Mercedes A200 eruit, A180 erin - Duurtest update

Bij de duurtestwissel is de teller van de A 200 de 10.000 kilometer gepasseerd. Kilometers waarbij de 1,3-liter motor die Mercedes-Benz en Renault gebruiken voor hun compacte modellen overliep van de levensvreugde, daarbij geholpen door een erg enthousiaste versnellingsbak, de automaat met dubbele koppeling. Het plezier spat ervan af, want de aandrijflijn in combinatie met de lage carrosserie zorgt voor mooie cijfers, op de stopwatch én aan de pomp. Sprinten doet de 1.3 in zijn sterkste vorm als de beste.

Stuttgart belooft al een 0-100-acceleratie van 8,2 seconden, de onze kan dat zelfs in 7,8 tellen. Dat we dat niet dagelijks hebben geprobeerd, blijkt uit het mooie verbruik van bijna 1 op 16, voor een auto van dit formaat met benzinemotor een erg mooie prestatie. Toch hebben we niet alleen lof voor de transmissie. Bij het manoeuvreren is de bak niet de snelste in zijn soort. Je moet helemaal stilstaan en de rem goed blijven intrappen om hem in zijn achteruit te krijgen. En als je dan weer wegrijdt, maakt de auto een bokje. Eenmaal rollend krijgt de DCT het pas echt naar zijn zin.

LAAG

Dat de auto zo’n net verbruik laat zien, komt natuurlijk door de stroomlijn. De A-klasse is bovendien laag en dat zorgt voor veel minder luchtweerstand dan al die moderne SUV’s ervaren. Het gewicht bedraagt 1.275 kilo, dat is een normale waarde voor een auto in de compacte middenklasse. In deze tussentijdse update voor de A-klasse gaan we overigens niet in op het al veel besproken MBUX-bedieningssysteem, waarbij het uitspreken van ‘Hey Mercedes’ een aanzet is tot een gesprek met je auto. We gaan daar in het volgende nummer namelijk dieper op in. Wel moeten we stilstaan bij een opmerkelijke eigenschap van de A-klasse. De auto ligt nogal dicht bij het asfalt, en linksachter nog dichter dan rechtsachter. Zeker als het achterwiel tegen iets aanstaat wat voor extra druk zorgt, zoals een varkensruggetje ter afbakening van een parkeerplek, leidt het tot een opmerkelijk verschil. De importeur had daarvoor geen andere verklaring dan dat het te maken heeft met drukverschil op de achterwiel ophanging. Zeer opmerkelijk.

Soms zag het eruit alsof de Mercedes was voorzien van een schroefset waarbij de auto in zijn laagste stand was gezet. Drempels zijn door de geringe afstand tussen de bodem van de auto en de ondergrond geen pretje, het begint al met geschraap bij de flappen voor de voorste wielkasten. Toch zijn vering en demping niet uitgesproken hard; vloeiende drempels op doorgaande wegen neemt de A dan ook prima. Het zijn vooral de extreme, hoekige temporemmers in woonwijken die om een voorzichtige benadering vragen.

GEKNEPEN

Wat voor een A-klasse krijgen we voor de rode A 200 terug? Een versie met AMG Line, vandaar dat de witte, minder krachtige A 180 andere bumpers heeft, matzwarte accenten zoals spiegelkappen en raamomlijsting en de Diamond-grille en zwarte wielen. Hij ziet er dikker uit, maar moet het wel doen met minder vermogen. De 1.3 turbo-viercilinder is er in drie varianten en deze A 180 heeft de middelste. Goed voor 136 pk en 200 Nm, terwijl de A 200 250 Nm levert. Er bestaat ook nog een A 160, met 109 pk en 180 Nm, en in dat geval krijg je de 1.3 turbo in zijn meest geknepen vorm.

In onze AMG-Line is de motor gekoppeld aan een handgeschakelde zesbak, wat ervoor zorgt dat de auto qua aandrijflijn heel anders aanvoelt. De overbrengingen van de manuele transmissie zijn lang, en hoe koppelrijk de motor voor zijn inhoud ook mag zijn, daar heeft hij wel mee te dealen. Op de tussensprint moet de verse A 180 − we kregen hem nieuw uit de doos en gingen meten bij 1.000 kilometer op de klok − de A 200 met DCT ver voor zich dulden. Versnellen van 80 naar 120 in vier duurt bijvoorbeeld 9,5 seconden, in de A 200 vloer je het gaspedaal en dan zorgt de bak middels enthousiast terugschakelen dat het in 5,6 tellen kan. Zelfs als je in de A 180 zou terugschakelen naar drie haal je dat bij lange na niet. Over terugschakelen gesproken: zet de auto in Sport en het geschiedt met een vleugje tussengas. De A 180 wordt dan echt een leuk ding om te rijden. De auto stuurt goed, ligt goed en voelt een tikje speels aan. De iets andere afstelling van het AMG-Line-onderstel werpt zijn vruchten af. Bij het accelereren vanuit stilstand doet de A 180 bijna wat er wordt beloofd. We noteren 9,4 tellen, een verwaarloosbaar verschil ten opzichte van de fabrieksopgave van 9,2 seconden.

AUGMENTED REALITY

Vanbinnen mag de AMG-Line er ook zijn. Mooie zwarte, alcantara-achtige stof, rode accenten en een heus AMG-stuur zorgen voor een andere ambiance. Wel trekt ook hier weer het uit één scherm bestaande MBUX-systeem weer de aandacht. Deze duurtester heeft een nog uitgebreidere versie, waarbij de navigatie werkt met ‘augmented reality’. Aanwijzingen krijg je via echt videobeeld in het centrale scherm, dus met de auto in beeld die op dat moment in het bereik van de camera in de neus rijdt. Verslavend mooi, de eerste keer weet je niet wat je ziet! Alles bij elkaar opgeteld kost de A 180 in totaal € 43.950, waarbij het AMG Line-pakket € 4.470 kost. Een A 180 met handbak is er vanaf € 32.244. De A 200 zoals wij hem reden, kostte inclusief alle opties € 43.968!