Opel Kadett (1983) - Klokje Rond - Uit de Oude Doos

Dat een Opel Kadett van de één na laatste generatie (ook wel de D-Kadett genoemd) tegenwoordig een zeldzaamheid is, heeft er niet in de laatste plaats mee te maken dat de meesten in een jaar of tien helemaal opgereden werden. Zo heel af en toe duikt er nog eens een mooi exemplaar op, maar daar mag je anno 2022 echt wel met de loep naar zoeken. In 1992 hadden we er eentje te gast in Klokje Rond die er ongetwijfeld alweer een aardige tijd niet meer is. Maar ach, hij had zijn dienst toen eigenlijk ook al wel bewezen!

De Kadett werd begin 1983 nieuw aangeschaft door de eigenaar die 'm op de drempel van november 1992 langsbracht voor een grondige inspectie. Hij had er goed gebruik van gemaakt: de Kadett was voorzien van een lpg-installatie om lekker kilometers te vreten en er stond na krap tien jaar gebruik al 268.000 km op te teller. Althans, 68.000, maar de eigenaar kon ons vertellen dat het vijfcijferige klokje al twee keer rond was geweest. De Kadett was hem goed bevallen en de verbazing was dan ook groot toen hij bij het binnenrijden van de Klokje Rond-garage met een kokende motor stond. "Dit is me in al die jaren nog nooit overkomen." Gelukkig bleek het loos alarm: de dop van het koelvloeistofreservoir bleek niet goed aangedraaid.

De keurmeester liet zich niet van de wijs brengen door dit schrikmomentje en onderwierp de Kadett aan een grondige keuring. Daarbij viel direct op dat de Kadett een bewogen leven achter de rug had. Eén van de draagarmen zag er niet al te fris meer uit en dat was volgens de eigenaar het gevolg van een aanrijding. Dat was niet de enige aanrijding die de Kadett had overleefd: in 1985 maakte de auto maar liefst drie aanrijdingen mee in twee maanden tijd. De neus van de Kadett was ook duidelijk niet meer helemaal origineel: de zwarte motorkap en voorschermen zaten er natuurlijk niet af-fabriek op. Die waren er alleen niet op gezet vanwege de aanrijdingen, die allemaal aan de achterkant van de auto schade hadden opgeleverd, maar vanwege roestvorming. Op de plekken waar je niet zo één twee drie een ander carrosseriedeel schroefde, was de roest niet te missen.

Roest was de grootste vijand van de D-Kadett en dit exemplaar had er in zijn negenjarig bestaan niet aan weten te ontsnappen. Vooral vlak voor het linker achterwiel zat een heel dikke bruine korst op de koets. Eentje die je vanaf een afstandje al spotte, al hielp het feit dat het een witte auto was daarbij natuurlijk ook niet mee. De bodem was nog wél hard, zo concludeerde de keurmeester. Wat dat betreft nog geen zorgen, al was het op een ander punt wel duidelijk dat de Kadett langzaam aan zijn einde naderde. Een fikse olielekkage bij de motor baarde zorgen, ook geen ongebruikelijke constatering bij een D-Kadett. "Ik denk dat het nu dan toch echt eens tijd wordt voor een opvolger", aldus de eigenaar. Toch overheerste een tevreden stemming, want hij had al die jaren naar zijn mening lekker goedkoop kilometers kunnen vreten. De Kadett had gedaan waarvoor-ie was aangeschaft.