Mercedes-Benz C180 Estate 9G-Tronic - Test

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de absolute verkooptopper van de huidige C-klasse evenmin een diesel onder de kap had. Dat had niet zo veel met sentiment te maken, wel alles met bijtelling. De 279 pk sterke plug-in hybride C350e kwam met z’n theoretische 49 gram CO2 per km nét in aanmerking voor 7 pro cent bijtelling. Dat was voor zakelijke rijders zo onweerstaanbaar dat 2015 met afstand het beste jaar voor de huidige C-klasse werd.

De jaren waarin gunstige bijtellingsregels voor een enorme verkoopboost van dikke plug-ins konden zorgen, liggen alweer even achter ons. Wie nu relatief voordelig in een C-klasse wil rijden, komt weer gewoon uit bij een bescheiden benzineversie. De absolute basisversie heet C160, maar zo’n instapper is zelden de beste keus. Daarom stappen wij één trede hoger op de ladder voor een C180. Die kost zo’n 2 mille meer en zit met 156 in plaats van 129 pk toch net wat ruimer in z’n jasje.

De instap-C’s halen hun vermogen niet uit de 1,3-liter motor van Renault en Mercedes die in onder meer de A-klasse ligt, maar uit een geblazen 1.6 van ‘Das Haus’ zelf. Die kan zowaar worden gekoppeld aan een handgeschakelde zesbak, maar de testauto beschikt over de negentraps automaat die ook in de (veel) snellere versies voor de overbrenging zorgt.

NIET VERFIJND

Helaas verloopt het samenspel tussen motor en bak niet heel soepel. De bak reageert wat nukkig en kan slecht omgaan met plotseling veranderende omstandigheden. Als het gaspedaal abrupt wat dieper wordt ingetrapt, kan het gebeuren dat de bak terugschakelt van 8 naar 5. Dat voelt niet erg verfijnd, zeker omdat de motor zich in dat geval goed laat horen. Deze 1.6 loopt alweer wat jaartjes mee en is niet de meest verfijnde viercilinder die we kennen. Eenmaal op snelheid gaat het al een stuk beter. De overdadige hoeveelheid versnellingen houdt het toerental aangenaam laag, zodat er op de snelweg voldoende rust is.

Ook is het goed voor het verbruik. Wij rijden langdurig stevig door tijdens een lange buitenlandse snelwegrit en komen zonder ergens op te letten uit rond de 1 op 12. Wie zich inhoudt, zal vrij eenvoudig tot een betere score komen. Zo goed als een vergelijkbare diesel is het dan nog niet, maar het predicaat ‘keurig’ verdient deze Benz wat ons betreft wel. Over de rijeigenschappen hebben we al helemaal geen klachten. Het onderstel is stevig, maar niet te hard en de besturing is direct zonder nerveus te zijn. Mede door de achterwielaandrijving zit er veel rust in het stuur, terwijl de auto zich precies laat plaatsen waar je hem wilt hebben. De zitpositie is een feest. Wie graag laag zit, kan vrijwel tot op de bodem wegzakken. De ruime verstelbaarheid van de stoelen en het stuur zorgen ervoor dat ook anderen eenvoudig een langdurig prettige houding vinden.

WEELDE

Bij de facelift van vorig jaar is het interieur van de C-klasse op het oog nauwelijks gewijzigd, net als de buitenkant. Toch is Mercedes erin geslaagd om het geheel door een lange reeks kleine wijzigingen weer helemaal bij de tijd te brengen. Zo is er een nieuw stuurwiel, dat prettig in de hand ligt en er schitterend uitziet. Ook is het infotainment tegen het licht gehouden. Het centrale scherm is groter en meer in lijn gebracht met jongere modellen, terwijl ook een volledig digitaal instrumentarium nu tot de mogelijkheden behoort. Dat resulteert niet in een kamerbreed scherm zoals we dat bij onder meer de A- en E-klasse tegenkomen. Bij de C-klasse blijft er sprake van een losse ‘klokkenwinkel’ achter het stuur, zij het een digitaal exemplaar. Beide schermen zien er fraai uit.

Voor de bediening van het instrumentarium dient een kleine ‘touchpad’ op de linkerspaak van het stuur, het centrale scherm bedien je via de rechterspaak of de centrale draaiknop op de middentunnel. Dat werkt nog altijd prettig. Wel vraagt de menustructuur veel gewenning en zijn er wat kleine ergernisjes. Zo moeten we keer op keer onze telefoon opnieuw verbinden en lukt het niet om Android Auto aan de praat te krijgen, terwijl dat in andere auto’s na genoeg automatisch gaat. Irritant, maar deze kleine missertjes worden al minder erg als we ons goed in de auto nestelen. Het C-klasseinterieur is namelijk nog steeds erg fraai.

Bij Mercedes is er al heel lang geen sprake meer van Duitse zakelijkheid, maar mag de boel gewoon weelde uit stralen. De vormgeving is een kwestie van smaak, maar op ergonomie, afwerking en materiaalgebruik is niets af te dingen. Prachtig mat hout, hoogwaardige kunststoffen en een forse hoeveelheid aluminium zorgen ervoor dat de binnenkant van deze relatief bescheiden Benz een lust voor het oog is.

Om optimaal van dat fraaie interieur te genieten, is natuurlijk wel een flinke greep uit de beschikbare opties nodig. Normaal gesproken is dat een tijdrovende klus, maar Mercedes vergemakkelijkt de keuze momenteel met de Bussiness Solutionmodellen. Die versies zijn speciaal voor de zakelijke markt bedoeld en bieden een reeks populaire extra’s voor een meerprijs van ongeveer 4 mille. Het interieur zoals dat op deze pagina’s prijkt, hoort er voor dit geld helemaal bij en dat geldt bijvoorbeeld ook voor de ‘Multibeam-led’koplampunits. De testauto heeft de versie van het pakket met AMG-aankleding en ziet er daarmee lekker dik uit.