Mazda 6 2.3 DISI Turbo MPS (2006)

Mazda bouwde tot voor kort eigenlijk alleen maar beschaafde, brave gezinsauto's. Eindelijk heeft het ook een attractie: de Mazda6 MPS , een gezinsauto
met spierballen. De Mazda6 MPS is geen antwoord op de EVO's of WRX'en, daarvoor is hij te lief. Maar met de Vectra OPC of de Alfa 159 3.2 JTS V6Q4 kan deze Mazda6 zich prima meten.
De Mazda6 MPS is een auto waarmee je je kunt uitleven op een bospad of een dijkje; dat zijn de plaatsen waar deze bolide-voor-alledag tot zijn recht komt. We konden er geen genoeg van krijgen.

Uiterlijk vertoon
't Is een koppendraaier; de auto is standaard uitgerust met een opzichtige bodykit. De Mazda krijgt frisse lucht door grote, met gaas bespannen openingen in de bumper; samen met de diepliggende spoiler geeft dat een racy uitstraling. Een nadeel van de 'onderlip' is zijn gevoeligheid voor obstakels. Aan de achterkant prikken we door het optische bedrog heen: wie goed kijkt, ziet in de ovale uitlaatmonden gewoon brave uitlaat-pijpjes steken. In de MPS is weinig gedaan om de sportiviteitsbeleving op te krikken, het meest in het oog springen de pedalen van blank metaal. En natuurlijk, de in signaalkleur uitgevoerde getallen van de meters staan ook snel, maar verder is het binnen gewoon beschaafd, bijna saai. Over de ergonomie en indeling van instrumentarium, knopjes en schakelaars kunnen we kort zijn, die zijn niet veel anders dan in de gewone Mazda6'en en dus dik in orde. De elektrisch verstelbare Mazda-stoel is al prettig, maar de verstelbaarheid van het stuur is helemaal prima. Het stuurwiel kan flink omhoog en ook erg dicht naar je toe getrokken worden. Ook de bediening van de versnellingsbak is strak en stevig. Met korte, directe slagen leg je het volgende verzet in.

Adrenaline
Mazda schroeft een dikke turbo op de viercilinder, betrekt de achterwielen bij de aandrijflijn en zet de auto op 215/45R18 banden. Deze methode staat garant voor rijplezier en grootse prestaties. De Mazda-motor is goed bij de pinken zodra je 't gaspedaal beroert. De compressor heeft in de Mazda even tijd nodig om op gang te komen. Niet gek overigens, de turbo in Japanse dienst moet er namelijk voor zorgen dat de 2.261 cc metende vierpitter 260 pk levert. Even ter indicatie: in de Tribute levert de 2,3-liter Mazda-motor zonder turbo 150 pk, dus dat slakkenhuis met schoepenrad zorgt wel voor serieus extra vuurwerk; 110 paardenkrachten erbij. Zodra de Mazda-motor op gang is, toont hij zich elastisch, alsof het de viercilinder zo komt aanwaaien om de auto richting de volgende bocht te katapulteren. Ook op de lange afstand toont de Mazda-vierpitter zich een prettige machine.
De vierwielaandrijving draagt ertoe bij dat het krachtenspel tussen banden en wegdek goed is. Dit uit zich onder meer in de rust in de overigens lekker directe stuurinrichting. De Mazda6 MPS gaat strak de hoek om, zeker wanneer het wegdek in de bocht minder egaal is, toont hij z'n verdiensten en zet je de Mazda trefzeker daar waar je wilt. Als het niet anders kan, neigt de Mazda naar onderstuur. Goed is het in elk geval wel.