Per MINI Countryman Cooper SE naar de Côte d'Azur

‘Klik!’ De pomp is al tweemaal afgeslagen, maar toch doen we nog één poging om er wat deciliters bij te druppelen. Dankzij zijn lagere CO2-uitstoot is de plug-in hybride van de Mini Countryman aanzienlijk voordeliger dan de maar nipt snellere John Cooper Works-versie. Aan dat voordeel kleeft echter een nadeel, dat zich met name bij lange ritten manifesteert. Als hybride beschikt de Mini Countryman namelijk over een aanzienlijk kleinere tank dan reguliere benzine- en dieselversies. Niet meer dan 36 liter gaat er in het reservoir. In combinatie met de nodige elektrische (stads)kilometers is daar nog wel een aanvaardbare actieradius uit te halen, maar aan zijn stroomvoorraad heeft deze Duitse Brit vandaag niet veel. De driecilinder die in de Mini verantwoordelijk is voor het verbranden van de brandstof kennen we in andere producten uit de BMW-stal als een spaarzaam type, maar juist bij deze hybride valt dat nogal tegen. Zelfs met het volledig opgebruiken van die reserve staan we 324 km na vertrek de tank alweer te vullen. Dat komt neer op een verbruik van ongeveer 1 op 10. Oef …

PRETTIGE SFEER

Nu is de Countryman zelfs in deze vorm niet puur bedoeld als zuinigheidswonder. Het model doet de ‘S’ in zijn ellenlange naam eer aan met een 0 tot 100-tijd van 6,8 seconden, al blijft de topsnelheid met 198 km/h flink achter bij de daardoor gewekte verwachtingen. Ook het uiterlijk is helemaal ‘S’, met een diepe voorspoiler, grote wielen en een opvallende grille. Toch komt een Mini pas echt lekker uit de verf als er kwistig met opties is gestrooid, en dat is bij deze duurtester zeker het geval. De ‘Thunder Grey’-lak met bijpassende wielen, ledkoplampen, verchroomde accenten en een interieur vol kruislings gestikt leer in de kleur ‘Chester British Oak’ maken van dit exemplaar een echt modepopje, dat in de meer mondaine delen van de Côte d’Azur zeker niet misstaat. Dat is mooi meegenomen, maar onderweg genieten we vooral van de prettige sfeer die dankzij de fraaie materialen, aparte vormgeving en op grote schaal aanwezige sfeerverlichting in het interieur heerst.

Ook de zit op de fijne, sportief gevormde en uitgebreid verstelbare stoelen is dik in orde. De achterpassagiers – we maken deze trip met z’n vieren – zakken iets minder diep weg in het interieur en zwemmen niet in de ruimte, maar het voldoet allemaal wel. Dat de achterbank van de S E-versie vanwege het accupakket wat dunner is dan bij andere Countrymans, levert geen klachten op. Wie vaak met een volle auto op pad gaat, kan voor dit bedrag zeker ruimere auto’s vinden, maar als je regelmatig van plek wisselt, is zo’n reis ook met een Countryman prima te doen.

COMPENSEREN

Want let wel, een lange reis is het zeker. Als het beroemde prinsdom aan de blauwe zee na zo’n 1.300 km in zicht komt, blijkt de accu van Mini’s deels elektrische paradepaardje tot onze verbazing weer voor 40 procent gevuld. Langdurig heuvelaf rijdend, zoals dat op de Italiaanse A10 tussen Genua en de Franse grens het geval is, laadt de auto ook in automatische modus stevig bij. Handig, want zo hoeven we niet meteen op zoek naar een laadpaal. Op buitenwegen is de accu van de Mini al snel leeg, maar in het heuvelachtige Monte-Carlo houdt het pakket het verrassend lang vol. Met de airco uit en de ramen open kun je de CO2- uitstoot van de vele Ferrari’s en Porsches eenvoudig langere tijd compenseren, want het bekende rondje over het Formule 1- traject gaat buiten dat ene weekend grotendeels stapvoets.

Als er wel wordt gereden, blijkt de Mini geknipt voor de smalle, overvolle straatjes. Zelfs in EV-modus is de auto serieus vlot, zodat elk gaatje in de rij snel en in stilte kan worden gevuld. Door de communicatieve en relatief zware besturing voelt de Countryman bovendien lekker wendbaar, al is deze maxi-Mini met zijn forse koetswerk en dik 1.600 kg te groot en te zwaar voor het echte kruipdoorsluipdoorgevoel. Het echte voordeel van de elektro-ondersteuning komt in deze stad pas bovendrijven als je wilt parkeren. Met een traditionele auto is het vinden van een plekje op straat in Monaco een kwestie van veel geduld, een heleboel creativiteit en nog meer geluk, maar voor bezoekers op stroom wordt bijna de rode loper uitgerold. De met helder groen gemarkeerde laadplekken zijn ruim en voorzien van een moderne snellader met een helder touchscreen.

Ingebouwde kabels zorgen ervoor dat het Mini-oplaadsnoer onder onze vakantiebagage in de kofferbak kan blijven liggen en ook de laadpas blijft op zijn plek, want laden én parkeren zijn hier volledig gratis. En dat dus in een straat waar alle andere bezoekers moeten betalen om hun auto te mogen achterlaten. Ook in parkeergarages zijn de voordelen niet te missen. Hier moet weliswaar worden afgerekend, maar alleen voor het parkeren zelf. Bovendien mogen plug-in-rijders na enige overreding de garage binnenrijden als alle reguliere vakken vergeven zijn, zodat het laden ook hier een substantieel voordeel met zich meebrengt.

DOMINANT IN RALLY

Tegenwoordig is Mini vooral met Monaco verbonden omdat de hippe, compacte auto’s van het merk het zo leuk doen in het straatbeeld, maar autoliefhebbers denken bij deze combinatie vooral aan de beroemde Rally van Monte Carlo. In de jaren 60 waren de Britten er enige jaren dominant met de Cooper, die geknipt bleek voor de vele krappe, bochtige wegen in de omgeving en de vaak winterse omstandigheden. La Turbie is een geliefde plaats bij autoliefhebbers omdat het zo’n schitterend uitzicht over de bekende baai biedt, maar ook de weg erheen is een feestje. ‘Onze’ loodzware Countryman is waarschijnlijk de Mini die het verst afstaat van de voorvaderen die hier een halve eeuw geleden de berg op knalden, maar dat sportieve karakter is niet helemaal overboord gegooid.

Hoewel een John Cooper Works Countryman of – nog beter – een driedeurs Mini hier zonder twijfel beter presteren, hebben we serieus lol in onze communicatieve belastingontwijker. Bergop geven de elektromotoren voelbaar ondersteuning, terwijl de driecilinder zowaar een vermakelijk geluid voortbrengt. Wel jammer dat schakelflippers ontbreken; zo gaat afremmen op de motor wat minder natuurlijk. Als we zo lekker aan het spelen zijn, duurt het niet lang voordat de accu weer helemaal leeg is, al blijft er altijd een bepaalde reserve beschikbaar voor die duw in de rug. Het duurt dan ook niet lang voordat we de grens weer over rijden op zoek naar een gratis laadplek. Op zijn laatste procenten rolt de Mini het vak in, naast een Porsche Panamera Turbo S E-Hybrid. Ook al zo’n vluchteling.