Menu
Als je de liefhebbers vraagt wat de ultieme supercar van de jaren negentig was, dan hoeven ze niet lang na te denken: dat is natuurlijk de McLaren F1. Met z'n met goud beklede motorruimte, bijzondere zitconfiguratie, een parel van een atmosferische V12 uit de rekken van BMW en een topsnelheid van dik 370 km/h was de Engelse creatie veruit het beste wat er tijdenlang was. Toch?
We zullen even een illusie doorprikken: de McLaren was als het om de harde cijfers gaat niet de ultieme hypercar van de jaren negentig. Die eer gaat namelijk naar een Duitse creatie, de Dauer 962. Op deze vrijdagmiddag alsnog de aandacht voor de auto die ze bij McLaren al die jaren liever hebben willen vergeten.
Want de specificaties van de Dauer zijn -zeker als je bedenkt dat het een auto uit de jaren negentig is- buitenaards. Een 3,0-liter zescilinder met twee turbo's zorgde voor een vermogen van 730 pk en 700 Nm koppel. Dat in combinatie met een leeggewicht van 1.080 kilogram zorgde voor een sprint naar 100 km/h in 2,6 seconden en een topsnelheid van 400 km/h (getest door Dauer zelf). Met andere woorden: bij dit bedrijf lachen ze om alle lof die auto's als de Pagani Huayra en Ferrari F12 Berlinetta vanwege hun prestaties toegezwaaid krijgen.
Van racer naar straatauto
De ontstaansgeschiedenis van de Dauer 962 is op z'n zachtst gezegd nogal curieus te noemen. Dauer Racing was een renstal die al veel successen in het World Sportscar Championship en de IMSA-races had geboekt met Porsche 962 raceauto's. Begin jaren negentig was er echter een probleem: er kwam een verbod op turbomotoren in de racerij en dus bleef Dauer zitten met een serie raceauto's die niet meer ingezet mochten worden.
Jochen Dauer wilde uiteraard wel iets met die auto's doen. Daarom besloot hij in 1991 de raceauto's om te bouwen tot straatauto's. De conversie was bijna één-op-één, inclusief de enorme remmen en dus de biturbo zescilinder. Deze werd alleen licht geknepen ten opzichte van de originele raceauto. Dat de Dauer 962 bijna pure raceauto was, had ook een nadeel: de cockpit bood weliswaar plek aan twee mensen, maar het was er wel erg krap. Wel was er airconditioning, geen overbodige luxe in zo'n 'knusse' cabine.
Het precieze aantal Dauers dat is gebouwd, wordt geschat op dertien. Naar verluidt heeft de Sultan van Brunei er maar liefst zes in z'n bezit. De prijs was destijds dik één miljoen dollar, waardoor de auto ook op dat gebied precies in het vaarwater van de McLaren F1 zat.
Van racer naar straatauto naar racer
Wat er daarna gebeurde, was al helemaal opvallend. Porsche keek eens naar de regels van de GT1-klasse. Daar was de eis dat er minimaal één straatlegale auto moest zijn waarop de deelnemende auto was gebaseerd. Aangezien die er dus was, stond niets inschrijving voor Le Mans nog in de weg.
Porsche drong bij het bedrijf aan op Le Mans-deelname en dus werd de Dauer omgebouwd naar 962 LM Sport. Doordat de auto ineens in de lagere GT1-klasse meedeed (de oorspronkelijke Porsche 962 was een Groep C-racer), profiteerde de auto van diverse voordelen. Door de regels mocht de auto 100 pk meer hebben dan de eliteauto's, de Groep C racers. Bovendien mocht de 962 LM Sport racen met een grotere brandstoftank.
Aangezien de Dauer gebaseerd was op een Groep C racer, was het duidelijk dat de auto het goed ging doen in de GT1-klasse. Wat heet: de auto was 15 seconden sneller dan de andere GT1-auto's. Uiteindelijk wist Dauer in 1994 zelfs de 24 uur van Le Mans te winnen. Beide Dauers eindigden op het podium, alleen een Toyota Groep C racer kon nog enigszins meekomen en haalde de tweede plek.
De andere teams waren uiteraard woedend over de manier waarop de 962 LM Sport de race had gewonnen en daarom werden de reglementen aangepast. Hierdoor konden de Dauers niet meer meedoen in de Le Mans-races.
Hier een video van de Le Mans-overwinning van de Dauer 962 LM Sport:
De discussie is gesloten.
Reageren is niet meer mogelijk.
