Test: Hyundai Matrix 1.5 CRDi VGT DynamicVersion (2005)

Met een viercilinderdiesel in plaats van de driepitter van voorheen is de Matrix 1.5 CRDi er behoorlijk op vooruitgegaan. Maar dat ging niet zomaar; de 1,5-liter met turbolader met variabele geometrie paste niet echt lekker onder de neus van de Matrix. Omdat er toch al een facelift op stapel stond, zorgde Hyundai voor een passende oplossing en kreeg de diesel de nieuwe neus als eerste. Ja, deze Matrix heeft een nieuw front. Schokkend zijn de wijzigingen niet. De koplampen zijn iets anders, en de andere grille en nieuwe bumper brengen evenmin een schokgolf teweeg.

Variabele geometrie
Onder de kap ligt de vernieuwde 1,5-liter zelfontbrander met een vermogen van 102 pk. Een heel verschil met de oude 1.5 CRDi, die immers een cilinder minder telt, en bovendien monteert Hyundai dus een turbolader met variabele geometrie. Dat betekent dat de stand van de schoepen van de compressor zich aanpassen aan de luchtstroom, waardoor de motor bij lage toerentallen beter bij de pinken is. Vanaf 1.800 toeren voel je de turbo er al flink aan trekken. Snel is de Matrix 1.5 CRDi echter niet, maar voor Nederland vinden we 'm toch wel vlot genoeg. Vanuit stilstand heeft de Koreaan 14,3 seconden nodig om de naald voorbij de 100 km/h te krijgen. Zeker in de vierde en vijfde versnelling kom je bijna nooit trekkracht tekort, en dat allemaal dankzij het voor een 1,5-litermotor imposante koppel van 235 Nm bij 2.000 toeren. Zonder moeite accelereert hij van 80 naar 120 km/h, dus wat wil je nog meer?
Minder te spreken zijn we over de geluidsproductie, want de diesel laat nadrukkelijk weten dat 'ie er is. Bij een koude start kun je maar het beste zo snel mogelijk de straat uit rijden om de buren te vriend te houden. De versnellingsbak vraagt om een vriendelijke hand, want de transmissie schakelt hakerig.

Bescheiden facelift
Overigens behelst de facelift niet veel meer dan alleen de nieuwe neus. Aan de centrale positie van het instrumentarium werd niets gewijzigd. In de Hyundai Matrix kijk je tegen een enorme partij lichtgrijze kunststof aan, die in onze ogen niet de schoonheidsprijs verdient. Het dashboard is voorzien van veel bakjes waarin allerlei klein spul een plekje kan vinden. Zoals dat in een MPV hoort, zit je hoog en rechtop, waarbij de achterpassagiers ondanks de harde zetels erg riant zitten. Dat komt door de enorme hoeveelheid beenruimte. Bovendien kun je de delen van de achterbank over 10 centimeter verschuiven.

Gunstig geprijsd
De besturing van de Matrix werkt erg vaag en indirect. Het is duidelijk geen rijdersauto, deze MPV, want in de bochten helt hij behoorlijk over. Het onderstel is niet echt comfortabel, de vering is soft en de demping is vrij straf. Toch is de Matrix een echte no-nonsense-MPV, met een aardige dieselmotor bovendien. Alleen over de geluidsproductie zijn we niet echt te spreken. Wel is hij gunstig geprijsd, want voor auto's waar hij qua maat tussen valt, zoals de Opel Meriva 1.7 CDTi en de Renault Scénic 1.5 dCi 100 pk, moet je fors meer betalen.