Mercedes-Benz 190 6.0 V12 - 1984 - Kloppend Hart

Als Johan Muter (36) aan de koffie zit, komt de eerste bekentenis er meteen uit. “Ik ben technisch verslaafd”, zegt hij. “En ontzettend eigenwijs. Als ik dan bijvoorbeeld van iedereen hoor dat het niet mogelijk is om een V12 in een Mercedes 190 te bouwen, wordt het bij mij onrustig en wil ik zoiets juist graag proberen. Bij mijn weten ben ik de enige die het is gelukt. Als iemand een tweede weet te staan, dan hoor ik dat natuurlijk graag.”

De Emmenaar werkt in het dagelijks leven op een gasproductieplatform voor de kust van Scheveningen. “Twee weken op, drie weken af. Ik los daar storingen op en doe het onderhoud. En als toevallig de wc verstopt zit, ben ik eventjes de best betaalde loodgieter in Nederland”, lacht hij. “In de weken dat ik vrij ben, fungeer ik als huisman maar als mijn vrouw aan het werk is en de kinderen naar school zijn, dan heb ik tijd om aan mijn project te werken.”

Johan is eind 2016 met zijn project begonnen. Zijn Mercedes 190 2.0, die tot dan toe zijn dagelijks vervoer was, moest eraan geloven. “En ik denk dat er minimaal 1.500 uur werk in zit. Daar zit ook enorm veel uitzoeken denkwerk bij. Op de auto zitten een boel zelfgemaakte onderdelen. Daarvoor zijn veel berekeningen nodig en het is allemaal handwerk.” En denk nou niet dat Johan in de eerste plaats autofiel is. “Het gaat me om de techniek. Als ik de ruimte had gehad om zo’n project te doen met een helikopter, had ik het ook gedaan.”

HET HOBBYISME VOORBIJ

“Wil je ’m even van de onderkant zien?” In de garage van Johan is natuurlijk een brug. En als de 190 omhoog gaat, valt je mond open van verbazing. Dit gaat het hobbyisme ver voorbij. Overal is zichtbaar over nagedacht en alles ziet er even degelijk uit. Al zit de boel natuurlijk wel heel erg krap ingebouwd. “Je krijgt bijvoorbeeld nog niet eens je vinger tussen het stuurhuis en het motorblok. Dat is nog een heel gepuzzel geweest.” De donorauto was een Mercedes 600 SEL van de W140-generatie, een sloopauto die hij speciaal voor de gelegenheid heeft aangeschaft. Van deze auto gebruikte hij de motor, de transmissie en de aandrijvingscomponenten.

Uiteindelijk heeft Johan veel delen van de 600 SEL weten in te korten en in de 190 te plaatsen. “Ik heb geprobeerd om zo min mogelijk van projecten van anderen te kopiëren, want dat is gewoonweg niet leuk.” Als we onder de auto door lopen is het grappig om te zien dat Johan ook wat technieken heeft gebruikt die hij gewend is van zijn werk. “Voor de warmtehuishouding heb ik enkele delen verpakt met een firejacket; die gebruiken we ook op de gasturbine. Veel bouten aan de onderzijde zijn verpakt in vettape. Op zee roest alles en om bouten gemakkelijker los te krijgen, wikkelen we ze in die tape. Je haalt het er gemakkelijk weer vanaf en zo’n bout komt dan simpel los. De coating die ik heb gebruikt op het blanke staal van de delen die ik zelf heb gemaakt, is noxide. Dat zit ook op de Golden Gate-brug.”

Maar ook aan de andere kant van het spectrum heeft Johan gewinkeld. “De gaten in de koplampen zitten er voor de luchttoevoer. Die heb ik geboord met een diamantboor die ik vond op Ali Express. Niet alles wat daar vandaan komt is rommel. Ik heb er één koplamp mee gesloopt – de twee daarna gingen goed.”

VLOEKEN IN DE KERK

Volgens Johan rijdt de Mercedes 190 met zijn V12 uiteindelijk boven verwachting. “Er is veel tijd gaan zitten in de setup van het achterstel. Uiteindelijk heb ik dat mede opgelost met het plaatsen van coilovers – schokdemper en veerpoot in één – van een BMW E36, al is dat in Mercedes-kringen natuurlijk vloeken in de kerk.”

En de V12 is misschien wel veel groter dan de motoren die in dit model horen, hij is wél van aluminium en niet van gietijzer zoals de 190-motoren. “Dat blok is dus echt niet veel zwaarder en deze auto weegt maar 1.440 kilo. Vaak vragen mensen waarom ik geen Evo-kit aan de carrosserie heb gebouwd, maar dat past natuurlijk totáál niet bij een V12. Dat hoort een chique, snelle toerauto te zijn en geen racemonster.”

Bij de bouw van zijn Mercedes heeft Johan echt de grenzen opgezocht. “Deze auto zit technisch op de rand van wat kan. Toen hij werd gekeurd voor het kenteken werd duidelijk dat ik zelf verantwoordelijk ben voor de onderdelen die ik zelf heb gebouwd. Dat vind ik geen probleem want ik steek er mijn hand voor in het vuur. Maar het is wel zo dat als ik deze auto verkoop, ik ’m elk jaar even wil zien om te beoordelen of alles nog in orde is.”

Huh? Wat zeg je? Verkopen? “Tja, nu hij helemaal klaar is, is de technische uitdaging weg. Ik ben niet iemand die er op een stoeltje naast gaat zitten om ernaar te kijken. Als er een goed bod komt, wil ik ’m wel wegdoen. Dan heb ik ruimte voor het volgende project. Uiteindelijk heb ik deze auto ook gebouwd als visitekaartje. Ik wil graag eens zien of ik dit soort projecten als werk kan gaan doen.”