Nissan Sunny GTI-R - Rijtest - Uit de Oude Doos

De Nissan Sunny zoals die begin jaren 90 in de showroom stond, was nou niet per se de meest sprankelende auto van het moment. Dat hing er echter sterk van af welke uitvoering je had. Als driedeurs hatchback oogde de Sunny bijvoorbeeld al een stuk vlotter dan als vijfdeurs en dan kon je 'm ook nog eens redelijk sportief aankleden. De absolute crème de la crème was echter voor de lucky few. Dat was namelijk de Sunny GTI-R.

Dat die niet voor iedereen weggelegd was, had in de eerste plaats te maken met het feit dat er geen eindeloze stroom exemplaren van leverbaar was. Het ging immers om een gelimiteerd homologatiemodel voor de Groep A WRC-auto van Nissan van dat moment. Wie er één in Nederland wilde hebben, kon dat enkel op bestelling doen. Zomaar bij een dealer binnenlopen, er eentje treffen in de showroom en het chequeboekje trekken, zat er niet in. Naar schatting zijn er in heel Europa nog geen 1.000 van verkocht.

Het was dus een heel speciaal ding en dat zag je er direct aan af. Het wat brave koetsje van de Sunny was op diverse plekken voorzien van zaken die behoorlijk uit de toon vielen met de rest. De grootste eyecatcher was natuurlijk de bult op de motorkap met daarin de vier luchtinlaten op rij. Daarnaast had-ie er nog twee, plat op de motorkap. Geen overbodige luxe, want daaronder lag namelijk een forse intercooler, die zodoende aan voldoende lucht kwam. De intercooler moest een 2,0-liter viercilinder turbomotor koel houden, in de basis hetzelfde blok als in de WRC-auto. In de rally-Sunny was de krachtbron goed voor maar liefst 300 pk en 323 Nm, in de Sunny GTI-R was het iets milder maar nog altijd behoorlijk bizar voor z'n tijd en klasse: 220 pk en 267 Nm, buiten Europa nog iets meer: 230 pk en 280 Nm.

Zoals je je kunt voorstellen, maakte dat van de Sunny een bloed- maar dan ook bloedsnel hatchbackje. De auto kon zijn krachten dankzij een permanente vierwielaandrijving goed over het asfalt verdelen, zeker ook dankzij de visco-koppelingen. Wie de heerlijk trefzekere vijfbak handig bediende, kon in slechts 5,2 seconden van stilstand naar 100 km/h speren. In een Sunny! Ook op de topsnelheid werd niet beknibbeld: 227 km/h haalde-ie, met de wind in de rug kon je zelfs de 230 km/h aantikken. Zet daar maar eens de sportiefste versies van zijn concurrenten uit die tijd tegenover: die zien de Sunny met zijn forse dakspoiler aan de horizon verdwijnen.

Toen we de Sunny GTI-R exact 30 jaar geleden reden, omschreven we 'm dan ook als 'wolf in wolfskleren', al vinden we 'm met terugwerkende kracht (op de luchtinlaten na) eigenlijk vrij bescheiden ogen. Zeker als je weet waartoe de auto in staat is. Wat verder opviel, was dat de Sunny GTI-R heel rap kon zijn, maar niet altijd een ongetemd beest was. "Tegen gebruik als boodschappenauto protesteert hij helemaal niet. Rustig rijden in de stad doet hij alsof hij ervoor gemaakt is. Hij spint dan als een tevreden poes. Maar trap je hen op zijn staart, dan maak je het beest in hem wakker. Dan spint hij niet meer als een kat, maar brult hij als een leeuw."

We zijn benieuwd hoeveel Sunny's GTI-R er nog in Nederland zijn. Eentje als het goed is nog wel, deze zwarte die we zes jaar geleden zelf aan de tand konden voelen. Uiterst zeldzaam zijn ze hoe dan ook en als je er eentje zou willen bemachtigen, ben je waarschijnlijk voor minder dan € 20.000 niet klaar. Dan heb je wel iets heel speciaals in handen.