Ford Fiesta (2013) - Test

Eerlijk is eerlijk, Ford heeft zich er bij de facelift van de Fiesta niet met een jantje-van-leiden van afgemaakt. Zo werd de voorkant flink op de schop genomen, met succes wat ons betreft. Hoewel het altijd even afwachten hoe een nieuw familiegezicht uitpakt op een bestaand ontwerp (we noemen een Mitsubishi Colt…), staat de nieuwe trapeziumvormige Ford-grille de Fiesta goed. Ook de scherp gelijnde koplampen met led-dagrijverlichting (standaard op Sport en Titanium) en de wat geprononceerdere 'vouwen' in de motorkap geven de kleine Ford een wat frisser smoeltje. Bij het instappen volgt een lichte teleurstelling, want de middenconsole is als vanouds erg druk en bezaaid met kleine knoppen. Tenzij je het optionele Premium Sound-audiosysteem bestelt, ben je voor de bediening van de radio en telefoon aangewezen op een knoppenbrij waarvan de vormgeving is geïnspireerd op mobiele telefoons, maar dan wel op de generatie van vóór de smartphone… Wel zijn de gebruikte materialen hoogwaardiger dan voorheen, wat het dashboard ten goede komt. Bovendien kan de Fiesta voortaan worden geleverd met een hele reeks assistentiesystemen. Zo zorgt MyKey ervoor dat ouders kunnen instellen hoe hard hun kroost met de auto kan rijden en hoe hard ze de radio kunnen zetten. Met Sync kun je je telefoon en audioapparaten heel eenvoudig met de auto verbinden en bijvoorbeeld je sms'jes laten voorlezen, bovendien belt het systeem automatisch de hulpdiensten als je bij een botsing betrokken raakt. Daarnaast is de Fiesta nu ook leverbaar met Hill Launch Assist en vanaf begin volgend jaar kun je het geïntegreerde navigatiesysteem met achteruitrijcamera dat we uit de Focus kennen ook voor de compacte Ford bestellen. Tot slot is de auto optioneel te voorzien van Active City Stop, dat tot 15 km/h botsingen kan voorkomen en de gevolgen van een crash bij hogere snelheden vermindert.

Klasse op zich

Allemaal leuk en aardig natuurlijk, deze systemen, maar het zou niet voldoende zijn om een matige auto naar de top van zijn segment te tillen. Gelukkig is de Fiesta verre van dat, het is eerder de slagroom op de taart. Fords een na kleinste is namelijk als vanouds een auto die qua rijdynamiek bijna een klasse op zich vormt in het B-segment. En het feit dat de auto nu ook gecombineerd kan worden met de veelgeprezen Ecoboost-motoren, belooft veel goeds. Bij de Fiesta is naast de vertrouwde turboversie met 100 of 125 pk nu ook een atmosferische variant van deze motor verkrijgbaar, die afhankelijk van de uitvoering goed is voor 65 of 80 pk. Welke uitvoering je ook kiest, het merk belooft voor alle motoren (met uitzondering van de Ecoboost met Powershift-transmissie) een gemiddeld verbruik van slechts 4,3 liter op 100 km en een CO2-uitstoot van 99 gram per kilometer. Dieselachtige waarden, waarmee de genoemde benzinevarianten bij registratie vóór 2013 (wel opschieten dus!) goed zijn voor 14 procent bijtelling. De 1.6 TDCi met 95 pk sterke dieselmotor komt daar trouwens ook volgend jaar nog voor in aanmerking. Sowieso zijn alle varianten tot 2014 vrijgesteld van wegenbelasting, wat tegenwoordig een belangrijke aanschafcriterium is bij een auto in dit segment. Ook al zal je de geclaimde verbruikscijfers in de praktijk nooit halen. Hoewel onze testrit voor een groot deel uit snelwegkilometers bestond en zodoende een wat vertekend beeld van het gemiddelde verbruik gaf, lijkt het ons met de gereden 125 pk sterke Ecoboost een hele kluif om die waarde ook maar te benaderen. Dat komt mede omdat de motor opvallend genoeg niet is gekoppeld aan een zesbak, je moet het met vijf versnellingen doen. Ondanks de lange overbrengingen draait de motor bij 120 km/h in de hoogste versnelling bijna 3.000 toeren en dan is echt zuinig rijden er niet meer bij. In andere opzichten mis je dat zesde verzet trouwens minder. De koppelkromme doet aan de Tafelberg denken, van 1.400 tot 4.500 tpm heb je continu 170 Nm tot je beschikking. Bovendien zorgt bij inhaalacties de overboost voor een tijdelijke 30 Nm extra. Het gevolg is dat je nauwelijks hoeft te schakelen om de gang er lekker in te houden. Wel voelt de motor opvallend genoeg bij lagere toerentallen wat minder gretig aan dan in de zwaardere Focus, terwijl hij toch in 9,4 seconden naar de 100 km/h snelt. Het zal met de eerdergenoemde overbrengingen te maken hebben, want deze motor is simpelweg een heerlijkheid die altijd kracht voorhanden heeft. Als de naald de 3.000 tpm is gepasseerd, komt hij echt los en wordt de Fiesta een GTI light.

Volwassener

Dat komt mede door zijn briljante onderstel, waar bij de facelift terecht weinig aan werd veranderd. De vering en dempers zijn afgestemd op het lagere gewicht van de driecilindermotor en de besturing is nog een tandje directer rond de middenstand. Hoewel de toegepaste elektrische stuurbekrachtiging bij veel auto's niet uitblinkt door gevoel, biedt de Fiesta een haast telepathische communicatie tussen bestuurder en auto. Je kunt hem op hoge snelheid de bocht in gooien en hij geeft geen krimp. Alleen daarmee onderscheidt de Ford zich al van zijn concurrenten, maar deze dynamiek is ook nog eens gekoppeld aan een heel acceptabel veercomfort. Bovendien dringt er nu minder weggeluid het interieur binnen dan voorheen, waardoor hij nog wat volwassener aandoet. En ook in andere opzichten is de Fiesta een plezierige metgezel. Je zit comfortabel (zij het wat hoog) op de goed geprofileerde voorstoelen en de ruimte op de achterbank is heel acceptabel voor een auto in dit segment. Standaard is de Ford voorzien van zeven airbags – waaronder een knie-airbag – en bij de Euro NCAP-crashtest scoort hij vijf sterren. In Nederland zal het merendeel van de verkopen voor rekening komen van de 80 pk sterke 1.0 benzinemotor, maar de komende maanden kun je deze voor 250 euro upgraden naar de 1.0 Ecoboost met 100 pk. Een no-brainer, wat ons betreft, want voor relatief weinig geld krijg je beduidend meer vermogen bij een (volgens fabrieksopgave) identiek verbruik. De opgefriste Fiesta staat vanaf half december in de Nederlandse showrooms.