Alfa Romeo 166 3.0 V6 24V Super (2001)

Met een lengte van 4,72 m is de 166 duidelijk een maatje groter dan zijn gelauwerde 156-broertje. In stilistisch opzicht zijn er duidelijke verschillen: de 166 oogt gestrekter en is scherper van snit. Echt een mooie auto om te zien. Toch is dat fraaie uiterlijk niet in staat om veel kopers naar de showroom te lokken. Heeft zo"n 166 dan soms niets in huis?
Dachten we toch wel. Onze 3.0 V6 24V heeft werkelijk een juweel van een motor onder de kap. Die V6 is volgens de beste Alfa-tradities natuurlijk een heerlijke machine. In totaal zijn er vier nokkenassen aangebracht, die in een stevig tempo elk zes kleppen op de kop tikken. Dit brok Italiaans temperament is goed voor 226 paardenkrachten en 275 Nm trekkracht, dat laatste overigens pas bij 5000 tpm. Toeren draaien moet "ie dus en dat doet "ie met het grootste plezier; er komen fraaie, opzwepende klanken uit de orkestbak voor je neus. Maakt het erg moeilijk om met deze auto rustig te rijden; de V6 smeekt continu om een fermere druk op het gaspedaal. De sprint naar 100 km/h lukt in iets meer dan acht tellen, maar de topsnelheid van 243 km/h vinden we nog een graadje indrukwekkender. Als de drieliter V6 voluit mag hollen, laat "ie zich het dure sap goed smaken: 1 op 6 halen we dan niet en dat is toch een tegenvaller. Een tankje leegrijden met meer zelfbeheersing brengt ons iets meer dan zeven kilometer ver op een liter.

Zit er wel VDC op?

Voor de 166 heeft Alfa een nieuw soort stabiliteitscontrole toegepast dat luistert naar de naam Vehicle Dynamic Control (VDC). We vragen ons een groot deel van de test af of het er wel op zit. Pas als we op een grote asfaltvlakte eens flink tekeer gaan, komen we tot de conclusie dat het erop móet zitten. VDC is zodanig afgericht dat het de sportieve rijder niet in de weg zit. Wie met het gas flink erop een bocht induikt en vervolgens het pedaal lift, wordt ondanks VDC getrakteerd op een portie overstuur. De achterkant komt lekker naar buiten. ESP en soortgelijke systemen hadden dat gedrag tot in de kiem gesmoord, maar VDC kijkt eerst even de kat uit de boom en grijpt geleidelijk in als het te erg wordt. Een avontuurlijke rijstijl blijft dus mogelijk, en dat geeft de bestuurder het gevoel zelf de baas te zijn. Zonder dat je het merkt wordt er overigens door de traction control ook nog het nodige werk verricht. Zet hem maar eens uit en de 166 wordt wel heel nerveus en zoekerig; dik 200 pk op de voorwielen is toch een grensgevalletje. De besturing is met tweeënhalve omwenteling van uiterst links naar uiterst rechts heel direct en communicatief, maar verwacht niet de absolute scherpte van een volbloed-GTI. De 166 is en blijft een grote sedan, ook al doet de straffe vering je anders vermoeden. De demping is wat minder, waardoor je niet helemaal een optimale balans in het onderstel krijgt. Schakelen doet deze top-166 met standaard zesbak prima, maar de koppeling grijpt wat hoog aan. De remmerij zorgt voor krachtig vertragen met naar onze smaak wat te vlotte assistentie van het ABS. In de totale afstemming van het onderstel zijn enkele details nog wel vatbaar voor verbetering, maar de totaalindruk is bepaald niet verkeerd.
Het fraaie 166-interieur is een lust voor het oog. Helemaal als je kiest voor het afgebeelde leer. Het dashboard ziet er prachtig uit met de naar de bestuurder gedraaide middenconsole. Een navigatiesysteem is standaard, en het beeldscherm ervan dient tevens voor de regeling van een hele rits andere zaken. Let ook eens op de prachtig gevormde zetels, die een prima zit en flink wat zijdelingse steun bieden.
Op de achterbank is slechts plaats is voor twee volwassenen; middenin zit je echt beroerd en er is ook niets meer dan een statisch heupgordeltje aanwezig. Hoofdruimte achterin is ook niet het sterkste punt van deze Alfa. De kofferbak kan er goed mee door, maar de diepe bodem maakt het beladen er niet eenvoudiger op.
Resumerend is die 166 3.0 V6 24V een heerlijke rij-auto met een fantastische krachtbron en een op sportief rijden ingestelde stabiliteitscontrole. In praktisch opzicht laat "ie wat steekjes vallen, maar onder de streep blijft er genoeg begerenswaardigs over. Misschien ligt het gebrek aan belangstelling aan zaken als rammeltjes in de hoofdsteunen of een los zittend dashboardpaneel. Of is zo"n 120 mille (e 54.500)voor de afgebeelde auto gewoon te hoog gegrepen voor Alfa?