Chrysler PT Cruiser 2.2 CRD

Pardon? Of we kennis willen maken met de nieuwe PT Cruiser diesel? Diesel, zegt u? Nou ja, toe dan maar. Er zit uiteindelijk minstens één interessant accentje aan: het gaat over het eerste Chrysler-model dat een serieuze broederschap aangaat met Mercedes-techniek. Die betreffende motor heet namelijk wel 2.2 CRD, maar is beter bekend als CDI in diverse uitvoeringen van de C- en E-klasse. Nou ja, in wat andere vermommingen en technische uitvoeringen dan. Maar daarover zo meteen meer.

Op naar Portugal dus, waar de PT Cruiser 2.2 CRD voor ons staat warm te draaien. Van buiten redelijk hoorbaar dieselend, maar van binnen opmerkelijk rustig aan het werk, maar daar zit nog een heel verhaal aan vast.
Chrysler heeft de motor weliswaar van de Mercedes CDI-voorraadplanken afgepakt, maar is daarna wél fors aan het sleutelen geslagen. Het verhaal vermeldt overigens niet of dat in de USA of ergens in het zuiden van Duitsland is gebeurd.

Dwarsgeplaatst
Maakt ook niet uit trouwens. Waar het om gaat, is het saillante detail dat deze direct ingespoten CRD-motor in de PT Cruiser overdwars in het vooronder staat, terwijl hij tot nu toe in de lengterichting geplaatst aan het werk was. Hetgeen de gevoelige zitvlakken en -oortjes van de Chrysler testingenieurs in de eerste prototypen kennelijk duidelijk konden merken aan ongerieflijke trillingen en geluidjes die uit het vooronder omhoogborrelden.
Daarom werd gekozen voor een tweesporenbeleid: allereerst is de keus op een van de minder gespierde uitvoeringen van deze motor gevallen - met 121 pk ofwel 89 kW - en om mogelijke nadelige effecten van de 'hoek' in de aandrijving nog verder te beteugelen, wordt die motor met een balansas uitgevoerd. Een primeur in dit geval. Geen halve maatregelen dus.
En dan hebben we het niet eens over alle andere details die meeveranderden. Van ophanging tot de positie van alles op en om de motor. Het hele spul kwam in de PT Cruiser immers een kwartslag gedraaid en dus helemaal op de verkeerde plek uit. Bovendien heeft Chrysler een nieuwe turbo en een zwaarder vliegwiel toegepast, om de motor bij lage toerentallen prettiger te laten draaien.

Werkt het?
Leuk om te weten allemaal, maar levert die technische workshop uiteindelijk ook een aardige auto op? Antwoord, als zo vaak: 'Ja, maar...'
Ja, de PT Cruiser 2.2 CRD rijdt heel verdienstelijk en tovert zelfs fatsoenlijke prestaties op de weg. Maar je zult er wel tegen de 28 duizend euro voor moeten neertellen. En voor zo'n bedrag kunnen we ook andere, erg leuke auto's bedenken. Aan de andere kant heb je er in de verste verte geen Mercedes met CDI-motor voor. Combineer dat met de aardige uitrusting en de verrassend praktische interieurruimte van de PT Cruiser en je weet dat hij toch de aandacht verdient. En zelfs extra getalenteerd is als visitekaartje van een bedrijf of zelfs als taxi. En dat laatste is géén geintje. Het zitcomfort is zowel voor- als achterin heel aardig en je hebt een variabele bagageruimte tot je beschikking van 538 liter (met of zonder tussenplank) tot een meer dan kloeke 1.821 liter. Maar dan moet wel alles uit de weg.
Zeker als het meer uit liefhebberij is dat men voor een dergelijke, exotisch vormgegeven auto kiest, hoeven potentiële CRD-kopers deze auto zeker niet fluks uit hun boodschappenlijstje te schrappen. Oké, het is een wat ongebruikelijk ding, maar in feite is het resultaat helemaal niet verkeerd. Zeker als je meetelt dat de benzineversie niet al te flitsend is door het hoge gewicht van de PT Cruiser, die in de States niet voor niets als 'truck' te boek staat...
Als je dat eenmaal weet, is zo'n soepele diesel opeens niet zo'n heel raar verhaal meer. Hij is, zoals gezegd, verrassend rustig aan het werk - je hoort op de snelweg eerder windgeruis dan de motor - en wat nog mooier is: de CRD begint er al vanaf pakweg 1.600 tpm gretig aan te sleuren. Daar ligt namelijk zijn maximale trekkracht van 300 Nm. Niet gering. Wel zo prettig bij een auto die in benzine-uitvoering al niet slank is en, door de 70 kilo extra van de dieselmotor, anderhalve ton schoon aan de haak weegt.

Klinkers
Denk nu niet dat hij de klinkers uit het asfalt sleurt. Maar de dieselende Cruiser gaat redelijk van de plek - van nul naar honderd in twaalf tellen - en noteert na enig nadenken een top van 183 kilometer per uur. Op zich niet zo belangrijk, maar het geeft wél aan dat kruisen op stevige snelheden hem ook best afgaat. Al zal hij dan zeker niet het opgegeven gemiddelde verbruik van 6,1 liter op 100 kilometer scoren. Met zijn hoge gewicht hangt die waarde sowieso nauw samen met de vraag of je veel moet optrekken en afremmen.
Dat gewicht vind je ook terug in het weggedrag van de PT Cruiser 2.2 CRD. De auto is helemaal niet verkeerd geveerd, gaat netjes rechtdoor en laat zich zelfs bij een vlotte rijstijl verrassend makkelijk besturen. De Chrysler-reclamekreet 'een zakenauto die nu eens niet saai is' heeft dus een grond van waarheid.
Aan de andere kant moet je beslist niet proberen al te enthousiast een klaverblad te pakken. De vooras biedt - misschien juist door het hoge gewicht voorop? - verbluffend veel grip en maakt het voor de achterwielen des te lastiger om dat tempo bij te houden. Doorgaans ligt de PT diesel behoorlijk neutraal, maar in grensgevallen krijgt de achterkant toch geheel eigen ideeën over de te volgen koers. En dat is duidelijk even wennen bij een voorwielaangedreven auto.
Het recept is helder: niet te hard een bocht induiken en als je dat per ongeluk toch een keer doet... voorál niet te bruusk het gas loslaten. De eenvoudige achteras met Watt-stangen houdt er niet bepaald van. Afijn, het feit dat we daar over beginnen, geeft al aan dat de PT Cruiser 2.2 CRD zeker ook talenten heeft wanneer het over de meer dynamische aspecten van het autorijden gaat. Zullen we het dus maar op een snélle PT-taxi houden? Leverbaar: vanaf eind maart.