BMW 218i Active Tourer - Klokje Rond Speciaal

Het begon allemaal in 2015. Op de eerste zomerdag van dat jaar reed hij onze garage binnen, gehuld in fraaie platinazilveren metaallak: de 218i Active Tourer met zijn 136 pk sterke motor, gecombineerd met handgeschakelde bak. Dat beloofde al veel rijplezier, en dan hadden we bovendien nog het Executive-pakket erbij besteld. De consumentenprijs kwam daarmee op € 31.719. Om te beginnen kreeg het ruime, variabel in te delen interieur veel bijval. “Volop plaats voor ouders met twee kinderen en al hun bagage. Gemakkelijk te bedienen Isofix-bevestiging ook”, schreef een van ons in het logboek bij tellerstand 89.860. “Eindelijk kunnen liefhebbers van een hoge positie ook iets anders kopen dan een X1”, meende een ander. Kunnen, ja, maar doen?

Een grote kinderwagen past niet in de bagageruimte (468 tot 1.510 liter) van de Active Tourer; daarvoor – en voor grotere gezinnen – heeft BMW de langere Gran Tourer met zeven zitplaatsen op het programma gezet. De tractiecontrole (meerprijs € 250) zorgde voor evenveel plezier als bij de wagons van Fords; evengoed draaiden de voorwielen door bij een pittige sprint vanuit stilstand. “Een frontkrabbelaar”, hoonden BMW-fans, “heeft nu eenmaal geen ongefilterde besturing, zoals een achterwielaandrijver!” Maar de variabele demping stond wel garant voor een prettig comfortniveau.

Stevige zittingen, een levendige, goed geïsoleerde driecilinder – de Active Tourer ontpopte zich als de ‘betere B-klasse’. Naarmate de kilometerstand steeg, verschenen er kritische opmerkingen in het rittenboek. De A-stijl is zo breed, dat je soms voorover moet buigen om goed te kunnen kijken. Het navigatiesysteem stuurde een van onze collega’s telkens weer de ochtendfile in, terwijl het aangaf dat de weg vrij was. De brede groene balk onderin het scherm onttrekt veel informatie aan het oog en de spraakherkenning had moeite met zijn stem, maar niet met windgeruis uit het open raam: “Wilt u naar woesj?” Boven de 100 km/h is het geluid van de rijwind zelfs hinderlijk te noemen.

Ook de stoelen die aanvankelijk zoveel lof kregen vanwege hun zijdelingse steun, bleken niet voor iedereen de juiste keus. “Ik krijg rugpijn omdat het stuur te veel naar links staat”, klaagde iemand, die bovendien de vering op lange afstanden te stug vond. Dat de regensensor maar drie standen kent – uit, snel en supersnel – is tot daaraan toe, maar dat een gezinsauto zoveel hoeken en gaatjes heeft dat schoonmaken een opgave wordt, kan niet. Dat alle matten na 40.000 kilometer vervangen moeten worden is evenmin acceptabel voor een auto uit het premiumsegment; hier is BMW echt te zuinig geweest.

KLAAGLIJK GELUID

Zo komen we bij de kern van het merk BMW: de M van Motorenwerke. De 1,5-liter benzinemotor ligt ook in de 3-serie, de Mini en zelfs in de exotische imagohybride i8. Echt een massaproduct dus, maar ook één dat gaandeweg de duurtest dezelfde waarderings- en kwaliteitscurve doorliep als de rest van de auto: van ‘yes!’ naar ‘mwah’. Aanvankelijk was er volop waardering voor de fraaie loop van de driecilinder en zijn pittige aard, zodat het ontbreken van de vierde cilinder – mede dankzij de goede geluidsisolatie – geen bezwaren opriep. Alleen in de stationairloop bracht de drieling een klaaglijk geluid voort, vonden sommigen.

Ook het verbruik viel anders uit dan verwacht. Minder dan 8 l/100 km bleek in het dagelijks verkeer niet eenvoudig. Uiteindelijk noteerde de 218i een testverbruik van gemiddeld 8,5 liter. Waarom zou je dan nog een driecilinder inbouwen? Hier ontvouwde zich dus hetzelfde beeld als bij de driecilindermotoren van Ford, Opel en VW. Schitterende fabriekscijfers, maar in de praktijk niet zuiniger dan hun broers met vier cilinders. Het subjectieve oordeel van één van ons spreekt in dit opzicht boekdelen: “Niet slecht voor een driecilinder, maar voor een BMW nogal matig.” Hij weet het royale brandstofverbruik aan het hoge gewicht van de auto en het ‘idiote’ motormanagement: “Waarom bepaalt de motor bij het afdalen zijn eigen toerental?”

BOORHAMER

Het gevoel dat het BMW-gehalte van de Active Tourer tekortschiet, werd nog versterkt doordat de bak begon te haken bij het inleggen van de derde versnelling en het intrappen van de koppeling wielrennerskuiten vergde. De technici van de Dekra concludeerden dat er 265 newton voor nodig was, tegen 193 newton normaal. Op dat moment had de Active Tourer zijn complete meltdown al gehad … want bij tellerstand 30.055 veranderde het geweeklaag van de stationairloop in een gejammer, dat bij een koude start allengs veranderde in het gejank van een boorhamer. Op naar de werkplaats dus, waar de monteurs na 36.331 kilometer een reeds versleten nokkenaslager als boosdoener aanwezen. Bij een BMW notabene! Oorzaak: te veel speling. Als de motor op temperatuur kwam, verdween de speling en viel het euvel niet meer op. Sinds april 2015 monteert de fabriek een zwaarder nokkenaslager.

Onze duurtester behoorde tot de eerste bouwserie en kreeg onder garantie een nieuwe motor die evenmin probleemloos bleek te zijn. Tweemaal nam de driecilinder na de start zijn toevlucht tot het noodloopprogramma en lichtte de boodschap ‘Werkplaatsbezoek noodzakelijk’ op. De melding verdween na een herstart vanzelf weer. Evengoed kwamen er tijdens de servicebeurt bij 55.431 km meerdere foutmeldingen aan het licht. Op aanwijzing van de fabriek is er toen een software-update uitgevoerd en werd de motorolie vervangen door een smeermiddel met viscositeitswaarde 0W20. Niet zo vreemd dus dat het vertrouwen bij de redactie een flinke deuk had opgelopen. Zo spatten dromen uiteen.

Voor ons, maar ook voor BMW – dat voor de Active Tourer op een vliegende start had gerekend. In dit plaatje passen ook de lijnsensor die begon te piepen als we de richtingaanwijzer gebruikten, en de bevindingen tijdens de totale demontage aan het einde van de duurtest. Daarbij houden technici slijtageverschijnselen en mogelijke schade scherp in de gaten. Te weinig koelmiddel in de airco en een natte turbotoevoerslang mogen dan kleinigheden zijn, de door hitte blauw verkleurde drukplaat en de sterk afgesleten voering van de koppeling zijn dat niet: het zijn signalen van overbelasting. Eén en ander had bij het vervangen van de motor vernieuwd moeten worden, zegt de fabrikant achteraf.

En de roestplekken bij een achterportier en de gasveren van de achterklep? “Oppervlakkige aantasting”, aldus BMW. Echte corrosie sluit men in München ook op de lange termijn uit. Toch doen al die akkefietjes, met het kapotte nokkenaslager als treurig dieptepunt, de reputatie van het merk geen goed. Nee, dan de 1- en de 5-serie: die geven de Active Tourer in kwalitatief opzicht het nakijken. Premium uit Beieren? Niet bij deze compacte MPV.