Maserati Quattroporte (2005)

Hoewel de Maserati Quattroporte de afmetingen van een directieauto heeft, zal de directeur weinig achterin zitten. De enkeling die zich gelukkig mag prijzen met een Quattroporte, zit uiteraard achter het stuur. Het interieur verwent je op typisch Italiaanse wijze. Het uitstekende zitmeubilair is fraai bekleed met beige leer en verleent prima steun. Centraal in de middenconsole zit het display waarop onder meer het navigatiesysteem z'n info projecteert. Daaronder zitten drie knoppenclusters, onder andere voor het verwarmings- en ventilatiesysteem. De knopjes zijn vrij klein en te dicht op elkaar geplaatst. Helemaal onderaan, feitelijk te
laag, heeft de audio-installatie een plaatsje. Het stuurwiel is in alle richtingen te verstellen en ligt optimaal in de hand.
Aan de achterzijde zitten twee aluminium beugels waarmee je de geautomatiseerde handbak bedient. De piepkleine selector van de bak, tussen de voorstoelen, is een ielig hendeltje dat we met de grootste voorzichtigheid behandelen. Het interieur geeft de indruk wat slordig in elkaar geschroefd te zijn. Onderweg horen we van alles kraken achter het dashboard en in de portieren.
Het ontwerp van de koets is van Pininfarina. Foto's doen de prachtige lijnen van de Quattroporte tekort. De Maserati is langer dan een Mercedes S-Klasse, maar dat zou je niet zeggen. De Quattroporte verwent het oog met z'n slanke verschijning. De belijning is eenvoudig en ingetogen; van opzij bezien, liggen vooral de fraai over de achterwielen welvende achterschermen lekker op het netvlies. De neus straalt kracht uit, voornamelijk dankzij de grote, klassieke grille.

Zinnenstrelend
De Quattroporte streelt de zinnen op onnavolgbare wijze. De V8 van Ferrari gorgelt eerst enige seconden om vervolgens met een agressieve, hese gil aan te slaan. Als de achtpitter eenmaal loopt, gaan je nekharen overeind staan. Een lichte teleurstelling volgt als we een versnelling inschakelen en voorzichtig wegrijden. De koppeling blijkt een zwak punt van de Italiaan; bij voor- en achterwaarts steken, begint 'ie al snel behoorlijk te stinken doordat 'ie net even te veel slip toelaat. Het euvel treedt ook op bij filerijden.
Maar je wordt vergevensgezind als je eenmaal onderweg bent met de Maserati. Wat 'n machtig geluid produceert de motor; audio en airco uit, ramen open. De V8 beangstigt je, zoveel indruk maakt 'ie op je als 'ie aan de Maserati sleurt. Pas bij 7.500 toeren grijpt de begrenzer in. Bang zijn we af en toe ook voor de techniek. Telkens als je een tik tegen de flippers achter het stuurwiel geeft en de bak een andere versnelling inlegt, gaat er 'n harde klap door de aandrijflijn. Erg verfijnd komt het niet over, maar zelfs dit minpunt vergeven we de Italiaan, het hoort bij het rauwe karakter dat een sportauto als de Quattroporte nu eenmaal heeft.

Z'n limousinevermomming lijkt ineens nergens meer op te slaan. Vanuit stilstand heeft de Maserati slechts 5,7 tellen nodig om de 100 km/h te bereiken. De continu variabele dempers kennen een sportstand. In deze modus heeft de Italiaan een ongekende lichtvoetigheid. De Quattroporte reageert zo scherp, dat we bijna niet kunnen geloven dat we met een bijna twee ton zware en vijf meter lange limo onderweg zijn. De besturing is heel precies en direct; het lijkt wel of het stuur zó aan de voorwielen is gemonteerd. Het onderstel communiceert perfect. De Quattroporte is een ultieme vertegenwoordiger van de Italiaanse school; hij is temperamentvol, verleidelijk en opzwepend.