Land Rover Defender V8 - Eerste rijtest

Sinds de lancering in 2019 heeft Land Rover al 58.000 nieuwe Defenders afgeleverd. 39.000 toekomstige eigenaren wachten nog op hun bestelling, die door de Corona-crisis en de microchipschaarste ongetwijfeld vertraging heeft opgelopen. Met die problematiek in het achterhoofd zal de JRL-top niet rouwig zijn dat de volgende James Bond-film al twee keer werd uitgesteld, want daarin neemt de stoere offroader het rijdende stuntwerk voor zijn rekening. Als die film gelanceerd wordt, lopen de wachttijden met zekerheid nog verder op – ook al is er een angel aan dat 007-verhaal: wie zijn Defender even dynamisch wil laten presteren als die in No Time to Die, zal erg diep in de buidel moeten tasten.

Modeljaar 22

We gaan er geen doekjes om winden: het nieuwe V8-topmodel kost in Nederland minimaal € 207.658. Voor de langere 110-uitvoering loopt de basisprijs zelfs op tot € 213.067, wat weliswaar veel is maar nog altijd 50.000 euro minder dan een gelijkwaardige G-Klasse. Dus wat krijg je voor het drievoudige van de goedkoopste versie in de catalogus, alias de P400e? Om te beginnen geen geëlektrificeerde viercilinder maar een geblazen V8 die 525 paarden via een setje 22-inchers naar de grond stuurt. Achter de monsterwielen, die naar wens met geblokt offroadrubber worden overtrokken, schuilen remschijven die vooraan 20 inch meten en die gegrepen worden door babyblauwe Brembo-klauwen. Subtiele V8-badges op de voorflanken en vier discrete uitlaten ronden het plaatje aan de buitenkant af, ook al zijn de detailwijzigingen talrijk.

Trek de forse voordeur van de driedeursvariant open je wordt begroet door een oplichtend V8-logo in de dorpels. Het vierspaaksstuur is overtrokken met heerlijk alcantara, de stoelen en het dashboard met een specifieke bekleding. Maar verder ziet deze Defender er grotendeels uit zoals een andere, ook al is de kans klein dat je ooit een identiek exemplaar tegenkomt met al die personaliseringsmogelijkheden. Land Rover maakt overigens van de gelegenheid gebruik om de uitrustingsniveaus voor modeljaar ’22 aan te passen en nieuwe optiepakketten te introduceren, wat de kluwen aan extra’s alleen maar nog ondoorzichtiger maakt. Wel is het zo dat de V8 slechts in drie buitenkleuren komt: Yulong White, Santorini Black en Carpathian Grey. Van die laatste tint is er ook een gelijknamige topuitvoering, die met een satijnen wrap overtrokken is om de kostbare lak tegen krassen te beschermen. Per slot van rekening blijft de V8 ook gewoon een 4x4-voertuig, dat met 900 mm waaddiepte de zwaarste offroadsprestaties van heel het gamma levert.

Dynamic-modus

Onder het stoere koetswerk zijn de aanpassingen ingrijpender. De luchtvering krijgt een specifieke afstelling met stijvere ophangingsbussen, de antirolstangen zijn dikker en voortaan massief (in plaats van hol) om de rolneiging in de bochten te beperken. Zeker zo belangrijk is de toepassing van een elektronisch gestuurde sper op de achteras, die het centrale differentieel complementeert en yaw control introduceert op het V8-model. In mensentaal: hoe sterk de Defender om zijn verticale as mag draaien, oftewel driften, aangezien er in de nieuwe Dynamic-modus best veel vermogen naar de achterwielen vloeit. Op asfalt vertaalt zich dat vooral in een scherper instuurgedrag, met name voor de korte 90-variant, terwijl er op losse ondergrond naar hartenlust geslipt kan worden. De Spectre-slechteriken hadden het nog nooit zo goed.

Of dat extra vermogen ook nuttig is bij het 4x4’en, behoeft een genuanceerder antwoord. Het spreekt voor zich dat het leuker is om met een 5,0-liter V8 door de duinen te knallen dan met een hybride, ook al roffelt de multicilinder in deze toepassing minder dan in pakweg de Range Rover Sport SVR. De emissie- en geluidsnormen staan nu eenmaal niet stil, waardoor de licht teruggeschroefde achtpitter best beschaafd voor de dag komt. Aan offroadtempi, waar je meer op de 625 koppelmomenten teert dan op de 525 paarden, heb je er bijgevolg minder aan. Niettemin is de V8 ook daar heer en meester, omdat de nieuwe afstellingen nog meer wielcontrole ontsluit en de Defender echt tot absurde manoeuvres in staat stelt. In veel gevallen is het niet de vraag of de auto een bepaalde hindernis aankan, maar wel of de bestuurder die manoeuvre aandurft. Je moet er immers goed inzitten om een Defender van 250.000 euro met opties als zandbakspeeltje te kunnen gebruiken, ook omdat het koetswerk van de nieuwe generatie daar veel te gelikt voor is. Ergens is dat spijtig, maar tegelijk ook kenmerkend voor de huidige generatie Land en Range Rovers.