Audi A4 1.9 TDI (1999)

We zijn even niet meer zeker of VAG-strateeg Piëch nu VW's met een ster en Audi's met blauwwitte propellers op de neus ziet, of dat het net andersom moest wezen. Maar de Audi in deze test bewijst zonder meer dat het VAG-concern op de goede weg is. We hebben een A4 die op het zicht niet veranderd is bij de recente facelift; de wijzigingen dienen vooral om het kwaliteitsgevoel verder te verhogen.
Tenminste in prijs zit deze Audi de beoogde competitie al dicht op de hielen. Zonder extra aardigheden praten we van zo'n f 66.000 voor een A4 1.9 TDI met 110 pk. Onze aangeklede testauto was wat duurder, met ruim 72 mille inclusief Pro Line Exclusive-pakket. Schrikt u van dat bedrag? We zitten hier toch aan de basis van het modelgamma, waar een manager van enige betekenis ongeveer zijn minimumeis qua zakenauto legt. Audi kan overigens nog een 90 pk TDI bieden voor een paar duizendjes minder.
Het is lang niet meer zo dat basismodellen van Audi kaal als de spreekwoordelijke geplukte kip zijn. Airbags vóór en opzij, ABS, centrale vergrendeling en elektrische bediening voor de voorste ramen en de spiegels krijgt hij standaard mee.
Aan de uiterlijke elementen van de facelift bij de Audi hoeven we weinig woorden vuil te maken: tenminste 90% van de toeschouwers zal het verschil met de vorige A4 toch niet zien.

Klassieke knorrepot
Vooralsnog blijft het in deze Audi bij de onvolprezen 1,9-liter turbodiesel met verdelerinspuitpomp en twee kleppen per cilinder. Veel geroemd en weinig gewijzigd in de loop der jaren, alleen de turbo met variabele doorlaat van de 110 pk-versie is relatief nieuw. En niet zo duur, voor nog geen 4 mille meer tegenover de 90 pk versie. Daarmee is de A4 zowel vlot als zuinig. De variabele turbo is snel bij de les. De TDI is inmiddels bijna een klassieke knorrepot, altijd goed hoorbaar. Ondanks dat ook de gefacelifte A4 nog verbazend veel windgeruis opwekt bij snelwegtempo.
Het zijn de kleine dingen die het doen, meende Audi kennelijk bij de facelift van de A4. Zoals een pijnlijk zorgvuldige afwerking. In het interieur vinden we twee harde stoelen met een ruim formaat en behoorlijke zijdelingse steun, een achterbank met flinke beenruimte en maar net voldoende hoofdruimte erboven. En natuurlijk een paar hoofdsteunen achterin, maar geen derde rolgordel. De bagageafdeling is ruim en tevens uitbreidbaar door middel van een in ongelijke delen neerklapbare bankleuning. Apart detail is het elektrische kofferklepslot met een soort microschakelaars in de greep van de achterklep. Met de Ambiente-meubilering, zoals wij hadden, kies je overigens voor een semi-hightech uitstraling met titaniumkleurige kunststof in het interieur. De vernieuwde A4 is extra verstevigd, zodat hij (nog) minder neiging tot kraken of rammelen zou hebben en nog strakker op de weg ligt. Anderzijds is de vering versoepeld (omdat de carrosserie zelf immers minder zal meebuigen op forse wegoneffenheden). En inderdaad, geen kraken of rammelen tijdens onze test. Met de aangepaste Audi-vering zijn we niet onverdeeld gelukkig. Soepele demping verbetert het comfort, op lange golvingen in het wegdek komt de A4 echter dicht tegen het deinen aan. Op verkeersdrempels zorgt de straffe vering en deze demperafstelling dat de A4 vrij sterk steigert en duikt. In de wegligging niets verrassends. Goedmoedig onderstuur is het parool. Je kunt hem behoorlijk achteloos een bocht in smijten, hij stuurt heel stabiel en trakteert niet op enige gemene reactie bij gas lossen. En de A4 maakt de bocht dus voorzichtig wat ruimer als het echt hard gaat. Hij helt redelijk wat in een snelle bocht. De besturing gaat heel makkelijk en is gevoelig. Als we even afstand nemen en de grote lijnen bekijken, kunnen we niets anders constateren dan dat Audi weer een stukje is opgeschoven. Maar de A4 blijft voorlopig nog een tegen de top aanleunende middenklasser. Dat wordt nog eens versterkt door de motor, die in verhouding tot diesels van de concurrentie met common rail-techniek, niet meer zo verfijnd is. Audi is echt toe aan de stap naar moderner motortechniek. En verder? Het onderstel kan nog beter en er is ook nog teveel windgeruis. U bent er bijna, meneer Piëch, maar nog niet helemaal.