Mazda 2 1.4 Exclusive (2005)

De Mazda2 loste drie jaar geleden de belegen Demio af, een auto die in feite ook een heel eind op het mini-MPV-spoor zat, maar die nooit op een grote schare trendvolgers mocht rekenen. Tussen de Europese concurrenten lijkt de Mazda2 ook al een beetje te verbleken. Hij straalt niet bepaald je netvlies tegemoet. Wat dat betreft heeft 'ie, net als zijn voorganger, z'n bescheiden uiterlijk, en in deze test zijn zwarte kleur, niet echt mee.
Maar goed, wie wil, kan natuurlijk de portemonnee trekken en z'n 2 ook laten voorzien van een mooie metallic lak en lichtmetalen wielen. Onze Mazda doet het zonder metaallak en – ze bestaan nog! – kunststof wieldoppen. De Exclusive is dan ook de instapper van de 1.4-reeks. Dan kun je ook niet al te veel verwachten. De slechts 1.025 kg wegende Mazda2 moet het ook niet zozeer hebben van luxe, mooie materialen of multifunctionaliteit.

De kleine Japanner scoort vooral punten met z'n sportieve rijeigenschappen. Niet dat de Mazda2 met 1,4-litermotor nou zo'n vlotterik is – hij weet slechts 80 pk op de been te brengen – maar sturen en schakelen leveren de bestuurder van de 2 aanzienlijk plezier op. Het stevige pookje laat zich met relatief korte, stevige slagen bedienen en het stuurwiel verschaft je veel informatie over het wel en wee van de voorwielen. Lekker direct en communicatief, en het sportief afgestemde onderstel verhoogt het rijplezier alleen maar. Maar de Mazda heeft helaas absoluut geen medelijden met de trommelvliezen van de inzittenden.

Niet thuis
Je zit vrij hoog in de Mazda; de zitting is wel in hoogte verstelbaar maar dat betreft alleen de achterkant en dat werkt niet prettig. Over het plastic dat de Japanners binnenin gebruiken, kunnen we onmogelijk enthousiast zijn, het is hard en doet wat goedkoop aan. De 'geperforeerde' kunststof boven op het dashboard oogt zacht maar dat is slechts schijn. Het dashboard blinkt niet uit in overzichtelijkheid en heeft niet de kwaliteitsuitstraling die de concurrentie wel aan de dag weet te leggen. Wél prettig is het feit de snelheidsmeter en de toerenteller gewoon achter het lekker in de hand liggende driespaaksstuur zijn gemonteerd.
Als het op slimme interieurindelingen aankomt, geeft de Mazda2 niet thuis. Ja, de achterbank is in delen neerklapbaar maar dan heb je het wel zo'n beetje gehad. Een dashboardkastje ontbreekt, in de portieren kun je weinig kwijt en dat afsluitbare bakje óp het dashboard is eigenlijk het enige bijzondere. De 2 heeft een kleine kofferruimte (268 liter) en ook als je de achterbank plat hebt liggen, delft de Japanner met z'n 1.044 liter het onderspit tegen de concurrenten in zijn klasse. Mensen die op de achterbank plaatsnemen, zullen merken dat het ook met de beenruimte niet overhoudt.

We kunnen stellen dat de wat anonieme Japanner 't vooral moet hebben van z'n interessante prijskaartje en leuke rijeigenschappen. Wie op zoek is naar praktische gebruiksmogelijkheden, kan beter in een andere showroom gaan winkelen. Over praktisch gesproken: het klepje van de tankdop openen met een sleutel, da's echt niet meer van deze tijd. De Mazda is weliswaar 'n prijsvechter, maar dat vertaalt zich weer in een nogal karige standaarduitrusting, een mindere kwaliteitsbeleving en een gebrek aan opbergruimte en slimme interieuroplossingen. Toch is het wel een fijne stuurmansauto.