Klokje Rond: Mitsubishi Pajero 3.2 DI-D (2001) - 550.238 km

Zeg je Pajero (of Land Cruiser), dan zeg je paardentrailer en laat dat nu net één van de belangrijkste redenen zijn waarom Patricia de degelijke Mitsubishi destijds kocht. Ze heeft trouwens een flinke portie benzine in haar bloed, met een Harley-Davidson in de woonkamer (het liefst zou ze de Pajero ook binnen zetten), een opa die een taxibedrijf had en een vader die op de vrachtwagen reed. Dat laatste mag Patricia ook, want ze heeft een vrachtwagenrijbewijs. “Ja, een beetje autogek ben ik altijd al geweest. Na een paar gewone auto’s wist ik niet hoe snel ik een mooie Amerikaan moest kopen.

Dat werd een Chevrolet El Camino. En de laatste die ik had, was een Chevrolet Stepside, een pick-up. Met twee grote gastanks, een Flowmasteruitlaatsysteem en een 454 cubic inch Big Block. Hij was knaloranje, we hebben hem in België laten spuiten. In het begin vond ik die kleur eigenlijk iets te heftig, maar na een tijdje was ik eraan gewend. Alleen kon mijn paard minder goed wennen aan de auto. Het donder en geweld dat via de uitlaatpijpen naar buiten kwam, bleek iets te veel van het goede.

Met pijn in het hart heb ik afscheid genomen van de Chevy en daarna zijn we op zoek gegaan naar een verstandiger auto. We hebben ook nog naar een Ford F-150 gekeken, maar zo’n open laadbak is in de praktijk niet echt handig. Ik vervoer er altijd vrij veel spullen in. Kijk maar naar de achterbak van de Pajero. Dat is een verlengstuk van de schuur en de stal, en het interieur is dat van mijn handtas en mijn huis. Met al die kilometers die ik maak, woon ik namelijk deels in de auto en mede daardoor ben ik er zo enorm aan gehecht geraakt. Zelfs al mijn vrienden weten dat ik niet meer zonder mijn Pajero kan. Daarom heb ik op 14 juli zijn verjaardag gevierd en iedereen uitgenodigd. Wat mij betreft een goede reden voor een feestje!”

WEIGERENDE STARTMOTOR

Niet alleen de laatste verjaardag van de Mitsubishi is gevierd, bij tellerstand 500.000 verraste Patricia haar garage met een grote taart. Dat wil echter niet zeggen dat ze haar werkpaard met fluwelen handschoenen aanpakt. Zeker, ze behandelt al haar viervoeters met beleid, maar als er moet worden gewerkt, gebeurt dat ook. “Deze auto is gemaakt voor het zware werk, maar eigenlijk heeft hij het hier in Nederland niet eens zo zwaar. Meestal staat er één paard in de trailer, er hangt dan ongeveer 2.100 kilo aan de trekhaak. En ik rijd altijd heel erg voorzichtig als mijn viervoetige vriend achterin staat: rustig optrekken en remmen en met beleid door bochten en over rotondes.

Het viel mij laatst op dat met de trailer erachter de automaat er iets langer over doet om door te schakelen naar de vijfde versnelling. Dat zal er wel mee te maken hebben dat ik mijn auto echt door en door ken. Elk piepje, kraakje of bijgeluidje valt mij direct op en als ik denk dat het nodig is, ga ik er zo snel mogelijk mee naar de garage. Gelukkig is dat niet vaak nodig. Het meest recente probleem was een lekkende klepdekselpakking. Daardoor is er aardig wat olie in de startmotor gekomen, die op zijn beurt ook de geest gaf. Zul je net zien: precies toen ik het pontje bij IJmuiden af wilde rijden!

En er zijn nog wat kleinere dingetjes. De lichten knipperen niet meer als ik de auto met de afstandsbediening op slot doe en het display op het dashboard doet raar. Speciaal voor het aankoppelen van de paardentrailer heb ik een camera boven de trekhaak laten monteren. Op die manier kan ik zelf de kar aankoppelen. Ik stuur de trekhaak precies onder de dissel en dan is het alleen nog maar een kwestie van het wieltje naar beneden draaien. Ideaal.”

GEBOUWD VOOR LANG LEVEN

Vanbuiten ziet het zwarte ros er keurig uit; geen roest te zien en zelfs de koplampen zijn nog niet vergeeld. Bij de laatste apk was het desondanks even schrikken toen er in de voorste wielkasten enkele plekken bleken doorgerot. Joep heeft wat commentaar op de manier waarop het laswerk is afgewerkt. Er zit te weinig bescherming op, waardoor roest snel grip krijgt op het plaatwerk. Onder de motorkap ontbreekt de plaat die op de motor hoort te zitten. Patricia maakt er een foto van en appt die meteen naar haar vaste monteur. Die antwoordt gelijk: “Ik heb hier nog wel meer onderdelen liggen”, met daarbij een vette knipoog. Joep: “Wij zien deze auto’s hier nooit. Dat zegt iets over de goede kwaliteit, maar ook over de zeldzaamheid.

Ik vind hem zeer goed rijden voor zo’n terreinwagen, dat had ik niet verwacht. Met die dikke viercilinderdiesel heb je enorm veel koppel. En met slechts 165 pk uit een inhoud van 3,2 liter is deze motor vooral gebouwd om heel lang mee te gaan. Dat is inmiddels al wel bewezen.” Joep maakt wat aantekeningen op het keuringsformulier. Vooral de lekke aandrijfashoes vraagt om snelle actie. Patricia: “Ook dat geef ik meteen door aan de garage. Hij zou daar afgelopen zaterdag al heen voor nieuwe achterasrubbers. Bij het remmen trilt hij soms heel erg, wat daardoor lijkt te komen. Helaas waren de onderdelen niet op voorraad.

Als ik een grote zak met geld had, liet ik de Pajero weer helemaal nieuw maken. Dan weet ik zeker dat ik er nog lang mee kan rijden”, aldus de eigenaresse. Toch lijkt er niet eens zo veel geïnvesteerd hoeven te worden om dit nobele werkpaard op zijn hoeven te houden. Joep dicht hem nog wel een paar jaar toe.

DE MENING VAN CARREC TECHNOCENTER

“De Pajero is een fijn rijdende auto, waar tijdens de proefrit maar een aantal zaken negatief in het oog sprongen. Ik zou hem graag een duimpje geven, maar gezien de defecten vind ik dat hij daar nét te slecht voor is. Als het aan zijn bazin had gelegen, hadden we bij de keuring niets gevonden en ik verwacht dat zij nog lang plezier van deze auto zal hebben. Voor deze wagen een twijfelende blik, maar wel één met vertrouwen voor de toekomst!”