg maakt de motorkarakteristiek dat niet goed. Van moderne downsizeturboblokjes zijn we minder souplesse gewend dan de wat grotere atmosferische blokken, maar deze ongeblazen 1.3 lijkt wel op zo’n klein turbotorretje: hij is vrij gevoelig op het gaspedaal waardoor vanuit stilstand optrekken en schakelen (een zesbak is standaard) nogal schokkerig verlopen. Om het maar botweg te zeggen: de Jazz en vooral de 2 doen verfijnder aan.

Op andere vlakken overtuigt deze Yaris beter: qua veiligheidsvoorzieningen is hij bij de tijd (een knie-airbag is bijvoorbeeld present) en dat geldt tevens voor de uitrusting met onder meer een achteruitrijcamera. Qua luxe zit hij tussen de kalere Honda en rijkere Mazda in. Net als eerstgenoemde heeft deze Yaris een verschuifbare achterbank. Dat geeft ‘m weliswaar MPV-achtige trekjes, maar de veelzijdigheid van de Jazz haalt de Yaris bij lange na niet: maximaal is 856 liter stouwruim voorhanden, dik 450 (!) liter minder dan de Honda, terwijl de Mazda ook nog 100 liter meer te bieden heeft. Daartegenover staat dat de Toyota, voorzien van een trekhaak, én de Mazda 900 kilo geremd mogen trekken. De Jazz trekt helaas niets. En het interieur? Zowel op het gebied van meubilair, leefruimte als gebruikte materialen houdt wat ons betreft de Yaris het midden tussen de 2 en de Jazz.

Kortom: alles zit dicht bijelkaar. De fabrikanten hebben kennelijk goed naar elkaar gekeken, waarbij elk één eigenschap van hun compacts eruit lieten springen: de 2 als rijdersauto, de Jazz die ruimtezoekers prima bedient. En de Yaris? Die blijkt uiteindelijk toch het meest ‘neutraal’.