Zonder sleutelervaring restaureerden deze broers vaders Peugeot 404

“Met wat zijde gij bezig?” Denis Cnudde krimpt een stukje in elkaar bij die woorden, uitgesproken door een politieman. Begrijpelijk, want op dat moment zit hij in een Peugeot 404 zonder deuren, met slechts één stoel en een bidon met diesel aan de brandstofpomp, terwijl de diesel enthousiast op straat lekt. Het is oktober 2010 en Denis maakt de eerste proefrit met de 404, waaraan hij en zijn broer op dat moment al zo’n zeven jaar werken. “Die rit was een compleet drama”, verzucht Denis. “We hadden grote moeite om de auto aan de praat te krijgen, hij wilde maar niet draaien. Dus maakten we een bidon aan de brandstofpomp, om zo de filters te kunnen omzeilen. Toen draaide de motor wel, dus besloot ik een proefritje van honderd meter door de straat te maken. Binnen die honderd meter werd ik dus staande gehouden. Omdat wij postbode zijn, kennen we gelukkig iedereen en zien we alles. Niet alleen kennen we dus ook de politie, we voorzien die bovendien regelmatig van nuttige tips. Daarom was de agent me gunstig gezind, maar ik rijd nóóit meer zonder nummerplaat. Ik schrok me een hoedje!” 

Peugeot 404 van 1973 was een diesel, want dat was stabiel

Deze Peugeot begint zijn leven in 1973 als een doodgewone gezinsauto bij een doodgewoon gezin. Rudy en Denis weten nog waarom hun vader destijds voor een diesel kiest: "Vader reed met vrachtwagens. Hij vervoerde brandstof en bouwmaterialen. Door zijn werk wist hij dat een dieselmotor een stabiele factor was." In deze Peugeot blijkt die factor iets minder stabiel; de 404 ondergaat namelijk twee keer een motorwissel. Desondanks tuft de Peugeot vrolijk door tot 1989. In dat jaar, 16 jaar oud, wordt hij stilgezet, na een lang en bij vlagen zwaar leven. "In de tijd dat we de Peugeot hadden, heeft mijn vader twee huizen gebouwd, dus de 404 heeft heel wat aanhangers voortgetrokken", zegt Denis.

De aankoopfactuur van de Peugeot 404.

404 staat gestald

Vader Cnudde wil de Peugeot verkopen, maar op aandringen van zijn zoons stalt hij de auto bij de woning van de familie. "Liefde voor de Leeuw", anders kunnen Rudy en Denis de drang om de Peugeot te behouden niet verklaren. Terwijl de Peugeot naast het ouderlijk huis van zijn rust geniet, tikt de tijd door. Vader en moeder Cnudde worden ouder, krijgen gezondheidsproblemen en vader Cnudde overlijdt vrij plotseling. Op slag verandert de gestalde Peugeot daarmee van een wrak in een liefdevolle herinnering. Denis en Rudy weten niet hoe, maar dat de 404 in oude glorie moet worden hersteld, weten ze zeker, desnoods eigenhandig en zonder kennis. Waar een wil is, is immers een weg. 

Geduld en boeken helpen de 404 er bovenop

13 september 2003 is een belangrijke dag voor de gebroeders Cnudde. Het is de dag waarop de 404 met behulp van een tractor tevoorschijn komt uit de slaapplaats waar hij dan al jaren vertoeft. Vanaf dat moment staan veel weekeinden in het teken van de oude Peugeot. De eerste twee jaar stort het hele gezin zich op wat ze ‘de grote opkuis’ noemen. Dat is wat ingewikkelder dan het klinkt, want het is niet alleen een kwestie van reinigen, maar vooral ook van het verwijderen van roest en het herstellen van de carrosserie. “De onderste portierranden waren erg rot”, vertelt Rudy. “Maar ook de rand van het kofferdeksel moesten we volledig opnieuw maken. Dat was nogal een uitdaging.”

In 2007 staat de 404 weer op zijn wielen

In 2007 staat de Peugeot voor het eerst weer op zijn wielen en in 2008 wordt de motor weer gemonteerd. Dan neemt het project een onverwachte wending. Denis: “Eind 2008 ging onze moeder naar een rustoord en moesten we het ouderlijk huis verkopen. Het probleem was dat we daarmee meteen onze werkruimte kwijt waren.” Met de nodige pijn en moeite vindt Denis een plekje voor de 404 bij zijn eigen woning en kunnen de broers verder met plamuren en afwerken. “Het heeft niemand meer verbaasd dan ons”, zeggen de broers. “Maar met geduld en een berg technische boeken bleek eigenlijk geen probleem onoplosbaar.” Dat betekent niet dat er niets mis gaat. Denis en Rudy maken gebruik van verschillende donor-404’s en monteren zo bijvoorbeeld een benzinetank in hun auto, en dat is nu juist een diesel. Niet onoplosbaar, maar wel een hoop extra werk. Gelukkig zijn de broers daar niet vies van, ook niet van dubbel werk. “In 2009 waren we al een flink eind op weg, maar met het nodige geluk konden we toen een 404 Diesel op de kop tikken die weliswaar een ongeval had meegemaakt, maar slechts 12.000 kilometer had gelopen en roestvrij was. Daar hebben we veel goede onderdelen uit kunnen halen. Dat was soms dubbel werk, maar we denken gewoon positief. In die jaren hebben we immers iets moois bereikt, zeker voor twee postbodes die alleen als jongens wel eens wat aan auto’s hebben gesleuteld.” 

Lang op zoek naar de juiste zonneklep

Na de proefrit en het beruchte gesprek met de politieagent staat weinig de 404 meer in de weg. Een gepensioneerde carrosseriehersteller, een bekende van de broers, voert vakkundig het spuitwerk uit. Halverwege 2016 gaat de Peugeot eindelijk naar de keuring en in de zomer maakt hij zijn debuut op de zestigste verjaardag van Denis’ echtgenote. Perfect is hij dan nog net niet, vertelt Denis: “We zochten nog een oranje zonneklep voor op het schuifdak, maar die is lastig te vinden. Tot een kennis van ons bij een openbare verkoop stuitte op het wrak van een 404, waar een oranje zonneklep op zat. Hij wist dat wij die zochten en gaf ons adres aan de curator, die het weer doorgaf aan de koper van de 404. Lange tijd later nam die contact op. Hij wilde slechts € 30 voor die zonneklep. Kenners weten dat dat een heel mooie prijs is.”

Diesel, maar ze blijven rijden

Het vormt de afronding van een project dat de broers sowieso met een bijzonder beperkt budget weten te voltooien. “Wat we hebben uitgegeven?”, zegt Denis. “Enkele duizenden euro’s, hooguit. Voor een expert is deze wagen heus niet perfect gerestaureerd, maar wij zijn amateurs en schamen ons niet. En dat hoeft ook niet, want het is ongekend hoeveel mensen ons aanspreken. Een Peugeot 404 heeft een zeker cachet dat ook de Citroën DS heeft. Hij maakt als vanzelf nostalgie bij mensen los. Ontelbare keren zijn we al aangesproken door mensen die vertellen dat hun ouders vroeger ook een 404 hebben gehad. Dat is precies waarom deze auto voor ons zo belangrijk is. Het mooiste is misschien wel dat onze moeder nog heeft gezien hoe we de restauratie zijn begonnen. Zij vond het respect dat we voor deze auto hebben erg mooi. Het is en blijft natuurlijk een oude diesel, maar zolang het met de regelgeving niet echt problematisch wordt, blijven we ermee rijden. De geur van vroeger zit er nog in en die is ronduit onbetaalbaar.” 

Dit verhaal is gepubliceerd in AutoWeek Classics 03 2020