Honda CR-V 2.0i ES (2004)

In 2002 lanceerde Honda de tweede generatie van z'n softroader. De jongste editie van de CR-V onderscheidt zich van z'n voorganger door een vijf centimeter langere en drie centimeter bredere carrosserie. Hoogte en wielbasis zijn gelijk aan die van de vorige CR-V. Die extra centimeters komen ten goede aan de zitruimte en de kofferbak. De CR-V op deze pagina is niet het 2004-model; de jongste editie is herkenbaar aan de clignoteurs opzij, die achter helder glas gevat zijn.

Spierballen
Uit de tweeliter vierpitter van de CR-V peurt Honda 150 pk en een maximaal koppel van 192 Nm. De tweeliter draait er z'n hand niet voor om in de toeren te klimmen, zijn souplesse is boven iedere twijfel verheven. De CR-V is er beslist geen stakker mee. In ieder verzet versnelt 'ie vrijwel gelijk en schijnbaar moeiteloos. De fijne bediening van de versnellingspook en het foutloze samenspel tussen gas- en koppelingspedaal leveren bovendien een belangrijke bijdrage aan de soepele versnelling van de Honda. Het Real Time 4WD-systeem van de CR-V drijft in beginsel de voorwielen aan. Dreigen die grip te verliezen, dan worden ook de achterwielen aangedreven. In snel genomen bochten is de Honda in eerste instantie onderstuurd, alsof 't een voorwielaandrijver is. Hij wil dan graag z'n binnenste voorwiel optillen, dat kermend op zoek gaat naar grip. Dat duurt maar 'n moment; als de Honda aanstalten maakt om over de voorwielen weg te glijden, beginnen de achterwielen merkbaar de voorwielen te assisteren. Hierdoor neigt de neus weer naar de binnenzijde van de bocht en krijgt het binnenste voorwiel weer grip.

Joystick
Het stuurrad van de CR-V is niet in diepte te verstellen. De stoelen zijn wat vlak, maar comfortabel genoeg. Als je om je heen kijkt in de auto, dan ervaar je een ingetogen, ja zelfs 'n beetje een saaie sfeer. Vrijwel de enige frivoliteit die het merk zich heeft gepermitteerd, is de vormgeving en plaatsing van de parkeerrem. De hendel daarvan is fraai in het ontwerp van het dashboard opgenomen en lijkt in eerste instantie op 'n handgreep aan de middenconsole. Trek de rem aan, en er lijkt een futuristisch ogende joystick uit de console te steken. Verder viert functionaliteit hoogtij aan boord. De draaiknoppen waarmee verwarming en ventilatie worden bediend, zijn lekker groot uitgevoerd en zitten prima onder handbereik. In het binnenste van de Honda ervaar je vooral veel ruimte. Voorin en achterin kunnen passagiers zich hierdoor vrijelijk bewegen. De ruimtelijke beleving zet zich in de Honda door tot in de kofferbak.

Bedaagd
De CR-V blinkt niet op 'n aantal punten uit, maar scoort over de hele linie. Hij ziet er weliswaar een beetje bedaagd uit, maar hij biedt wel veel ruimte aan z'n passagiers en ook de bagageruimte slikt een heleboel liters. Na een week sturen met de Honda zijn we zeer te spreken over de wijze waarop 't aggregaat zijn prestaties aan de dag legt. Dorstig is 'ie wel, maar dat is geen doorslaggevend argument om hem te laten staan, want in een land waar de calculerende rekenmeesters niet te veel op show maar meer op praktisch nut geöriënteerd zijn, scoort juist de CR-V.