Test: Mazda CX-5 (2021)

Eén van de dingen die Mazda zegt te hebben verbeterd aan de CX-5 is de automatische versnellingsbak. Wie ons de laatste jaren een beetje heeft gevolgd, weet dat we tot nu toe niet onverdeeld enthousiast waren over de automatische transmissies van Mazda. Ze hebben de neiging traag te reageren en lang in de toeren te blijven hangen. Op dit punt moesten ze het vrijwel altijd afleggen tegen die van de concurrentie. Als het persbericht dat de kleine facelift van de CX-5 vergezelt er melding van maakt dat ‘de bak sneller reageert op het gaspedaal’, zijn de verwachtingen meteen hooggespannen. We kiezen daarom de tweeliter met 165 pk én automaat voor deze eerste rijtest.

BETER DISPLAY

Op de gedragingen van de bak komen we zo terug, omdat we eerst even langs de wijzigingen lopen. De Sportive-uitvoering die je op de foto’s ziet, is een nieuwe uitrustingsversie in het programma. Met zwarte wielen, zwarte spiegelkappen en rood stiksel in de bekleding toont hij wat duisterder dan de andere modellen. Verwacht verder geen aanpassingen aan de techniek; het is louter ‘optische tuning’. Wel nieuw in alle modellen is het centrale display. Het scherm werd een stuk groter (van 8 inch diagonaal naar 10,25 inch, overgenomen uit de CX-30) en de vormgeving is ook vernieuwd, waardoor het display een stuk beter is af te lezen. Het systeem werd ook sneller – altijd goed – en het is voortaan te koppelen aan een app, zodat je op afstand nog wat functies van de auto kunt bedienen. Zo kun je je navigatie vast voorprogrammeren of de portieren vergrendelen als je dat bent vergeten. Apple CarPlay en Android Auto zijn nu ook te gebruiken en een DAB+-radio is standaard op alle modellen. Verder bleef het interieur bij het oude. Je ziet aan de vormgeving dat de CX-5 niet meer de jongste is, maar het geheel doet allerminst belegen aan, mede vanwege de uitstekende materiaalkeuze.

Aan het aanbod van motoren veranderde eigenlijk niet vreselijk veel. Er zijn twee benzinemotoren: een 2,0 liter met 165 pk en een 2,5 liter met 194 pk. Daarnaast is er nog een tweeliter diesel met 184 pk. De diesel met 150 pk is komen te vervallen. Alle motoren zijn naar wens te combineren met een automaat (de 2.5 is er alleen met automaat) en vierwielaandrijving. De handgeschakelde tweeliter en de 2.5 zijn voorzien van cilinderuitschakeling om het verbruik nog wat omlaag te krijgen.

GEEN TURBO

Rijden doet de CX-5 nog even plezierig als altijd. Het onderstel is mooi gebalanceerd afgestemd tussen comfortabel en sportief, waarbij de demping soms wat doorslaat naar het laatste. De CX-5 stuurt fijn en is wat we een rijdersauto noemen: je wordt echt betrokken bij de techniek van de auto. Waar andere merken vrijwel zonder uitzondering zijn overgestapt op benzinemotoren met een klein volume en turbotechniek, houdt Mazda vast aan klassiekere cilinderinhouden. Ten opzichte van een turbo motor moet je wel wat meer toeren maken om het vermogen eruit te persen en dan komt er een minpuntje van de CX-5 om de hoek kijken: de motor is goed hoorbaar.

Vervolgens komen we bij die automaat. Het ronkende persbericht ten spijt: de verbeteringen zijn nauwelijks merkbaar. Hij blijft traag reageren en schakelt vanwege het karakter van de motor laat als je vlot wil accelereren. Hij houdt hem dus behoorlijk op toeren. Maar laten we eerlijk zijn: bij normaal rechttoe-rechtaanverkeer zul je daar niet vreselijk veel last van hebben en is de CX-5 gewoon nog steeds een prima auto.