Lexus IS 300h Luxury Line (2013)

Wat ons betreft staat hier de mooiste Lexus ooit, met afstand. Toegegeven, het lijnenspel is druk, maar mooi druk is niet lelijk en de vele bollingen, vouwen en vlijmscherpe hoeken zijn bijna wulps. De dorpellijn die aan de achterkant als een golf omhooggaat, geeft het silhouet een berg dynamiek en de agressieve neus bezorgt je het idee dat deze auto zijn neus ophaalt voor alles minder dan 98 octaan, om over hybride-technologie nog maar te zwijgen.
Iets minder extreem vormgegeven, maar niettemin net zo mooi is het interieur van de auto. Weliswaar treffen we hier en daar wat glad, hard plastic aan, maar het mooie, gestikte leer is overheersend en het design schitterend. Het instrumentenpaneel ziet er verrassend opgeruimd uit, zeker wanneer je kijkt wat er allemaal op en aan deze uitvoering zit. Het meeste wordt aangestuurd via de muisachtige knop naast de pook. De bediening daarvan laat helaas te wensen over. Het mikken van de cursor op de juiste plek op het scherm is een soort van behendigheidsspel, waar je tijdens het rijden niet op zit te wachten. Ook de manier waarop je de temperatuur van de airconditioning regelt, is leuk en apart, maar niet handig. De hoofdklokken zijn virtuele lcd-schermpjes, waarbij het linker een powermeter of toerenteller kan zijn. Het ziet er mooi uit, maar wanneer de zon erop valt, is het vrijwel onleesbaar. De stoelen zijn uitstekend en over een groot bereik instel- baar. De testauto voelt mede dankzij zijn kleurstelling heel ruimtelijk. De hele sfeer en het afwerkingsniveau hadden in het E-segment niet misstaan. Achterin is het nog steeds krap. Lexus claimt ten opzichte van de vorige acht centimeter meer beenruimte en die is inderdaad oké. De hoofdruimte houdt echter niet over. Verrassend groot (voor een hybride) is de kofferruimte. 450 liter is heel wat als je bedenkt dat hier nog een heel accupakket onder ligt.

200 pk op de achterwielen

De IS is prettig soepel afgeveerd, maar biedt tegelijkertijd nog voldoende communicatie in het onderstel en het stuur. Wel voel je duidelijk dat hij wat veel gewicht mee te zeulen heeft, maar het onderstel is daar heel behoorlijk op afgestemd. Het is bijzonder om een auto te rijden met meer dan 200 pk op de achterwielen, die op droog wegdek werkelijk met geen mogelijkheid om te krijgen is. Daarvoor creëert de traploze transmissie met planetair tandwielstelsel te veel afstand tussen de krukas en de wielen. Vloer je het pedaal, dan heeft de aandrijflijn even de tijd nodig om zich te realiseren wat je van hem wilt. Pas daarna komt het vermogen er geleidelijk in. Dat is heel comfortabel, maar het vermindert de rijbeleving flink. Het samenspel van de benzine- en de elektromotor is in elk geval geslaagd. De 2,5-liter direct ingespoten benzinemotor heeft een vermogen van 181 pk, terwijl de gelijkstroom- elektromotor met permanente magneet nog eens 143 pk levert . De gecombineerde piek is 223 pk. Dat zie je terug in de tijden op de tussensprints, die er beslist mogen zijn.