DS 3 Crossback - Mini Countryman - Dubbeltest

De oorspronkelijke Citroën DS3 werd tien jaar geleden enthousiast ontvangen. De vormgeving van de moderne koets was heel anders dan de retro-styling van de Mini, maar minstens zo opvallend. De Franse nieuwkomer maakte nog meer indruk met z’n rijeigenschappen. Dat de DS zich zelfs op dat vlak kon meten met de Mini, mag gerust een prestatie worden genoemd. In de loop der jaren is het karakter van DS, dat in 2015 op eigen benen ging staan, enigszins veranderd.

Nog steeds hoopt moederbedrijf PSA een deuk te slaan in de zeer lucratieve premiumboter, maar de hang naar sportiviteit die bij de DS3 aanvankelijk overduidelijk aanwezig was, is er inmiddels helemaal af. DS stelt dat de Duitse premiummerken elkaar al de tent uit vechten op dit gebied en we dus zeker geen snelle RS- of M-rivalen van DS meer hoeven te verwachten. In plaats daarvan zijn de hoofdrollen weggelegd voor het design en comfort, wat op papier uitstekend past bij dit door-en-door Franse merk. Na de DS 7 Crossback is de DS 3 Crossback het tweede model dat vanaf het begin als DS, en dus niet als Citroën, is ontworpen. De overeenkomsten in designtaal tussen de DS 3 en z’n grotere broer zijn overduidelijk, maar toch is dit nadrukkelijk geen gekrompen versie van die SUV. Overeenkomst is wel dat ook hier veel ‘design’ is gebruikt. Een opvallende grille, wulps gevormde koplampen, die haaienvin opzij, de vele lijntjes en inkepingen maken van de DS 3 een nogal smaakgevoelig geheel.

Ook de Mini Countryman is niet geschikt voor lieden die van strakke, eenvoudige vormen houden. Wel is de auto door de nog altijd aanwezige retrosaus direct herkenbaar als Mini. In het deel van de markt waarin praktische, meetbare zaken moeten wijken voor uitstraling en afwerking, is dat uiterlijk een belangrijk aankoopargument. Gezien de grote verschillen is de kans dan ook groot dat wie zich aangesproken voelt door de één, de ander puur op basis van het uiterlijk zal afserveren.