Met de duurtest-Volvo S60 naar Sedan - Reportage

Vier uur rijden na vertrek uit de Randstad strekt zich ten zuiden van Charleroi eindelijk leeg en glad asfalt voor ons uit. Het ruim twee jaar geleden in gebruik genomen stuk snelweg bij Couvin en de verlenging in september 2019 tot aan de Franse grens vormen een schitterend nieuw gedeelte van de autosnelweg E 420, dat als een echte snelweg (breed, met vluchtstroken en vangrails tussen de rij banen) over de heuvels is gedrapeerd.

Vanuit Nederland zijn we via Antwerpen en Brussel op een kletsnatte woensdagochtend langer onderweg dan ons lief is. De auto helpt ons evenwel vlekkeloos door het vele fileverkeer waarmee we hebben te maken tot voorbij de Ring van Brussel. Volvo’s Pilot Assist houdt voldoende afstand tot voorgangers, maar laat het tussenliggende gat ook weer niet te groot worden en houdt de snelheden van de auto ervoor prima in de gaten. Ook houdt de S60 zichzelf goed tussen de lijntjes. Af en toe het stuur aan raken blijft uiteraard wel nodig, maar al deze assistentie door de auto maakte het frustrerende fileverkeer draaglijker. Zoals ook de uitstekende stoelen je als bestuurder fit houden. Dat is mooi, want het ware doel van de trip moet nog komen. We willen ons eens lekker uitleven op de wegen in een heuvelachtige streek als de Franse Ardennen. Die regio is echt niet zo maar gekozen, het is de streek waar de stad Sedan ligt. De naam sedan zoals wij die kennen voor een vierdeurs auto met kont komt van een type draagstoel dat in de zestiende eeuw in Sedan in gebruik werd genomen.

LIJNENSPEL

In deze tijden van hoogzitters zijn we in onze nopjes met de S60, met zijn lange lage neus die vloeiend overloopt in een niet al te hoog middencompartiment en een duidelijk getekende kont. Niet alleen deze trip moet een ode aan die sedan zijn, ook het lijnenspel van de S60 is dat. Precies op het moment dat het erbarmelijke asfalt van de oude N5, zoals de weg tussen Brussel en Couvin heet, ons humeur op deze als stuurfeest bedoelde dag lijkt te bederven, is daar de nieuwe snelweg die ons dichter bij het einddoel brengt. Al snel verlaten we de nieuwe noord-zuidverbinding bij Rocroi.

We zijn dan inmiddels in Frankrijk. Via de Route de Revin, de D1, rijden we naar het Monument de Maquis, een gedenkplaats voor verzetsstrijders uit de Tweede Wereldoorlog. Door de hoge ligging geniet je werkelijk van een schitterend uitzicht op de Maas. De rivier die wij kennen als breed en traag stromend, kronkelt zich een weg door de heuvels en in het vroege voorjaar waarin wij de reis ondernemen (een paar dagen voor de lockdown) staat het water hoogtegen de oevers die al snel overgaan in de steile hellingen van de Ardennen. De klimmetjes zorgen ervoor dat het serieuze sturen nu echt begint. Vanaf het dorp Revin slingert een weggetje vol stenen via haarspelden omhoog.

Het harde onderstel van de R-Design S60 (sinds kort ook verkrijgbaar zonder dat pakket) geeft alles goed door, al zijn het vooral de bewegingen die je voelt; de wielophanging doet zijn werk verder in stilte. De Polestar-tuning, die de motor 20 pk extra bezorgt, komt goed van pas, al moet de 210 pk sterke tweeliter turbo er flink aan sleuren. De S60 is een auto die dynamisch overkomt, die met zijn neus goed de binnenkant van de bocht opzoekt en waarin weinig beweging zit, dus hij zet zich snel in de richting die je wilt hebben. Hij had nu ook wel 300 pk of meer mogen hebben, al leent dit type wegen zich meer voor een vermogende hot hatch die ervan geniet als je flink met hem gooit en smijt. Voor een stijlvolle zakensedan houdt de auto zich echter prima. Op het vochtige asfalt zoeken de Michelins iets langer dan je zou willen naar grip. Bij het afdalen moet je sowieso de Polestar-rijmodus kiezen, waarbij de aansturing van de techniek de bak eerder laat terugschakelen. Zelf flipperen kan ook en dat is bij omstandigheden als deze erg fijn. Niet eerder reden we de duurtester onder deze omstandigheden en het is dan ook de eerste keer dat we de schakelflippers gebruiken. Via Google Maps in Apple CarPlay kiezen we de leukst uitziende slingerroute naar Sedan. Een keuze die zeker wordt beloond op de D31 die de noordelijke oever van de Semois volgt, een zijrivier van de Maas.

Lange, overzichtelijk bochten volgen elkaar op. Ondertussen passeren we de FransBelgische grens weer om even later zuidwaarts diezelfde streep over te steken naar Sedan. Vergeten is de verkeersellende eerder op de dag, en de rijindrukken die we in de laatste anderhalf uur hebben opgedaan, zijn meer waard dan de 15.000 kilometers daarvoor. Een auto leer je pas echt kennen onder dit soort omstandigheden, waarbij je niet alleen meer van de auto zelf vraagt, maar ook meer van je eigen rijkwaliteiten. De S60 trekt overigens veel bekijks. De nieuwe auto’s die we in deze omgeving zien, zijn vooral de Franse SUV’s van Peugeot en Citroën, waarbij opvalt dat de DS 7 Crossback veel meer is ingeburgerd dan bij ons in Nederland. In deze contreien heeft het Zweedse Volvo duidelijk nooit echt voet aan de grond gekregen, en zeker het oudere blik dat hier rondrijdt, is van Franse komaf. Nu Volvo’s sierlijker zijn dan in het verleden, toen de hoekige vormen nog veraf stonden van het sierlijke Franse blik, komt daar wellicht verandering in. Het is veelzeggend dat we de eerste nieuwe S60 pas aan het einde van de middag op Nederlands grondgebied tegenkomen.

BREED

De grootste attractie van Sedan is het gefortificeerde kasteel, in 1424 gebouwd en met een oppervlakte van 35.000 vierkante meter het grootste fort van Europa. De dikte van de muren varieert van 7 tot 27 meter en het verdedigingswerk kon plek bieden aan 4.000 mensen in periodes van belegering. De streek heeft veel roerige tijden gekend. In de vorige eeuw had Sedan veel te lijden tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog, zoals dat geldt voor heel Noord-Frankrijk en ook in deze regio vind je genoeg oorlogsmusea. Het kasteelmuseum voert de bezoeker terug naar vroeger tijden. Helaas treffen we er geen zogenaamde ‘sedan-draagstoel’ aan, maar de sedan anno nu is wel in het hart van het kasteel te bewonderen doordat we onze duurtester via de smalle toegangspoort naar binnen kunnen rijden. De donkerrode kleur steekt fraai af bij de gelige steen waaruit het machtige oude complex is opgetrokken.

In de afgelopen twee uur hebben we niet alleen meer genoten van de auto en de omgeving dan in de vier uur ervoor, we hebben eindelijk ook de S60 eens kunnen inzetten om het rijplezier zo goed mogelijk te ervaren. Wat een heerlijke reisauto is dit, mede dankzij de fantastische stoelen. Een auto waarin je het uren uithoudt en waarin zelfs de kilometers die uiterst traag onder de wielen doorgaan dankzij de assistentiesystemen draaglijk worden. Via camera’s en parkeersensoren, maar ook dankzij de waarschuwingen voor kruisend verkeer wanneer je achteruit moet steken, houden we de S60 zo mooi als hij was voor vertrek. Een moderne auto van 1,85 meter breed is namelijk niet handig in middeleeuwse stadjes. Zelf trakteren we ons op een riante lunch in het eetcafé op de binnenplaats, de S60 vullen we een goed uur later op benzine in Martelange, een dorp op de grens van België en Luxemburg. Dat levert een vreemd gezicht op met aan de ene kant van de straat zeven tankstations op rij en aan de andere zijde alleen huizen.

Dat ook de Volvo het er goed van heeft genomen, zien we als de pomp afslaat bij ruim 44 liter, 476 kilometer later dan onze vorige tankbeurt. Een verbruik van één op 10,7! We vergeven het hem op een dag als deze, wetende dat de rest van de duurtestperiode gaat over de kilometers gereden over Nederlands asfalt, waarbij ook op de snelwegen overdag een maximum van 100 km/h geldt.