BMW 325i Coupé (2006)

De nieuwe 3-serie Coupé is een toonbeeld van design, getuige alleen al het front, dat je met al z'n scherpe vouwen en afgeronde knikken vervaarlijk aankijkt. Ten opzichte van de 3-serie sedan heeft BMW het aangezicht van de Coupé iets anders geboetseerd – zoals de vorm van de koplampen – en dat vinden we een goede zet. Bekijk je de 325i van de zijkant, dan zorgt de oplopende taillelijn ervoor dat de BMW zeer dynamisch oogt. Hij ziet eruit alsof-ie meer dan klaar is om het asfalt dat voor 'm ligt op te vreten.

Tiptop
De cockpit van de nieuwe 3-serie Coupé is zakelijk en overzichtelijk. De enige frivoliteit die BMW zich permitteert, is de welving boven op het dashboard, waar een kleurenschermpje onderdak vindt. In het midden, goed onder handbereik, bevindt zich een tweetal ronde knoppen, omringd door wat druktoetsen. Ze dienen alle voor de bediening van de klimaat-regeling. Daaronder een paar elementaire knoppen voor de radio/cd-speler. De rest van alle functies aan boord is, zoals we van BMW gewend zijn, ondergebracht in iDrive, dat je bedient met de ronde knop onder de pook. Het systeem is door de jaren heen beter te doorgronden geworden.
De sportieve tint wordt gevormd door de mooie aluminiumkleurige accenten
op dashboard en middenconsole. Alles zit tiptop in elkaar geschroefd en de materialen, zoals het zachte kunststof met reliëf, zijn kwalitatief dik in orde.
Ook de achterbank ziet er aanlokkelijk en verzorgd uit, maar ruim is het er absoluut niet. Bovendien heb je er maar nét voldoende hoofdruimte om niet met nekpijn uit te stappen. Deze Introduction-versie is trouwens aardig volgehangen. We noemen een spraakgestuurd navigatie-systeem, parkeersensoren, alarm, adaptieve
xenonbochtenverlichting, elektrisch verstelbare sportstoelen en automatische airconditioning.

Rijdersauto
Belangrijker vinden wij die lekkere zes-pitter voorin, die gekoppeld is aan een zestrapsautomaat. Van BMW verwacht je aansprekende rij-eigenschappen en die krijg je ook. De 2,5-liter zes-in-lijn is een prachtding. Automaat in D, rechtervoet naar beneden en zonder haperingen schiet de 325i door de zes versnellingen heen richting rijbewijsbedreigende snelheden.
Daarbij produceert de zespitter een heerlijk geluid, eerst agressief grommend,
overgaand in een symfonie van mechanische geluiden, alsof er een supercharger op geschroefd zit. Hij voelt gretig aan. Dat geldt ook voor de remmen; de blokken bijten zich met overgave vast in de schijven en de boel blijft heel mooi doseerbaar.
Van moderne auto's zijn we gewend dat ze bij lage snelheden erg licht sturen. BMW's 'Dreier' maakt hierop een uitzondering: sturen gaat relatief zwaar. We waren er door verrast, maar niet onaangenaam.
Zit de snelheid er eenmaal in, dan werkt de stuurinstallatie schitterend direct en zeer communicatief. Deze 325 nodigt je uit om er als bestuurder eens goed voor te gaan zitten. Overhellen in bochten doet-ie nauwelijks en de auto is heel mooi in balans. Je zou het bijna een 'rijdersauto' willen noemen. Je kunt trouwens best relaxed met de BMW rijden, het is niet zo dat je wordt opgehitst door de auto. Het onderstel heeft wel een sportieve inslag, maar is nog altijd comfortabel genoeg om ook dat ritje over die boulevard met kinderkopjes tot een aangename belevenis te maken.