Citroen Berlingo 1.4i Multispace (1999)

Eigenlijk is er met de Berlingo die we nu onderhanden hebben, niet zo bar veel aan de hand. Ten opzichte van de vroege versies heeft hij er echter een paar handigheidjes bijgekregen. Het belangrijkste zien we aan de rechterflank: bij de Multispace is een schuifdeur daar tegenwoordig standaard. Het voordeel: een betere instap naar achteren.
Die schuifdeur is merkwaardig genoeg voornamelijk te danken aan Renault: die introduceerde de Kangoo gelijk met die voorziening. In verschillende reclamecampagnes proberen Renault en Citroën elkaar de loef af te steken: Renault maakte melding van de enige auto in zijn klasse waarop zo'n schuifdeur standaard was en onlangs speelde Citroën daar op in door te stellen dat de Berlingo zelfs zonder schuifdeur al de bestverkochte (bestel)auto in zijn klasse was en dat de concurrentie nu zijn borst nat mocht maken, want de schuifdeur is er... In deze personenversie komt die schuifdeur natuurlijk alleen de achterpassagiers ten goede: de instap is inderdaad een stuk makkelijker. Citroën had onze Berlingo ook nog eens voorzien van een andere schuifvoorziening: het dak.
Druk op de knop en het vouwt zich automatisch naar achteren op. Denk niet dat het maar een paar centimeter opengaat, want zelfs zij die achterin zitten doen dat desgewenst dakloos.
De extra kosten voor dat dak bedragen f 1.760. Overigens heeft Citroën de goede smaak gehad de Berlingo ook van binnen wat extra op kleur te brengen. In de testauto was veel blauw te vinden: zoals de wijzerplaten van het dashboard, de gordels en nog 't-een en ander. Vrolijke boel binnen in die Berlingo.
Het zal u niet verbazen dat de rijeigenschappen van de Berlingo zelfs bij alle geschuif niet zijn veranderd. Om dat even in de herinnering terug te roepen: de Berlingo heeft een soepel geveerd onderstel dat onder vrijwel alle omstandigheden zeer betrouwbaar is. Natuurlijk is de auto wat onderstuurd en ook wil de koets best overhellen, maar gemeen is hij nooit.
De 1,4-liter die in onze auto zat, was vlot zat en klinkt zelfs lekker sportief, maar wie van plan is vaak met veel belading en/of passagiers op stap te gaan, raden we de 1,8-liter aan.

Zee van ruimte
Achterin is er een zee van ruimte voor passagiers, divers klein grut en bagage. Laten we met de passagiers beginnen. Dankzij het hoge dak van de Berlingo hebben ze plenty hoofdruimte, maar ook aan beenruimte ontbreekt het ze allerminst. Kleinigheden die ze even kwijt moeten, kunnen de mensen achterin parkeren in netten naast de bank en boven de zijruiten.
En dan de bagageruimte! Met de banken in hun gewone stand heeft die - onder het standaard afdekzeil - een inhoud van
664 liter. En gaat de achterbank voorover, dan neemt de laadruimte zelfs toe tot 2800 liter. Met de toegankelijkheid is het dik in orde, want de achterdeur beslaat bijna de hele achtersteven en hij scharniert ver omhoog.
Wat rijeigenschappen betreft, onderscheidt de Berlingo zich nauwelijks van een doorsnee 'gewone' personenauto.
De versnellingsbak laat vlot schakelen toe en de besturing werkt braaf maar zonder veel gevoel. Met het comfort aan boord is het prima gesteld, want vering en demping hebben een soepele afstemming. Keerzijde van de medaille is dat de wagen in bochten duidelijk overhelt. Iets wat des te meer opvalt door de hoge zitpositie. En als het in de bocht wat hard gaat, wordt onderstuur al vrij snel voelbaar.
Dé attractie van de Berlingo - schuifdeur en -dak of niet - blijft zijn enorme ruimteaanbod. Als moderne stations niet meer de pakezels van vroeger zijn, is de Berlingo die van nu.
Soms vraag je je zelfs af wat je met al die ruimte moet. De hoofdruimte bijvoorbeeld lijkt wel voldoende voor een giraf. En wat dacht je van de beenruimte achterin: daar kan menig limousine nog een puntje aan zuigen. Tel daarbij allerlei handigheidjes in het interieur (een groot opbergvak voor in het dak, bekerhouders, vakjes met elastieken netjes) en het feit dat de auto in alle opzichten lekker vrolijk is uitgevoerd en je kunt niet anders dan zeggen: laat Ludo maar schuiven.