Citroen Xantia Break 2.0 HDI 110pk (2000)

We kozen voor de test van de Xantia HDI 110 pk de stationcarversie, omdat die toch vaak in combinatie met een diesel wordt gekocht. Citroën biedt daarbij de keuze uit een basisversie en een luxere Exclusive-variant. Voor de simpele betaal je bijna 64 mille en de Exclusive verwisselt voor zo'n f 72.000 van eigenaar. Voor deze test beschikten we over de goedkoopste versie.
Wie tegenwoordig een nieuwe diesel lanceert en daarbij serieus genomen wil worden, moet minimaal de brandstof direct in de cilinder spuiten. Het PSA-concern maakt gebruik van common rail-techniek voor de HDI-motoren. De viercilinder met turbo en inlaatluchtkoeling haalt uit 2 liter inhoud een vermogen van 80 kW, hetgeen overeenkomt met 109 pk. Trekkracht is ruimschoots voorhanden met een maximum van 250 Nm bij 1750 toeren.
Een prettig kenmerk van een directe diesel is de minimale voorgloeitijd. Pas als het bitter koud is, moeten de cilinders even worden voorgewarmd, maar normaal gesproken is het sleutel om en meteen lopen. De Fransoos vertoont dan al zijn beloofde beschaving in een weinig doordringend getokkel. Eenmaal op een behaaglijke temperatuur blijft de Franse diesel ook lekker stil, bovendien zijn de zware motortrillingen van zo"n directe diesel goed onderdrukt. PSA legt met de HDI de lat wel weer een flink eind hoger in het segment. Overigens zijn band- en windgeruis goed hoorbaar.

Vlotte jongen

Het sprintje van 0 naar 100 km/h kost 13,0 s. Deze waarde lijkt niet supersnel, maar bedenk wel dat een diesel in de eerste meters wat moeilijker op gang komt. Tussensprintjes vindt hij veel leuker. De Xantia werkt 80-120 af in respectievelijk 10,6 en 13,7 seconden voor de 4e en 5e versnelling. Over de hele testperiode kwam de Citroën uit op 1:14,9. Wie zich echt inhoudt bij het rijden kan dicht bij de 1:18 komen.
Met zoveel trekkracht op de voorwielen is het prettig als het onderstel genoeg tractie heeft. De Citroën heeft geen moeite met stevig uitaccelereren van een bocht. Ook gas los in een snelle bocht laat de Fransoos onberoerd. De besturing voelt scherp en het sturen gaat prettig: ruim voldoende gevoel en nauwkeurigheid.
De afstemming van vering en demping verdient het predikaat comfortabel. Er is een prima balans tussen een prima wegligging en een hoogstaand comfort, plus natuurlijk als speciale attractie het vliegend-tapijtgevoel. De hydropneumatische vering geeft je het idee dat alle wegen opnieuw zijn geasfalteerd, al hoor je de oneffenheden wel door het slaan van de banden. Daarnaast blijft het koetswerk altijd op dezelfde hoogte boven het wegdek, ongeacht de belading.
Tevens is de hoogte van het koetswerk boven de weg instelbaar. De Xantia-bestuurder zal moeten wennen aan het nogal gevoelige rempedaal: een klein beetje trappen geeft gelijk een flinke vertraging. Toch is het systeem bij een paniekstop goed te doseren en de auto vertraagt vlot. Voor moeilijke tijden is ABS standaard.
Met een lengte van 4,71 meter mag je best flink wat ruimte verwachten. Zowel voor- als achterin heb je behoorlijke bewegingsvrijheid. Achterin zijn drie hoofdsteunen en drie driepunts gordels standaard. Het scherm met hoedenplank is overigens lastig te verwijderen.
Wie een dikke diesel koopt, doet dat om kilometers te vreten en zit vele uren per dag achter het stuur. Goede stoelen zijn dus een noodzaak.
Maar helaas, over de Citroën-stoelen hebben we weinig positiefs te melden: de zittingen zijn te kort, steunen de benen te weinig en de rug loopt aan de bovenkant weg naar achteren.
Het dashboard is weer eigenwijs Citroën met zijn vrij hoekige vorm en de verwarmingsschuifjes in plaats van draaiknoppen. De meters zijn duidelijk en de bediening is goed. Bergruimte voor klein spul is er voldoende voorhanden. De Xantia heeft wel een erg klein dashboardkastje, maar compenseert dat weer met extra bergruimte in de armsteun van het voorportier. Een handgeregelde airco is standaard.
De sterke HDI-motor maakt de Citroën Xantia Break tot een uitstekende reisauto. Helaas dat de stoelen daarvoor minder geschikt zijn.