Mercedes-Benz C 250 CDI (2009)

De C 250 CDI heeft hem als eerste. Deze commonrail-diesel levert mede dankzij twee turbo's en de modernste inspuittechniek een verbluffende 204 pk en 500 Nm. Overigens ligt niet alleen de nadruk op het enorme prestatiepotentieel, want achter de typeaanduiding komt officieel ook nog de term 'Blue Efficiency'.

Het blok voldoet aan de Euro 5-emissie-normen en Mercedes-Benz claimt een gemiddeld verbruik van 1 op 19,2. Daarmee verdient hij een groen B-label. Eenmaal gestart klinkt de motor als een stationair draaiende E-klasse op de taxistandplaats. Maar op temperatuur gekomen en bij constante snelheden is de motor al een stuk stiller. Vooral wanneer het toerental boven de 2.000 komt. Als het aan de overijverige schakelindicator van de C-klasse ligt, komt de motor daar nimmer. Bij slechts 1.750 omwentelingen van de krukas vindt die het alweer tijd voor een hogere versnelling! Advies voor terugschakelen geeft de Mercedes nooit, zelfs niet als het blok maar 1.000 toeren draait. Geef je bij dat toerental gas, dan versnelt de auto dan ook zonder moeite.

Het heeft iets vreemds. Je merkt aan de lantaarnpalen en bomen langs de weg dat het hard gaat. De snelheidsmeter bevestigt dat. Maar door het ontbreken van een enthousiast motorgeluid mis je de sensatie die normaliter met dergelijke rappe tussensprints gepaard gaat.

We krijgen hem in 7,9 seconden van 0 naar 100 en daarmee zit de Mercedes bijna een seconde boven de fabrieksopgave. De beloofde 1 op 19,2 halen we bij lange na niet. In onze handen scoort de C 250 CDI een testverbruik van een matige 1 op 12,5. De handgeschakelde transmissie schakelt een tikje hakerig, en de gangwissel verloopt met weinig gevoel. Daarnaast voelt de kunststof van de pookknop wat goedkoop aan.

Sportief

Nog nooit oogde de C-klasse zo sportief als de huidige generatie. Zeker met de uiterlijke

aankleding van de testauto staat er een dikke zakensedan. En ook vanbinnen voelt de Benz lekker aan. Een stuurkolom die ver naar de bestuurder toe kan, een dik stuur en een hoge middenconsole bezorgen je een erg fijne werkplek. Ergonomisch zit het dus goed in elkaar, de multifunctionele hendel aan het stuur daargelaten. Met de centrale draaiknop bij de versnellingspook kun je de verschillende menu's doorlopen. Zo bedien je hiermee de audio-installatie of navigatie, hoewel dat ook met de gewone knoppen op het dashboard kan. En alsof dat nog niet genoeg is, lukt het ook nog met toetsen op het stuur. Het werkt super.

En dan is er nog altijd die hendel links achter het stuur voor de bediening van

de snelheidsregeling, in Mercedes-taal de 'Tempomat'. De ingestelde snelheid

van de auto zie je op het infodisplay.

De achterwielaandrijver weet het koppel goed op de weg zetten. De Benz is bij nat weer onderstuurd, maar op droog wegdek kun je de auto lekker scherp insturen. De besturing biedt daarbij lekkere tegendruk. Overigens heeft de auto ondanks de 500 Nm geen last van een kwispelende achtersteven. Omdat de auto een sportpakket heeft en dus verlaagd is, is de demping erg hard. Dat versterkt het gevoel nog eens dat de Mercedes als een blok op de weg ligt.