Grootste Mercedes S-klasse-verzameling van Europa

Wat waren dat voor mensen die deze auto’s kochten? Wie was die professor die een kale 280 S bestelde in de Duitse taxikleur Hell elfenbein, om vervolgens 80.000 kilometer lang op elke straathoek te worden aangehouden door mensen die vervoer nodig hadden? En wat te denken van de koper van de 280 SE die koos voor abrikoos-oranje, waarmee hij een van de drie W126’s bezat in deze ijsjes-achtige kleur? En wat te denken van de vrouw die het duizelingwekkende bedrag van 226.435 Duitse mark neertelde voor een CL 600 en die liet uitvoeren in de felle, modieuze kleur Beryll? De XXL-coupé oogt als een brok gletsjerijs – nog groter zelfs dan de andere slagschepen.

Hannes Daxecker snapt wat deze mensen bewoog om tot hun keuzes te komen, zonder dat hij ze ooit heeft leren kennen. Hij wordt helemaal blij van de soms absurde combinaties van motoren, gedurfde interieurkleuren en extreme laktinten die alleen maar op de Sonderklasse van de fabrikant uit Stuttgart werden aangebracht omdat veel geld en goede smaak niet altijd samen gaan. Of laten we zeggen een algemeen aanvaarde smaak. De kleur parelmoergrijs metallic is in de ogen van Daxecker onderschat, Rosenholz-metallic staat de S280 van de XL-modelreeks W140 wat hem betreft goed. “Ik houd ervan als mensen lef hebben, plezier beleven aan gedurfde kleuren. Met name bij de basismotoriseringen tref je zeldzame kleurencombinaties aan.”

HEEL MOEILIJK TE VINDEN

Sommige autoliefhebbers verzamelen auto’s uit Italië, Amerikaanse auto’s uit de jaren 50 of modellen van een bepaald merk. Daxecker (55) verzamelt Mercedes-Benz Sklasses uit de jaren 60 tot 90, de sedans en de grote coupés. En daar houdt hij het bij. Hij heeft exact wat hij wil: auto’s met een achterhaalbare historie, bij voorkeur uit Oostenrijk en Duitsland. Met alle denkbare motoren en in veel verschillende kleuren.

“Een carrosserie kun je opknappen, maar interieurdelen zijn soms moeilijk te vinden”, zo zegt hij. Hij heeft maar liefst 75 S-klasses staan, van verschillende generaties, maar de verzameling is natuurlijk nooit helemaal compleet. Een S in de kleur 540 Barolorood ontbreekt bijvoorbeeld nog. Of een 350 SEL van de modelreeks W116. “Die is heel moeilijk te vinden.” Want bijna niemand kocht een lange S-klasse met de kleine V8-motor. “Er is vast wel ergens een sjeik die meer auto’s heeft dan ik. Maar in Europa is dit de grootste S-klasse-verzameling”, aldus Daxecker. De collectie vult zowel een hal van ongeveer 1.200 vierkante meter als het voormalige woonhuis op het terrein van zijn bedrijf. Onder de riante pergola bij hem thuis heeft een half dozijn SLC’s (W107) een plekje gekregen. Bij het zien van al die auto’s kunnen Mercedes-liefhebbers buiten zinnen raken, en fans van buitenissige kleuren ook.

Het begon allemaal in 2007 met een 280 SE (W116), uitgevoerd in de kleur Mimosengelb. “Vervolgens ging het hard”, zegt Daxecker droog. Elk jaar kwamen er auto’s bij die hij kocht op beurzen, vond bij handelaren en terloops op de kop tikte als bijvangst. Of neem het 50 jaar oude doorsnedemodel van de 4,5-liter V8-motor van het type M 117, dat inclusief de oude transportkist bij de Mercedes-vestiging in Linz klaarstond om naar de schroothoop te worden gebracht.

UIT ZIJN VOEGEN

‘Dienstwagen-Halle’ noemt Hannes Daxecker de 67 meter lange hal die vol hangt met lichtreclames, reclameborden en wieldoppen. Het plezier straalt ervan af als hij heen en weer loopt tussen zijn bontgekleurde verzameling, de barokke W116’s, de eindeloze reeks bontgekleurde W126’s, de uit de kluiten gewassen W140’s en de hoekjes die zijn volgestouwd met rommelmarktvondsten. Daxecker is ondernemer en kan zich deze hobby verooroven, maar hij is gewoon opgeleid als timmerman. ‘Lekker gek’ noemt hij zichzelf. Zijn vrouw Marlies, die liever in een 911 Turbo Cabriolet zou rijden, vraagt zich soms vertwijfeld af wat haar man bezielt. Ze hadden vroeger ook een Porsche-verzameling, maar daarvan zijn slechts twee moderne 911’s overgebleven. “Daar zie ik mezelf niet meer in rijden”, zegt Daxecker, die met zijn lengte van meer dan 1,90 meter sowieso beter in een S-klasse past. “Aber des san noch Automobile”, zegt hij terwijl hij de deur van zijn bungalow dichtdoet. Oftewel, dat waren nog eens auto’s.

ONTDEKKINGSTOCHT

‘Sternen-Halle’ heet de plek waar een zescilinder 220 S Heckflosse, een 300 SEL 6.3, een 600 Pullman en de ongekend fraaie, grotendeels met de hand gefabriceerde coupés en cabriolets (een uitzondering) uit de modelreeksen W111 en W112 geparkeerd staan. Vroeger woonde hij hier met zijn vrouw, tegenwoordig staan in het voormalige woonhuis dus topklasse auto’s. We doen de deuren open en snuiven de interieur geuren op, we stappen in en uit, de ene auto na de andere. Het is één grote ontdekkingstocht. De Sternen-Halle is meer een museum dan simpelweg een onderkomen voor auto’s. De voertuigen voor de toenmalige bovenlaag van de samenleving hoeven nu alleen nog maar te pronken, rijden hoeven ze niet meer.

Ergens tussen de stapels Becker-autoradio’s, kauwgomballenautomaten, banden, asbakken, instructieboekjes, kleuren bekledingskaarten en lichtreclames hangt het oude bedrijfsnaambord van de ‘Bauund Möbeltischlerei’, het bedrijf van zijn ouders. Hannes’ vader Johann Daxecker heeft zich in het leven en ook in auto’s omhooggewerkt. “Op een gegeven moment kocht hij de eerste Mercedes, een Strich-Acht, en dan ook nog een 230/6. Ik kan me de ritten in die auto nog goed herinneren.” Vervolgens klom hij steeds hoger op de succesen modelladder. Na de eerste S-klasse, een 280 SE van het type W116, volgde een W126. “Telkens een kleine motor, telkens in blauw.” Ook die kleur is blijven hangen.

De lievelingskleur van Hannes Daxecker is Nautikblauw metallic, kleurcode 929. “Ik wilde mijn huidige W222 AMG S-klasse in die kleur laten uitvoeren, maar verder dan de opmerking ‘dat wordt een dure grap’ kwamen ze niet bij de dealer. Dat krijgen ze bij Mercedes dus niet voor elkaar.”

Zijn favoriet is een 560 SEL uit 1987 die in zijn favoriete kleur blauw is uitgevoerd. De auto deed vroeger in München dienst bij het Oostenrijkse consulaat en is voorzien van de prijzige, alcantara-achtige bekleding ‘Amaretta’ en elektrisch verstelbare individuele zetels achterin. Zelfs in het S-klasse-universum vol luxe is zo’n auto een zeldzaamheid. En het is nog altijd een stijlvol vervoermiddel. De Nautikblauwe S-klasse heeft inmiddels circa 103.000 kilometer op de teller staan. Daxecker heeft echter ook auto’s die meer dan twee keer zoveel kilometers hebben gereden. Maar er staat hier ook een 380 SE in de middenklasse-kleur Englischrot, die slechts 9.180 kilometer heeft gelopen.

NOOIT STILSTAAN

Het draait allemaal om de staat, om het bijzondere. “Deze auto hier heeft alles”, zegt Daxecker terwijl hij naar een 560 SEL in onopvallend blauwzwart metallic wijst. Deze auto is uitgerust met onder meer een ‘Reiserechner’ (een soort boordcomputer) en een rolgordijn voor de achterruit. Het is niet zo vreemd dat deze S-klasse zo riant is uitgerust, want ooit werd Daimler-Benz bestuursvoorzitter Werner Niefer erin rondgereden. Meer Mercedes-Benz dan dat is nauwelijks denkbaar!

Af en toe maakt Hannes Daxecker een uitzondering op het thema van zijn collectie. Zo heeft hij ook een 300 SL-24 in de kleur Almandinrood. En er is ook een E-klasse, een 500 E om precies te zijn, in de afhankelijk van het omgevingslicht van kleur veranderende grijs-paarse jaren 90-lakkleur Bornit, met Karo-ruitjesbekleding, die ooit in het bezit van een beroemdheid was. Dit soort modellen maken duidelijk dat de grenzen van de verzameling soms worden opgezocht. Er zijn nieuwere AMG-modellen bijgekomen en er zijn bouw plannen voor een volgende hal. De volgende collectie krijgt als thema ‘de jaren 70’. “Dat is sowieso mijn lievelingsthema”, zegt Daxecker. Hij heeft er al een paar auto’s voor apart gezet. Bijzonder: ze hebben geen sterren op de motorkap. Je moet immers nooit stilstaan in het leven.