Test: Mini Countryman Cooper (2017)

De nieuwe Mini Countryman is los. Bij de eerste generatie werd nog menig wenkbrauw gefronst, want het was de grootste Mini ooit. De nieuwe Countryman is nog een maatje groter dan de vorige. Waar de vorige Countryman een auto was voor de jonge koppels die na gezinsuitbreiding uit hun normale Mini waren gegroeid, is de nieuwe Countryman een auto die naadloos past tussen de vele anderen in de C-SUV-segment. Sterker nog: de BMW X1 is direct verwant aan de Countryman. Ze delen het platform en de aandrijflijn.

Binnenin de Mini gaat het er op zijn Mini's aan toe, al is het niet meer zo'n ergonomische ramp als in de allereerste Mini's. In de grote klok in het midden, waar in de eerste jaren van de New Mini nog de snelheidsmeter zat, zit nu een multimediasysteem. De informatie over de snelheid wordt in een kleine meter voor je neus geprojecteerd of desnoods via de head-up display, die dan weer met zo'n voor Mini kenmerkende tuimelschakelaar wordt bediend.

Wat betreft de binnenruimte is er niets mini aan de Countryman. Vier uit de kluiten volwassenen vinden er een prima plek. Wat de hoofdruimte achterin betreft, zal je als eerste klachten horen, maar dan zit er wel iemand op de achterbank die bijna twee meter is. Tot slot nog even naar de bagageruimte: die is met een inhoud van 450 liter (uit te breiden tot 1.390 liter met de achterbank plat) zoals je dat bij een auto van dit niveau mag verwachten.

Minstens zo belangrijk als het praktische gebruiksgemak is bij een Mini echter het rijden. De geteste Cooper beschikt over een driecilindermotor met 136 pk. Zo'n aantal pk's klinkt misschien best riant, maar in de praktijk is 'net aan' het beste wat we erover kunnen zeggen. Het typische driecilindergeluid is best leuk bij accelereren en op snelheid is het blok mooi stil. Overigens staan de besturing, vering en demping op een niveau dat zeker Mini-waardig is: lekker direct en sportief, zonder oncomfortabel te worden.