Fiat Grande Punto 1.9 Multijet 8v 120 Emotion (2006)

De Grande Punto lijkt van opzij groter dan hij is. Dat komt vooral door zijn doorgetrokken hoge daklijn. Sierlijke spiegels geven de flanken een vleugje lichtvoetigheid. Van achteren vallen de enorme lichtblokken op.
De Fiat heeft een afstandbediende vergrendeling van de achterklep, maar een handgreep ontbreekt. Je staat dus aan de wisser te sjorren of met je nagels onder de rand. Is de klep eenmaal open, dan stuit je op een hoge tilrand. Gelukkig vind je wel een mooi hoekige laadruimte.
Het Italiaanse achterportier biedt een soepele instap. De prettig zittende achterbank is redelijk hoog en diep en heeft drie hoofdsteunen. Als de voor-stoelen niet te ver naar achteren staan, kunnen volwassen personen gewoon goed achterin zitten. Je hebt zat hoofdruimte, aardige beenruimte en genoeg ruimte voor je voeten.

Beetje druk
Voorin van hetzelfde laken een pak. De instap verloopt soepel en je hebt ruim voldoende hoofdruimte, als in een echte middenklasser. Soms zit echter de hoek van de console in de weg. Het voorgevormde stuur ligt heel prettig in de hand. Het dashboard ziet er strak uit, met chique tinten en diverse structuren. Het geheel is voor sommige smaken wel wat druk misschien.
Als het om bergruimte gaat, moet de dashboardkast je redden. Er zijn namelijk opvallend weinig bruikbare vakken beschikbaar. Zou dat vakje in de deur bedoeld zijn voor je mobieltje?
De stoelen zijn groot, vrij zacht, niet te sterk geprofileerd en vooral comfortabel. Dat helpt om de Grande Punto een 'Grande'-uitstraling te geven. Hinderlijke details zijn de cruise control, die pas uitschakelt wanneer je echt remt, en de forse driehoek van raamstijlen schuin linksvoor. Gelukkig zit die ver weg, zodat je zijwegen wel kunt inkijken, maar toch mis je uitzicht. Ook al omdat het dashboard nogal hoog is. In andere opzichten is het zicht heel fatsoenlijk.

Te hoorbaar
De 1.9 MultiJet laat in feite alleen te wensen over als het om zijn geluid gaat. Hij is te goed hoorbaar bezig. Niet eens echt lawaaiig, maar je vergeet geen moment dat het geen benzinemodel is. De technici zouden toch nog eens naar de motor-ophanging en isolatie moeten kijken.
De Fiat komt vlot uit de startblokken, rijdt gespierd en komt rond de 1.700 tpm op stoom. Hij profiteert van de voordelen van een zesbak, bijvoorbeeld door meer rust in het interieur in de hoogste versnelling. De Grande Punto schakelt netjes, maar met grote en bedachtzame slagen.
De Italianen hebben voor een comfortabele afstelling van het onderstel gekozen. Zijn veerwegen voelen langer aan dan je in deze klasse verwacht. Zeker op kruissnelheid
is het echt een reisauto, dus niet dynamisch, wel vlot. De auto reageert wat nerveus op stevig genomen bochten, maar raakt de koers toch niet gauw kwijt. Hij is met het gaspedaal eenvoudig stabiel te houden. Op lagere snelheden voelt de Grande Punto niet solide aan, zelfs een tikje nerveus. Wanneer het tempo hoger wordt, verdwijnt dat effect. Het is dus ook qua stuurkarakter meer een auto voor de grote weg en de lange afstand.