Test: Fiat Croma 1.8 16v Business Connect (2006)

We zijn benieuwd hoe de nieuwe 1,8-litermotor zich houdt in de forse Croma. De motor is trouwens niet van Fiat maar van Opel. Het is een viercilinder met variabele kleptiming, wat ervoor moet zorgen dat hij over een breed toeren-gebied veel koppel levert. De Ecotec-krachtbron is goed voor 140 pk en 175 Nm. De 1,8-litermotor doet het aardig als kleinste motor, maar meer ook niet. Je kunt niet vlot inhalen en met passagiers merk je dat de 1.8 puf tekort komt. Maar de motor is lekker soepel en hij versnelt tussen 1.800 en 4.000 toeren mooi gelijkmatig. Het is wel zaak om de boel op toeren te houden, want de 1,8-liter doet het 't fijnst als je veel van hem vraagt. Met 1.430 kg schoon aan de haak is het een zware jongen. Op de standaardsprint naar 100 km/h noteren we 11,1 tellen en dat is bijna een volle seconde meer dan wat de fabriek opgeeft. Op de tussenacceleraties laat de 1.8 zien dat hij behoorlijk elastisch is, al blijven we achter bij de fabrieksopgave.

Splitlevel
De Croma biedt veel binnenruimte: je kunt er met een gezin goed mee uit de voeten. De Fiat is opvallend hoog. Inderdaad kunnen twee volwassenen achterin heel riant plaatsnemen. Alle inzittenden kunnen lekker rechtop zitten, waardoor de ruimte heel efficiënt benut wordt. De bestuurder zit lekker hoog. De bagageruimte meet 500 liter onder het zeiltje en de afwerking is heel netjes. Zo simpel als de rugleuning van de bank is neer te klappen, zo ondoordacht is de dwarsbalk direct achter die bank. Daardoor krijg je een 'splitlevel' bagageruimte – van zeecontainerproporties.
In de Business Connect is er weinig te wensen over, want behalve leren bekleding zit eigenlijk alles erop en eraan. Er zijn rondom airbags; zelfs voor de knieën van de bestuurder. Verder is deze uitvoering voorzien van een uitgebreid navigatiesysteem met telefoon, uniek in deze klasse. De gebruiks-vriendelijkheid laat overigens te wensen over; zelfs met de gebruiksaanwijzing was het moeilijk om de juiste functies te vinden.
De stoelen zijn comfortabel en hebben behoorlijke afmetingen, maar de leuning grijpt je niet vast. 't Stuur ligt nogal vlak en de spaken zijn dik, waardoor je je handpalmen moet verdraaien. Het duurt even voordat de cockpit vertrouwd aanvoelt. De knoppen zitten op de goede plek en de afwerking is netjes. De versnellingspook staat hoog op de middenconsole, goed binnen handbereik. Het probleemloze schakelen rekent af met het hakerige verleden van het Italiaanse merk.

Texels schaap
De besturing is zo wollig als een Texels schaap. Elektronische stuurbekrachtiging voelt altijd wat onnatuurlijk, in de Croma is dat best heftig. Je mist tegendruk, die ervoor zorgt dat je het voelt als de auto van z'n koers afwijkt. Omdat de Croma 1.8 niet uitnodigt tot hard rijden, zul je zelden de grenzen van het onderstel verkennen. Hij is ingesteld op comfort en dat merk je aan de weldadige rust in de auto. Het motorgeluid blijft op de achtergrond en hij veert soepel. De dempers zijn wat straf op korte richels. Uiteindelijk glijdt de Fiat in snelle bochten over z'n voorwielen en hij helt over, maar dat zal de gemiddelde Croma 1.8-rijder niet gauw meemaken.