Mercedes-Benz A 160 Elegance (1998)

Zelden een merk z- op z'n gezicht zien gaan als Mercedes. Eens te meer bleek dat hoge bomen niet alleen veel wind vangen, maar dat de Mercedes-boom wat veel mensen betreft niet hoog genoeg kon zijn. De combinatie van eland plus A-klasse was goed voor talloze moppen en wist het bijna onverwoestbare imago van Mercedes een enorme klap toe te brengen.
Mercedes moest iets doen en Mercedes deed iets. ESP, een soort elektronische anti-slipwaakhond, werd al onmiddellijk beloofd. Daarna(ast) werd er nog een riante serie aanpassingen aan onderstel en banden gedaan. Z- riant dat je in onze stellige overtuiging dat hele ESP niet eens meer nodig hebt. Maar goed, beloofd is beloofd en het zit er dus op. Sterker, uit de haast bodemloze doos met afkortingen die Mercedes in de magazijnen heeft staan, werd er n-g een opgediept: BAS, wat staat voor Brake Assist. Omdat maar weinig mensen ook in noodsituaties écht maximaal remmen, doet dit systeem het voor je. En zo komen we, via het inmiddels tot bij de pygmeeën bekende ABS bij afkorting nummer vier: ASR, ofwel de antidoorslipregeling, die het motorvermogen terugneemt als de voorwielen doorslippen. Het is ook de enige afkorting die je uit kunt zetten. Ja: je kunt, als je dat leuk vindt, met piepende bandjes bij het stoplicht weg. Laten we niet al te diep ingaan op hóe al die systemen werken, maar vooropstellen dát ze werken. En hoe! Je moet echt heel erg je best doen om de A ook nog maar íets raars te laten doen. Als je veel te hard een bocht in gaat, grijpt ESP meteen in, neemt gas terug, corrigeert en laat via een lampje op het dashboard nog even weten dat je iets gedaan hebt dat niet was zoals het hoorde. Onderstuur? Vergeet 't maar. Als je het in je hoofd haalt om met behulp van de handrem dan maar wat overstuur op te wekken, wordt er niet alleen meteen ingegrepen, maar gaat er ook nog eens een pieptoon. Waar je denkt dat je mee bezig bent.
We hadden het geluk tijdens de testweek op 'n beetje sneeuw getrakteerd te worden. Dan blijkt dat je als enorme lomperik inderdaad kunt glijden met een A. Maar het is onvoorstelbaar hoe snel dat ook weer afgelopen is. Waar je met zo bijna elke andere auto nog een eindeloos eind zou doorglibberen, sta je met een A onder een indrukwekkend vertoon van - letterlijk - toeters en bellen binnen de kortste keren gewoon stil, en met dank aan ESP dan ook nog met je neus de kant op die je stuur aanwees. Zéér imposant. En mocht je het voor elkaar krijgen t-ch nog een ongeluk met je A te krijgen, dan zijn er nog de standaard dubbele
airbags en zijbags. Safety first.

Voors en tegens
Over de rest van de A zullen we kort zijn; dat heeft u namelijk allemaal al eens kunnen lezen. Uiterlijk en concept van de A zijn zonder meer revolutionair, met de bijbehorende voor- én nadelen. Om met die eerste te beginnen: de wel zéér complete uitrusting, de mogelijkheid om stoelen - deels - te demonteren en dus de bruikbaarheid van het interieur, de hoge zit en de geringe dorst van het motortje. Nadelen: het magere zicht naar achteren, de been- en hoofdruimte op de achterbank, de wat korte zittingen van de voorstoelen, het rumoer van de motor bij optrekken, de nog altijd aanwezige piepjes en kraakjes die je van een Mercedes nu eenmaal niet verwacht, de op de verkeerde plek (niet in de deur) gemonteerde raambediening en de forse prijs. Daarnaast: het blijft een kort en hoog autootje en dat merk je bijvoorbeeld bij stevige zijwind: dan wordt de A wat onrustig 'op z'n neus' en zit je steeds te corrigeren. Het enige waar we verder last mee hadden was de koppeling. Die grijpt heel snel en abrupt aan, terwijl de pedaalslag veel langer is; zo overkwam het ons - en vele anderen met ons - nogal eens dat de motor afsloeg. Net of je met je tweede rijles bezig bent...
De A-klasse heeft ons verrast - zeer prettig verrast, welteverstaan. De getroffen maatregelen zijn uitermate effectief, bijna op 'overkill' af. We durven rustig te stellen dat de A de veiligste auto in z'n klasse is. Eigenlijk heeft hij nog maar twee problemen: z'n prijs - dat was al zo - maar eerst en vooral z'n aangeschoten wild-imago. Want hoe oneerlijk en inmiddels onterecht het ook is: je wordt nog steeds uitgelachen in een A. Als hij geen succes wordt, ligt het daar aan en aan niets anders. Het leven is hard.