Daihatsu Cuore 1.0 12V Premium (2007)

De jongste editie van de Cuore oogt strak en net wat kekker dan z'n voorganger. Aan het concept is weinig veranderd, het is nog steeds een vrij hoge en smalle vijfdeursauto met relatief kleine wielen. De Cuore op deze pagina's is oogverblindend groen. Niet alleen de lak, ook z'n imago. Hoewel de Cuore nooit spraakmakend was, lijkt Daihatsu in de huidige hype rond CO2-uitstoot de troepen aan te voeren. Voor de nieuwe Cuore wordt namelijk een gemiddelde van 104 gram per kilometer opgegeven. Het speerpunt is z'n gewicht: slechts 765 kg. Dat scheelt brandstof en dus uitstoot.
Bij het openen van de achterklep lijkt de achterbank bijna tegen het kofferdeksel geplaatst. Als je die leuning niet neerklapt, denk je dat je boodschappen van het formaat bierkrat bij de supermarkt moet achterlaten of op de achterbank zetten. Maar met een simpele handeling schuift de achterbank naar voren. Zodra de bank in z'n voorste stand staat, ontstaat er een laadruim van 414 liter, meer dan in een Golf of Astra! Wanneer er weinig in de achterbak gestopt wordt, kan de bank ruim 25 centimeter naar achteren en kun je bovengemiddeld goed op de achterbank zitten, ook wanneer er voorin twee mensen zitten van eveneens bovengemiddeld postuur. Je hebt werkelijk een zee aan beenruimte, veel meer dan in de gemiddelde taxi. Ook je hoofd kun je goed kwijt onder het vrij hoge dak.

Grote stapjes
Ook voorin word je niet snel claustrofobisch. Op de zitpositie achter het stuur hebben we wel aanmerkingen. De rugleuning is niet traploos verstelbaar; wij vinden de stapjes bovendien te groot. Verder is de modellering van de leuning niet top. Ten opzichte van de bovenkant is de vulling onderaan te prominent. Daardoor vallen de schouders vrij ver naar achteren. Ook drukt de middenconsole tegen het onderbeen, wat tijdens langere ritten irriteert. Verder is er op de vorm van het dashboard weinig aan te merken. Het ziet er vlot en eigentijds uit, en is daarbij functioneel. Het instrumentarium is helder en overzichtelijk en met de meeste bedieningsorganen valt prima te leven. Alleen zou de onderste draaiknop van de airconditioning beter kunnen. De buitenring regelt namelijk de capaciteit en het binnendeel de recirculatie. De knop zit vrij laag en uit zicht waardoor je wel eens de verkeerde knop beet hebt.

Prestaties
Rijden met de kleine Daihatsu is niet onaangenaam. Dankzij z'n relatief lange wielbasis is de auto redelijk stabiel op korte hobbels. De bocht om gaat ook zonder problemen, al zou iets meer gevoel in het stuur prettiger zijn.
Het tweede speerpunt van de Cuore is z'n schone motor. Ondanks z'n lage verbruik en dito uitstoot hebben de Japanners de prestaties niet vergeten. In de eerste drie versnellingen (zeg maar in de bebouwde kom) roffelt de pittige driepitter er lekker op los wanneer je het gas intrapt. In vier en vijf is de elasticiteit er echter uit. Ze zijn bijzonder lang, duidelijk gericht op brandstofbesparing. Bij 120 km/h in de vijfde versnelling draait de motor amper 3.000 omwentelingen per minuut. Nadeel is dat je voor een inhaalactie wel met de vrij hakerig werkende pook moet terugschakelen. Maar ja, alles voor een laag verbruik.