Mercedes-Benz A-klasse - Oud & Nieuw

WERKPLEK

Hier is merkbaar een stap gezet. De multimediaontwikkelingen gaan de laatste jaren extreem snel. Digitale klokken worden de standaard en Mercedes betrekt als eerste het multimediascherm bij de klokkenwinkel. Zo ook in de nieuwe A, die een groot horizontaal scherm heeft, waarop alle info is te vinden. De horizontale lijnen zorgen meteen voor een veel ruimtelijker gevoel dan in het vorige model. Daar werden de horizontale lijnen meer onderbroken, bijvoorbeeld door het iPad-achtige scherm, dat los op het dashboard leek te zijn geplakt. In de nieuwe A-klasse is dit duidelijk meer geïntegreerd in het geheel. De bediening van het Comand-systeem in de vorige A was wel altijd even wennen, omdat de menustructuur niet de meest logische was. Overigens moest je wel bijbetalen voor dat systeem; de meest kale A-klasses hadden een veel simpelere multimedia op TomTom-basis: dit was niet Mercedes-waardig.

De nieuwe A is evengoed van dat Comand-systeem met draaiknop afgestapt en heeft een touchpad waarmee je zelf door alle keuzemenu’s kunt bewegen. Ook hier is het door het uitgebreide geheel soms even zoeken, maar het werkt wel snel. Een merk als Lexus, dat ook met een touchpad werkt, mag hier een voorbeeld aan nemen. De gebruikte materialen zijn in beide auto’s hoogstaand en het valt op dat je in de vorige generatie qua afwerking zeker niet het idee hebt dat je in een verouderde auto stapt. De grootste verschillen zitten hem vooral in de multimediatoepassingen en de digitalisering. De zitpositie was goed en blijft goed en alles ziet er extreem hoogwaardig uit. Ook in de instap-Mercedes was en is het goed toeven. Op de achterbank merk je dat de afwerking in de nieuwe generatie toch nog iets beter is. De hoeveelheid ruimte verschilt amper. Wel kun je merken dat de zit in de nieuwe A net iets beter is door de hoogte en de vorm van de achterbank.

VERPAKKING

De stijl van beide modellen is duidelijk onderdeel van hun generatie. Grotere Mercedessen kenden in beide gevallen gelijke lijnen. Kijken we naar de oudere A, dan zien we duidelijk strakkere lijnen, iets wat in het hele gamma zichtbaar was. Denk aan de wat hoekige C-klasse die de huidige generatie voorgaat. De nieuwe A is iets ronder en braver, met een wat langere neus. Die ronde vormen zien we ook in grotere nieuwe Mercedessen terug. De meningen over dit design versus de vorige generatie lopen op de redactie merkbaar uiteen, wat goed aangeeft dat het een kwestie van smaak is.

De oude A op deze pagina’s is voorzien van een AMG-pakket, wat hem net een tikkie stoerder maakt. De glimmers in de grille versterken die uitstraling nog eens. De nieuwe neus heeft door splitter en grille een soort piramidevorm gekregen, waar je in de oude nog wat tegengestelde lijnen ziet. De ontwikkeling van ledverlichting is goed zichtbaar: de vorige A heeft de kerstboomlampjes, de nieuwe een strakke lichtstrip. De A 180 is er eentje van na de facelift. De auto kreeg toen een nieuwe voorbumper, een gewijzigde achterbumper met andere uitlaten, achterlichten en koplampen. Evengoed was er eerder sprake van evolutie dan van revolutie. Die revolutie had immers al ruimschoots plaatsgevonden bij de lancering van deze generatie.

ONDERWEG

Het grootste verschil tussen de huidige en de vorige generatie A-klasse zit hem in het rijden. Toen de vorige generatie werd gelanceerd, moest de A immers een heel andere doelgroep aanspreken dan het MPV-achtige model daarvoor. Globaal gezien eist de jeugd meer dynamiek en dus werd de A een sportief model. Wellicht zelfs overdreven sportief, want comfort was niet het sterkste punt van de W176. De auto moest concurreren met dynamische auto’s als de Audi A3 en de BMW 1-serie, dus wilde Mercedes dat de nieuwe A ook een goed sturende auto was. Helaas schoot het merk daarbij een beetje zijn doel voorbij, waardoor de auto een spijkerhard onderstel kreeg. Ja, je merkte bijvoorbeeld op rotondes dat de auto nog weinig tijd had om zich te zetten, maar je kreeg er niet meteen een vlijmscherp stuurgedrag voor terug. Daarbij leidde het comfort erg onder deze keuze.

Dat vond Mercedes kennelijk zelf ook, want bij de facelift in 2015 bleek de A-klasse veel comfortabeler. Overigens zonder dat de scherpte er meteen onder leed. Als geheel werd de auto hierdoor merkbaar beter; de balans was nu in orde. Kijken we naar de huidige A-klasse, dan zet die de lijn naar comfort door. Mercedes heeft duidelijk die dynamische prioriteiten achter zich gelaten. De auto doet wat betreft afstemming nu meer denken aan de C-klasse dan aan zijn eigen voorganger. Dit betekent (net als bij de C) zeker niet dat de auto een matige wegligging heeft. Geen merk weet een hoge mate van comfort zo goed te combineren met een strakke wegligging als Mercedes, zo merken we ook in de nieuwe A. Het betekent wel dat je de A wellicht van je lijstje moet schrappen als je op zoek bent naar een scherpe rijdersauto: in het C-segment zijn daarvoor betere kandidaten te vinden. Nee, de nieuwe A is stil, soepel en neemt drempels merkbaar stukken beter dan de oude A op deze pagina’s, al schraapt de neus soms over het asfalt.

Het merkbare verschil is in zoverre opvallend omdat de aanwezige A 180 een auto van ná de facelift is. De auto daarvóór was dus helemáál harder geweest dan onze duurtester. Kijken we naar de aandrijflijn, dan is de nieuwe 1.3-turbomotor een knap staaltje werk. Hij heeft meer vermogen dan de 1.6-turbo in de oude A en dat merk je zeer zeker tijdens het rijden. Vooral de trekkracht over het hele toerenbereik voelt super; dat is bij zeer kleine turboblokken nog wel eens anders. De nieuwe motor komt linea recta uit de schappen van Renault: één van de resultaten van de samenwerking tussen dat Franse merk en Mercedes. Helaas geldt hetzelfde voor de automaat. We hebben al langer klachten over deze Franse DCT. Bij het wegrijden grijpt deze erg bruusk aan, waardoor soepel maar snel wegrijden bij het stoplicht lastig is. Of je hebt wielspin, of het gaat tergend traag. Ook fileparkeren richting een muur of andere auto is tricky, omdat de auto niet goed kruipt. Je begint met een sprongetje. De oude DCT in de vorige A is tijdens dat soort manoeuvres vele malen prettiger. Eenmaal onderweg vonden we hem destijds niet zo goed bij de les als automaten van de directe concurrenten, maar de netto score is hoger dan die van de nieuwe automaat.

LEVENSLOOP

De A-klasse kent een merkwaardige geschiedenis. De voorganger op deze pagina’s is in de stijl van het nieuwe model, maar de generatie daarvoor was een compleet andere auto met een nogal dubieuze reputatie. Het begon met de W168 die eind 1996 op de Frankfurt Motor Show werd onthuld. Mercedes had zich nog niet eerder met dit deel van de markt bemoeid. De Duitsers zagen er blijkbaar brood in een kleine MPV aan te bieden, hoewel de gemiddelde CO2-uitstoot van de vloot ook een rol speelde. De Europese regels hiervoor werden immers steeds strenger. Op technisch vlak was het een hele stap dat de auto een voorwielaandrijver was.

De auto werd in eerste instantie redelijk ontvangen, maar een berucht incident in 1997 maakte daar subiet een einde aan. Een Zweeds automagazine testte de auto voor de elandtest (in Nederland zouden we uitwijkproef zeggen) en de auto kwam daarbij op de zijkant terecht. De videobeelden gingen de wereld over en deden de reputatie van Mercedes in het algemeen en de A-klasse in het bijzonder geen goed. Het merk gaf in eerste instantie de schuld aan de testomstandigheden, maar begon evengoed al snel een terugroepactie. De auto werd standaard voorzien van ESP en het onderstel werd aangepast. Dit kostte het merk honderden miljoenen, en dat staat nog los van de reputatieschade. Enige zelfspot en relativeringsvermogen kan Mercedes niet worden ontzegd, want deze zwarte bladzijde in de geschiedenisboeken wordt door het merk allerminst in de doofpot gestopt. Toen Mercedes enkele jaren geleden op de IAA Frankfurt langs een roltrap schaalmodellen had gezet van alle belangrijke auto’s in de geschiedenis van het merk stond daar ook een elandknuffel tussen. En dan zeggen dat Duitsers geen humor hebben …

De W168 had eveneens te lijden onder dit ongeval en ook opvolger W169 was niet gevrijwaard van wat verwijzingen naar het kantelen. Ondertussen werd de vergrijzing van het Mercedes-publiek een probleem, want dat de A-klasse een ouder publiek aansprak, lag wel een beetje voor de hand, maar ook de grotere Mercedessen trokken gemiddeld oudere klanten dan bijvoorbeeld Audi en BMW. Nu zijn dat wel de mensen met veel koopkracht, maar idealiter gezien, groeien je klanten mee met je merk. Je hebt jonge aanwas nodig, zodat mensen kunnen doorgroeien: van een A naar een C naar een E, als het even kan.

En dus ging het met de derde generatie A-klasse over een compleet andere boeg. Het werd een hatchback met een stoere, frisse look, waarbij alle overeenkomsten met de vorige twee generaties werden losgelaten. Popsterren, hiphopartiesten en andere jonge celebs werden ingeschakeld om de auto te pluggen. En het werkte. Samen met de CLA zorgde de A-klasse in zijn eerste paar jaar voor een fors lagere gemiddelde leeftijd van de Mercedes-koper. Bovendien reed tweederde van de A-klasserijders vorheen geen Mercedes. In 2015 volgde een facelift, en het resultaat daarvan zie je op deze pagina’s voorbijkomen.