Toppers & floppers 2013: Roland Tameling

Top 1: AutoWeek goes Detroit

Wie mij zo'n zeven jaar geleden ooit had verteld dat ik dit soort reizen (en dus verhalen) voor AutoWeek zou mogen maken, zou ik óf faliekant in zijn gezicht hebben uitgelachen, óf van geluk om zijn nek zijn gevlogen. En toen kwam 2013 en werd het uiteindelijk waarheid.

Nog steeds gaat het hele avontuur me een beetje boven de pet en zijn de videobeelden en talloze foto's soms nodig om de werkelijkheid nogmaals te omarmen. Toegegeven, ik mocht al twee keer (deel 1, deel 2) oefenen op een dergelijke expeditie bij mijn Zweedse Saab-vrienden in Trolhättan maar dan nog was onze missie naar Detroit een reis waar ik van tevoren niet eens van dúrfde te dromen.

Twee volle weken lang, met vier gewaardeerde collega's op locatie, volle bak knallen om allerhande reportages te maken. Was het intensief? Jazeker. Was het de moeite waard? Nou en of!

Niet alleen denk ik dat we heel trots mogen zijn op het resultaat in drie grote reportages voor zowel tijdschrift als website, (klik om deel 1, deel 2 en deel 3 nogmaals te zien) maar dit soort human-interest verhalen is voor mij persoonlijk het hoogst haalbare in mijn werk als journalist.

En ik ben dolblij dat wij als AutoWeek niet alleen de lef tonen om een dergelijke expeditie te bedenken, maar het ook daadwerkelijk kúnnen realiseren. Met kop en schouders steekt dit dus als hoogtepunt boven de rest van 2013 uit, en als het even mee zit ben ik ook in 2014 van de partij bij ons nieuwe, zo mogelijk nog grotere avontuur. Inderdaad: China wacht…

Top 2: Goodwood Festival of Speed

Nog zo'n machtig mooi evenement om als autojournalist te mogen omarmen is het jaarlijkse auto(sport)feest in de schitterende tuinen van Lord March in Engeland. Dit jaar mochten Michiel Willebrands en ik de honneurs waarnemen en dat deden we met véél plezier (klik hier voor videoverslag deel 1, deel 2 en deel 3).

De formule van het Festival of Speed is even simpel als briljant, en dit jaar was ik nog meer dan vorig jaar onder de indruk van de organisatie en veelzijdigheid van het evenement. Een groot voorbeeld voor de rest van de wereld, en voor AutoWeek zelf ook trouwens. Want als wij qua sfeer en beleving ook maar een béétje in de buurt kunnen komen met ons eigen autofeest AutoWeek Live, een vernieuwend concept waar ik overigens ook heilig in geloof, kan 2014 wat mij betreft al niet meer stuk…

3. Edo's Autogek van de Week

Vooralsnog is het slechts bij één serie gebleven, maar ik heb er met veel plezier naar gekeken. Edo's Autogek van de Week, de videoserie waarin collega Edo Brunner langs gaat bij 'gewone' Nederlanders met verrassende auto's in de garage. En dan zie je ineens weer dat het vaderlandse wagenpark zoveel meer biedt dan saai grijs leaseblik en verantwoorde bijtellingbespaarders (klik hier voor aflevering 7, 9 en 13).

Daar hou ik van: iedere keer ben je toch weer benieuwd wat er nu weer achter de garagedeur vandaan komt gerold. Bovendien ben ik blij om te zeggen dat Edo binnenkort weer te zien is in onze video's, en deze keer heb ik het genoegen gehad om aan te sluiten. Samen gaan we op zoek naar de leukste occasions van Nederland, en dat levert leuk materiaal op. Benieuwd naar het eindresultaat? Nog even geduld!

Flop 1: Fiat 500L Living

De Multipla was gaaf, maar veel belangrijker nog: slim ingedeeld en serieus nuttig. Deze is misvormd, uit proportie en gespeend van alle charme van de auto waarmee hij naar verluidt zijn genen deelt. Want dat is nog zoiets: wat is nou nog 'typisch 500' aan deze L? Precies. Marketing. Om allergisch van te worden.

Flop 2: Ferrari World in Abu Dhabi

Misschien waren mijn verwachtingen te hoog, maar hoewel het Ferrari-pretpark in de Verenigde Arabische Emiraten huist in een werkelijk schitterend gebouw – voor een architectuurliefhebber iets om blij van te worden – viel Ferrari World in Abu Dhabi me vooral tegen.

Ik had het voorrecht om daarheen te reizen met de winnaars van de Autokenner van het Jaar Quiz en hoewel de reis fantastisch was, hield ik een toch wat bekochte smaak over aan het geclaimde tifosi-walhalla. Een fraai gemaakte huls, maar de wat oppervlakkige vulling houdt een Nederlander met enige autokennis niet lang van de straat.

Ferrari heeft goud in handen met zijn vrijwel onuitputtelijke bron aan verhalen en geschiedenislessen, maar in Abu Dhabi komt men niet veel verder dan het rondrijden in elektrisch voortgetrokken replica's en zeer laagdrempelig Ferrari-vertier. Vast en zeker prachtig voor de lokale bevolking, maar ze zouden er véél meer uit kunnen halen. En vooruit, misschien wordt mijn bittere nasmaak ook nog wel wat versterkt door het feit dat ik met mijn 2.04 meter niet in de snelste achtbaan ter wereld mocht…

Flop 3: Skoda Octavia RS

De snelste en dikste versie van de Octavia als één van de minste auto's van het afgelopen jaar? 'Heb je weer gezopen, Tameling?' Nou nee, en hoewel de Octavia RS heus een gave auto is met zijn 220 pk en rappe acceleraties, bleef er na het rijden toch een gevoel van 'is dit het nou?' hangen.

Ja hij ziet er netjes opgeklopt uit, maar om nou te zeggen dat hij bij mij bovengemiddeld veel begeerte opwekt? Nee. Hij presteert zeker met DSG-bak verschrikkelijk gladjes en is reterap, maar echt jammer vind ik het feit dat Skoda de sportieve eigenschappen van de nieuwste versie niet sterk heeft verbeterd ten opzichte van zijn voorganger. Nog steeds heeft de auto behoorlijk wat last van tractieverlies bij de voorwielen, bocht-uit wil hij nog wel wat schaatsen waarna de tractiecontrole wat bruusk ingrijpt en je de grenzen al snel eigenlijk niet meer wilt opzoeken.

Op dynamisch vlak staat de Octavia zodoende op een stuk lager plan dan bijvoorbeeld de Volkswagen Golf GTI, en ik vrees dat dit een bewuste keuze is van de VW Group. Begrijpelijk? Wellicht, maar het zorgt er in ieder geval voor dat de Octavia RS niet hoog op mijn verlanglijstje staat…