Alfa Romeo 166 2.5 V6 24V (2000)

Al bij de eerste kennismaking met de Alfa 166 wordt duidelijk dat de designers een totaal andere auto hebben neergezet dan met de 156, minder wild. Maar de Alfa 166 is nog steeds alles behalve een grijze muis. Het eerste dat opvalt is zijn vrij compacte uitstraling. De technische gegevens melden dat je toch naar een brok auto van dik vier meter zeventig lang en een gewicht van anderhalve ton schoon aan de haak staat te kijken. Hoe is die vier-meter-zeventig ingevuld? Laten we maar eens achteraan beginnen. Met een bagageruimte van 490 liter is de Alfa gewoon goed bediend. Geen neerklapbare achterbank, dat is in deze klasse om een of andere reden niet gangbaar. We vinden wel een skiluikje.
De Alfa is 'dynamisch' ingericht. Je zit op uitstekend gevormde, opvallend grote semi-sportstoelen en kijkt uit over een dashboard met veel nadruk op designaccenten. Het dashboard zelf is uit meerdere kleuren opgetrokken en ziet er opmerkelijk strak uit. Eigenlijk wordt de lijn alleen onderbroken door het tellerhuis en een bergbakje bovenop. Rechts voorin vind je zo'n zelfde ruimte winnende uitholling als in de kleinere Alfa's.
Dat bijna gladde dashboard is makkelijk te verklaren: het overgrote deel van de bedieningselementen is samengebracht in de high-tech middenconsole. Met een beeldschermpje en een computerachtige menubesturing waar je al heel rap mee overweg kunt. Best handig. Het zogenaamde geïntegreerde controlesysteem is standaard en regelt zaken als de klimaatregeling, geluidsinstallatie en een wel heel uitgebreide tripcomputer. Plus het in onze testauto extra gemonteerde navigatiesysteem en de hands-free telefoon. Van de metaalkleur op de middenconsole, de wat aparte kleur van de meters en zo hier en daar een chroomrandje moet je wel houden. Desgewenst kun je het 166-dashboard echter ook in een meer klassieke kleurcombinatie met houtaccenten krijgen.
De beenruimte achterin is prima, de hoofdruimte is aan de krappe kant, maar verder is het zitcomfort achterin best goed voor elkaar. Maar toch: voor gebruik als auto met chauffeur is hij minder goed in de wieg gelegd.

Portie vitamines

Stap in de Alfa en je weet niet wat je overkomt. Met zijn voorwielaandrijving en een 190 paarden sterke V6 is het een dynamische auto. Uiteraard is hij op kruissnelheden ook mooi stil. Maar trek even door en de gretige roffel uit het vooronder zegt eigenlijk al zat. Overigens draait de zespitter vrij veel toeren. Bij honderd staat de naald al rond de drieduizend toeren per minuut. Een grote sportieveling dus? Die vlag dekt de lading ook niet, maar de 166 heeft zeker een flinke portie extra vitamines geslikt. De motor hangt gretig aan het gas, klimt razendsnel in toeren - zeker als je de unieke schakelaar van de Sport Throttle Response op de sportstand zet - en hij gaat er als de spreekwoordelijke brandweer vandoor. De traction control heeft het bij volgas sprinten druk, stabiliteitsregeling ASR is in de Alfa een extra. Jammer.
De Italiaan stuurt zo direct dat hij bijna tegen het nerveuze aan leunt. En reageert ook in bochten zeer levendig op stuurimpulsen. Wat niet wegneemt dat je ook met deze auto indrukwekkend hard een bocht kunt pakken. De liefhebbers zullen zich wel afvragen hoe goed dat wel niet zou worden als de vering wat steviger was. Hij is zeker voor een Alfa opmerkelijk comfortabel afgesteld.
Op het gebied van de uitrusting zijn we tijdens de test zwaar verwend. Je kon het zo gek niet verzinnen of het zat erin. Een paar zaken die ons opvallen: het standaard beeldscherm met de geïntegreerde controle unit, standaard automatische klimaatregeling en bijvoorbeeld de elektrisch verstelbare stoelen, cruise control en die gekke sportknop voor het elektronische gaspedaal.
Zoek je in deze klasse rijplezier, dynamiek en karakter, dan telt de Italiaan mee. En hij is scherp geprijsd. Alles bij elkaar is het antwoord op de eerder gestelde hamvraag dus glashelder: ja, deze Alfa kan zijn veelal Duitse concurrenten inderdaad de bibbers bezorgen. Op details valt er best nog het een en ander te verfijnen, maar op dat boodschappenlijstje van meneer de directeur hoort de 166 echt thuis.