Test: Citroen C-Crosser 2.2 HDiF Exclusive (2008)

Wat velen vér vinden gaan, is het gebrek aan eigen, Franse identiteit. Een stuur, een deel van het koetswerk, merkembleem en typeplaatje achterop. Voilà, de Franse input om een nieuwe auto te presenteren. Erg gemakzuchtig misschien, maar het resultaat telt.

Heerlijke powertrain
De nieuwste Citroën doet het met voorin een 2,2-liter viercilinder diesel uit eigen huis. Een uitstekende keuze. De HDiFdieselmotor met roetfilter stamt af van de 173 pk sterke motor van de C5 en C6. Dankzij de turbo met variabele geometrie levert hij zijn maximale 380 Nm al af bij 2.000 toeren per minuut. Het raffinement van deze krachtbron is groot, zijn trekkracht imposant en zijn bescheiden geluidsproductie ronduit heerlijk. Gekoppeld aan een ietwat zwaar en gevoelloos, maar wel precies schakelende zesbak heb je een prima aandrijflijn.

De C-Crosser is echt gretig en daardoor vlot te rijden. Combineer dat met een fijne zitpositie, een goed geplaatst stuurwiel van handzaam formaat, een zesbak die goed onder handbereik ligt en alle ingrediënten zijn present om een heerlijke partij onderweg te gaan.
Het onderstel van de C-Crosser is te bestempelen als stevig. Voor een SUV is dat feitelijk erg handig, omdat het aangenamer is in bochtenwerk bij zo'n hoogop-
de-poten-vierwielaandrijver. De lichtvoetigheid van de Citroën is opvallend; je zou niet zeggen dat je met meer dan anderhalve ton onderweg bent. Dat merk je pas als je te hard een niet al te ruime bocht induikt. Dan wordt de onderstuurreactie wel stevig doorgezet.
De C-Crosser heeft standaard een mooi systeem vierwielaandrijving aan boord. Met een simpele draai aan de knop op de middenconsole is de voorwielaandrijving om te zetten in vierwielaandrijving. De aandrijfkracht wordt elektronisch geregeld en er zijn drie mogelijkheden: voorwielaandrijving, vierwielaandrijving en Lock, waarin tot 50 procent van het koppel naar de achterwielen gaat.
De uitrusting is royaal. Standaard heeft de Exclusive al leren bekleding, parkeersensoren en 18-inch Sycomore-wielen, maar onze testauto is ook nog volgehangen met opties als metallic lak, een navigatiesysteem met achteruitrijcamera, een elektrisch schuif/-kanteldak en een Rockford Fosgate hifi -installatie. Goed herkenbaar is de Exclusive aan het chroom op raamlijsten en dorpels, de aluminium look op portieren en middenconsole en het privacy glass om de prinsjes en prinsesjes op de achterbank af te schermen.

Praktisch
Een sterk punt van de C-Crosser is het praktische gemak. De achterbank is verschuifbaar en in ongelijke delen neerklapbaar en verder is er altijd (standaard) een tweede achterbankje dat je met veel spierkracht uit de bagageruimte moet trekken en als noodzitting kan fungeren. Voor kinderen dikke pret, maar voor volwassenen niet echt bruikbaar.

De C-Crosser heeft een achterklep waarbij het onderste deel nog eens vlakgelegd kan worden. Makkelijk, maar ook gewoon noodzaak, want de tildrempel is behoorlijk fors. Wel echt doordacht zijn de enorme opbergvakken in alle vier de portieren; dáár kun je wat mee!