Ford Kuga (2016) - Test

Het is iets na drieën plaatselijke tijd. Hoewel we al een paar uur in schemerlicht rijden, kunnen we nu toch echt spreken van duisternis. Terwijl in de verte de schaarse straatverlichting van het noord-Finse plaatsje Inari opdoemt, laten we ons nu vooral leiden door de reflectorpaaltjes die het licht van de koplampen weerkaatsen in de berm. Meteen een uitgelezen kans om één van de vernieuwingen in de Ford Kuga te ervaren; vanaf heden is deze auto leverbaar met een grootlichtassistent en hoewel die functie in deze contreien niet veel werk hoeft te verrichten (één tegenligger per vijf minuten is veel), past de lichtbundel zich nauwkeurig en snel aan op de veranderende omstandigheden.

De opgefriste Kuga moet het vooral hebben van dit soort technische updates, al zijn de veranderingen niet schokkend; zo werkt de noodstophulp voortaan tot en met 50 kilometer per uur (voorheen was dat 30 km/h), kan de Ford zichzelf voortaan ook haaks inparkeren (eerder kon Park Assist louter fileparkeren) en begrijpt het spraakgestuurde Sync 3-systeem beduidend meer commando's. In Finland hebben we daar uitgebreid mee gestoeid en het blijkt dat je nog steeds vrij precies moet zeggen wat je wilt; geef de opdracht 'Ik wil stoppen voor koffie' en de auto zoekt een café in de buurt, maar zeg iets als 'Ik heb dorst' en je stuit op een digitale muur van onbegrip. Het systeem werkt inderdaad beter dan voorheen, maar een gesprek met bijvoorbeeld Siri van Apple verloopt soepeler. Bovendien wordt het bedieningsgemak nauwelijk verbeterd door het nieuwe 8-inch aanraakscherm, want het is wat ver van de bestuurder geplaatst terwijl de toetsen aan de kleine kant zijn. Nieuwere concurrenten waaronder de Seat Ateca en Kia Sportage hebben dit beter voor elkaar.

NIET REPRESENTATIEF

De wegen in Lapland zijn nog verrassend goed begaanbaar voor de tijd van het jaar. Onze Kuga heeft voldoende aan vierwielaandrijving en standaard winterbanden om nagenoeg moeiteloos verder naar het noorden te rijden. De versie die wij over de besneeuwde ondergrond loodsen, een luxueus aangeklede Kuga Vignale met de 182 pk sterke variant van de 1.5 Ecoboost, is niet heel representatief voor de Kuga's die de meeste Nederlanders zullen bestellen. Deze motorversie is namelijk de enige met AWD, alle andere varianten hebben voorwielaandrijving. In het geval van de viercilinder benzinemotor is er nog keuze uit een versie met 120 of 150 pk, en voor dieselrijders staat een 1.5 TDCi met 120 pk klaar. Die laatste is een vrij economische, Ford claimt een gemiddeld verbruik van 4,4 liter op 100 kilometer. Wie het geluk heeft om door te sparen voor de 182 pk sterke Ecoboost mag zich gelukkig prijzen, want de motor koppelt een erg prettig karakter (in combinatie met een standaard aanwezige zestrapsautomaat) aan keurige prestaties.

Nadat we de grens met Noorwegen zijn gepasseerd, valt op hoe ontspannen de Kuga zich als reisauto gedraagt. We vervolgen onze weg richting Karasjok, de 'Noorderlicht-hoofdstad van de wereld' met zo'n 95 procent kans op het zien van de Aurora Borealis. De Vignale rolt op het standaard onderstel (de rode ST Line op de foto's heeft een sportievere afstemming) en dat is erg mooi in balans, met voldoende comfort en toch prettig directe reacties op het stuurwiel. Een Kuga is wat levendiger om te rijden dan een Volkswagen Tiguan of Kia Sportage, zonder dat hij onrustig wordt. Een kleine smet op dat blazoen zijn de voorstoelen; zelfs in de meest luxueuze uitvoering missen ze goede verstelmogelijkheden. Zeker voor langere mensen bieden ze te weinig steun voor de bovenbenen en wordt het na een paar uur rijden wat vermoeiend om op deze stoelen te blijven zitten. Bij andere merken uit dit segment zien we (zij het soms tegen fikse meerprijzen) prima zetels en het wordt tijd dat Ford dat ook in het C-segment gaat aanbieden. De Kuga verdient het.

BETOVEREND

De Aurora Borealis was ons helaas niet gegund, maar het laatste stuk van de reis richting Alta laat zich gemakkelijk als 'betoverend' omschrijven. Dat kunnen we niet zeggen van de Ford Kuga, want ondanks vernieuwingen en verbeteringen heeft deze auto geen eigenschappen die de concurrentie op een achterstand zetten. Hij rijdt goed, heeft prettige aandrijflijnen, zit prima in de spullen, biedt veel ruimte en ziet er met zijn nieuwe neus (met 'Superman-grille', zoals Ford die noemt) stoerder uit dan voorheen, maar de kruistocht tegen andere crossovers in het drukbevochten C-segment is zeker geen gelopen race